 |
|
|  Δευτέρα 16/12
Φιλορώσος, ακροδεξιός και πρώην ποδοσφαιριστής ο νέος πρόεδρος τής Γεωργίας
POLITICΟ,protothema.gr
Ένας πρώην ποδοσφαιριστής, που αγωνίστηκε στη Βρετανία και στην Ελβετία και πλέον έχει κατέβει στο «γήπεδο» της πολιτικής, είναι από απο την Κυριακή ο νέος πρόεδρος της Γεωργίας.
Ο Μιχαήλ Καβελασβίλι διορίστηκε σχεδόν παμψηφεί από το εκλεκτορικό σώμα τού Κοινοβουλίου τής Γεωργίας νέος ανώτατος άρχοντας τής χώρας. Ήταν όμως και ο μοναδικός υποψήφιος γιατί η αντιπολίτευση αρνήθηκε να καταλάβει τις έδρες της στο Κοινοβούλιο μετά τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου και δεν είχε προτείνει κανέναν υποψήφιο για το αξίωμα.
Διαδέχεται την Σαλομέ Ζουραμπιτσβίλι, η οποία είχε επικρίνει το κυβερνών φιλορωσικό κόμμα, Γεωργιανό Όνειρο. Η ίδια δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή ότι ο διορισμός του προέδρου αποτελεί «παρωδία» και είναι «αντισυνταγματικός και παράνομος».
Ο νέος πρόεδρος θεωρείται πρόσωπο που είναι πιστό στην κυβέρνηση της χώρας η οποία τους τελευταίους μήνες έχει έλθει αντιμέτωπη με κύμα φιλοευρωπαϊκών διαδηλώσεων.
Ο 53χρονος Καβελασβίλι κατηγορείται μάλιστα από τους διαδηλωτές ότι είναι μαριονέτα του δισεκατομμυριούχου Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, που απέκτησε περιουσία στη Ρωσία, ίδρυσε το κόμμα Γεωργιανό Όνειρο και κυβερνά παρασκηνιακά τη Γεωργία από το 2012. Οι διασηλωτές κοροϊδεύουν και το ότι ο νέος πρόεδρος δεν έχει σπουδάσει σε πανεπιστήμιο.
Ο Καβελασβίλι είναι αντιδυτικός παρά το ότι έζησε αρκετά χρόνια σε χώρες της Δύσης, σημειώνει το Politico.
Στην καριέρα του στο ποδόσφαιρο, ο Καβελασβίλι που αγωνίστηκε ως επιθετικός με την Μάντσεστερ Σίτι και στην Ελβετία για την Γκρασχόπερς, τη Ζυρίχη, τη Λουκέρνη, τη Σιόν, την Ααράου και τη Βασιλεία. Έπαιξε επίσης για την Ντιναμό Τιφλίδας και την Σπαρτάκ Βλαντικάβκαζ.
Με την Εθνική Γεωργίας είχε 46 συμμετοχές και εννέα γκολ.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του στράφηκε στην πολιτική. Ο Καβελασβίλι εκλέχτηκε με το Γεωργιανό Όνειρο το 2016 και το 2022 ήταν συνιδρυτής του κινήματος «Ισχύς του Λαού» που συντάσσεται με το Γεωργιανό Όνειρο και διακρίνεται για την αντιδυτική ρητορική του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
