 |
|
|  Σάββατο 14/12
Jerusalem Post
Ο ισραηλινός στρατός στο κατώφλι τής Δαμασκού-Βρίσκεται σε ύψωμα έξω από τη συριακή πρωτεύουσα
Jerusalem Post,zougla.gr
Το 603ο Τάγμα του Σώματος Μάχης Μηχανικού των IDF έφτασε στο Τελ Χαντάρ, το βαθύτερο σημείο στη Συρία στο οποίο έχουν εισέλθει οι ισραηλινές δυνάμεις. Πλέον βρίσκονται 20 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό.
«Φύγαμε από το Al-Hiam την περασμένη Τετάρτη για ένα διάλειμμα το Σαββατοκύριακο. Το Σάββατο, έλαβα κλήσεις και μέχρι το βράδυ του Σαββάτου, ολόκληρη η εταιρεία είχε συγκεντρωθεί στα Υψίπεδα του Γκολάν. Μέχρι την Κυριακή, ήμασταν στο έδαφος της Συρίας », είπε στην Jerusalem Post ο λοχαγός Ούρι Άλμογκ, διοικητής λόχου του 603ου τάγματος.
«Οι στρατιώτες μας κατανοούν τη σημασία αυτής της αποστολής και ενθουσιάστηκαν. Δεν είναι κάτι που πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Προχωρήσαμε για να καταλάβουμε το Tel Hadar υπό την Ταξιαρχία Commando, αλλά το πρώτο όχημα που πάτησε το πόδι του στον λόφο ήταν από την 7η Ταξιαρχία. Αυτό είναι το πιο απομακρυσμένο σημείο που έχει εισέλθει ο ισραηλινός στρατός στη Συρία. Η τελευταία φορά ήταν στις 12 Οκτωβρίου 1973, όταν οι δυνάμεις Golani κατέλαβαν αυτό το βουνό», εξήγησε ο Almog.
Οι IDF έχουν εκπαιδευτεί εκτενώς για επιχειρήσεις που περιλαμβάνουν φυλάκια του συριακού στρατού , με το παρατσούκλι «Syrian Pitas» για την οχυρωμένη δομή τους. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, ο ισραηλινός στρατός εστίασε στις απειλές από τον Λίβανο και τη Γάζα, χωρίς να περιμένει να κάνει ελιγμούς στο συριακό έδαφος.
«Δεν είχαμε εκπαιδευτεί για συριακά σενάρια. Εκπαιδευόμασταν για τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς. Τώρα, ακόμη και χωρίς να υπάρχει εχθρός, το ίδιο το έδαφος θέτει προκλήσεις. Μεγαλώσαμε ακούγοντας ιστορίες για περίπλοκα εμπόδια, αλλά δεν ήταν τόσο δύσκολα όσο αναμενόταν. Οι μπουλντόζες μας μπορούν να χειριστούν τα πάντα. Είναι σαφές ότι οι άμυνές τους δεν διατηρήθηκαν καλά στον τομέα μας», δήλωσε ο Almog.
Επί του παρόντος, οι στρατιώτες σταθμεύουν σχεδόν 10 χιλιόμετρα μέσα στη Συρία. «Από εδώ, μπορείτε να δείτε τη Δαμασκό από τη μια πλευρά, τις πλαγιές του Ερμών από την άλλη και βόρειους ισραηλινούς οικισμούς πίσω μας. Αυτήν τη στιγμή, οχυρώνουμε θέσεις πέρα από τη Γραμμή Άλφα, επεκτείνουμε την αμυντική περίμετρο του Ισραήλ και προστατεύουμε τους κατοίκους των Υψωμάτων του Γκολάν», πρόσθεσε ο Άλμογκ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
