 |
|
|  Τρίτη 10/12
ΒΑΡΥ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
104 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν το 2024, οι μισοί και πλέον στη Γάζα
AFP,zougla.gr
104 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν σε διεθνή κλίμακα το 2024, οι μισοί και πλέον στη Λωρίδα της Γάζας, κατά τον απολογισμό που δημοσιοποιεί σήμερα η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ).
Μετά τους 129 θανάτους του 2023, «το 2024 είναι μια από τις χειρότερες χρονιές», τόνισε ο Άντονι Μπελανζέρ, ο γενικός γραμματέας της ΔΟΔ, που έχει την έδρα της στις Βρυξέλλες.
Το στέλεχος της Ομοσπονδίας κατήγγειλε τη «σφαγή που διαπράττεται μπροστά στα μάτια του κόσμου ολόκληρου στην Παλαιστίνη».
Σύμφωνα με τη ΔΟΔ, 55 Παλαιστίνιοι επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης σκοτώθηκαν το 2024.
«Από το ξέσπασμα του πολέμου» ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, την 7η Οκτωβρίου 2023, «ο αριθμός των παλαιστινίων δημοσιογράφων που έχουν σκοτωθεί ανέρχεται σε τουλάχιστον 138», που σημαίνει ότι η περιοχή αυτή «είναι από τις πιο επικίνδυνες στη σύγχρονη ιστορία της δημοσιογραφίας», ξεπερνώντας κατά πολύ «το Ιράκ, τις Φιλιππίνες και το Μεξικό», υπογραμμίζει η Ομοσπονδία.
«Πολλοί από τους δημοσιογράφους στοχοποιήθηκαν» εσκεμμένα, υπογράμμισε ο Άντονι Μπελανζέρ στο Γαλλικό Πρακτορείο, προσθέτοντας πως άλλοι σκοτώθηκαν εξαιτίας γεγονότων στο πλαίσιο «του πολέμου», επειδή βρίσκονταν «στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή».
Μετά τη Μέση Ανατολή, η πιο επικίνδυνη περιοχή του κόσμου για τους δημοσιογράφους είναι η περιφέρεια Ασίας-Ειρηνικού, με 20 θανάτους, συμπεριλαμβανομένων 6 δολοφονιών στο Πακιστάν, 5 στο Μπανγκλαντές και 3 στην Ινδία.
Στην Ευρώπη, «ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζει να προκαλεί θύματα στην ήπειρο, με 4 δημοσιογράφους να σκοτώνονται το 2024, έναντι 13 το 2022 και 4 το 2023».
Η ΔΟΔ καταμετρά επίσης 520 δημοσιογράφους στις φυλακές σε παγκόσμια κλίμακα, αριθμό ανησυχητικά αυξημένο σε σύγκριση με το 2023 (427) και το 2022 (375).
«Με 135 δημοσιογράφους πίσω από τα σίδερα, η Κίνα —συμπεριλαμβανομένου του Χονγκ Κονγκ— παραμένει η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου για τους επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης», στηλιτεύει η Ομοσπονδία.
Μπροστά σ’ αυτούς τους τραγικούς αριθμούς, η αντίδραση πρέπει να είναι διεθνής και να την πιλοτάρει ο ΟΗΕ, κατά την άποψη του κ. Μπελανζέρ, που παροτρύνει τον οργανισμό να κινητοποιηθεί για να υιοθετηθεί νομικά «δεσμευτική σύμβαση για την ασφάλεια των δημοσιογράφων».
Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων δίνει στη δημοσιότητα κάθε χρόνο απολογισμό που συνήθως είναι βαρύτερος από εκείνον της μη κυβερνητικής οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières, RSF), λόγω ασυμφωνίας στη μέθοδο υπολογισμού.
Το 2023, η RSF καταμέτρησε 54 θανάτους δημοσιογράφων και άλλους 2 συνεργατών μέσων ενημέρωσης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Η RSF αναμένεται να δώσει στη δημοσιότητα τον δικό της απολογισμό για το 2024 μεθαύριο Πέμπτη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
