 |
|
|  Σάββατο 14/12
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Aσθενής εθίστηκε στον τζόγο εξαιτίας ενός ...φαρμάκου - Τώρα θα λάβει απο τον γιατρό του 70.000 λίρες ως αποζημίωση
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ένας 66χρονος Βρετανός, ο οποίος εθίστηκε στο διαδικτυακό στοίχημα εξαιτίας ενός φαρμάκου, τις παρενέργειες του οποίου δεν γνώριζε, αποζημιώθηκε από τον γιατρό του, ανακοίνωσαν οι δικηγόροι του.
Ο Φίλιπ Στίβενς, από τη νότια Αγγλία, θα λάβει 70.000 λίρες (περίπου 84.000 ευρώ) έπειτα από τον φιλικό διακανονισμό με τον γιατρό του, σύμφωνα με τις πηγές αυτές.
Η υπόθεση ξεκίνησε το 2017, όταν ο Στίβενς πήγε στον γιατρό του παραπονούμενος για τρέμουλο στο αριστερό πόδι. Ο γιατρός διέγνωσε ότι έπασχε από σύνδρομο ανήσυχων ποδιών, μια διαταραχή όχι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό. Οι πάσχοντες έχουν έντονη επιθυμία να κινούν τα πόδια τους, ιδίως τη νύχτα, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται ο ύπνος τους και να δηλητηριάζεται η ζωή τους.
Ο γιατρός του συνταγογράφησε το φάρμακο ροπινιρόλη, που χρησιμοποιείται κυρίως στη θεραπεία του Πάρκινσον. Δεν του ανέφερε όμως ποιες είναι οι παρενέργειες. Μεταξύ αυτών, η αδυναμία ελέγχου των παρορμήσεων, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε εθισμό στη χαρτοπαιξία ή σε ανεξέλεγκτες αγορές.
Σύμφωνα με τους δικηγόρους που τον εκπροσωπούν, τα τέσσερα χρόνια που ο Στίβενς λάμβανε το φάρμακο «δαπάνησε χιλιάδες στερλίνες σε ιστοτόπους διαδικτυακών τυχερών παιχνιδιών». Ο συνήθως εγκρατής 66χρονος «στοιχημάτιζε στα πάντα και δεν τον ενδιέφερε καθόλου αν θα κέρδιζε. Δεν ήταν κύριος των πράξεών του». Ταυτόχρονα, άρχισε τις παρορμητικές αγορές, συνήθως ρούχων ή εργαλείων ψαρέματος.
Μόλις το 2021, αφού επισκέφθηκε έναν νευρολόγο, διέκοψε τη χρήση του φαρμάκου. Τότε όμως ξεκίνησε ένας νέος εφιάλτης: στις καταναγκαστικές αγορές προστέθηκαν παραισθήσεις, παράνοια και κατάθλιψη, λόγω στερητικού συνδρόμου.
«Δεν είμαι πλέον ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν πριν τη ροπινιρόλη» είπε ο ασθενής, σύμφωνα πάντα με τους δικηγόρους του.
Ο παθολόγος του συμφώνησε να τον αποζημιώσει, χωρίς ωστόσο να αναγνωρίσει την ευθύνη του στην υπόθεση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
