 |
|
|  Δευτέρα 30/12
Πέθανε σε ηλικία 100 ετών ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζίμι Κάρτερ, που είχε τιμηθεί και με το Νόμπελ Ειρήνης, απεβίωσε σε ηλικία 100 ετών, σύμφωνα με την εφημερίδα Atlanta Journal-Constitution.
Ο γιος του Τζέιμς Ε. Κάρτερ ΙΙΙ, γνωστός ως Τσιπ, επιβεβαίωσε την τραγική είδηση, χωρίς, ωστόσο, να διευκρινίσει τα αίτια του θανάτου του πατέρα του. Ο Τζίμι Κάρτερ, ο οποίος εξελέγη πρόεδρος το 1976 και απορρίφθηκε από τους ψηφοφόρους μετά από μία μόνο θητεία, πέθανε χθες Κυριακή στο σπίτι του στο Πλέινς της Τζόρτζια, σύμφωνα με τον γιο του. Ήταν 100 ετών και ο γηραιότερος εν ζωή πρόεδρος των ΗΠΑ όλων των εποχών.
Τον Φεβρουάριο του 2023, έπειτα από αλλεπάλληλες νοσηλείες, το Ίδρυμα Κάρτερ ανακοίνωσε ότι ο πρώην πρόεδρος είχε αποφασίσει να μην συνεχίσει τις θεραπείες στις οποίες υποβαλλόταν και να επιστρέψει στο σπίτι του, όπου θα λάμβανε μόνο ανακουφιστική θεραπεία. Είχε υποβληθεί σε θεραπεία τα τελευταία χρόνια για μια επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος από μελάνωμα, με όγκους που εξαπλώθηκαν στο συκώτι και τον εγκέφαλό του.
Ποιος ήταν ο Τζίμι Κάρτερ
Ο Τζίμι Κάρτερ (James Earl Carter, Jr.), 39ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1924 στη μικρή αγροτική πόλη Plains της Τζόρτζια και μεγάλωσε στην κοντινή κοινότητα Archery. Ο πατέρας του, Τζέιμς Ερλ Κάρτερ, ο πρεσβύτερος, ήταν αγρότης και επιχειρηματίας- η μητέρα του, Λίλιαν Γκόρντι Κάρτερ, ήταν νοσοκόμα. Σπούδασε στο δημόσιο σχολείο του Plains, φοίτησε στο Georgia Southwestern College και στο Georgia Institute of Technology και έλαβε πτυχίο από τη Ναυτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών το 1946.
Στο Πολεμικό Ναυτικό έγινε υποβρύχιος, υπηρέτησε τόσο στον Ατλαντικό όσο και στον Ειρηνικό στόλο και έφθασε στο βαθμό του υποπλοιάρχου. Επιλέχθηκε από τον ναύαρχο Hyman Rickover για το πρόγραμμα πυρηνικών υποβρυχίων και τοποθετήθηκε στο Schenectady της Νέας Υόρκης, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Union College στην τεχνολογία αντιδραστήρων και την πυρηνική φυσική και υπηρέτησε ως ανώτερος αξιωματικός του πληρώματος πριν από τον παροπλισμό του Seawolf, του δεύτερου πυρηνικού υποβρυχίου.
Στις 7 Ιουλίου 1946 παντρεύτηκε τη Rosalynn Smith από το Plains. Το ζευγάρι απέκτησε τρεις γιους και μια κόρη, πολλά εγγόνια και δισέγγονα. Η Rosalynn πέθανε τον Νοέμβριο του 2023 σε ηλικία 96 ετών. Όταν ο πατέρας του Κάρτερ πέθανε το 1953, παραιτήθηκε από το ναυτικό του αξίωμα και επέστρεψε με την οικογένειά του στη Τζόρτζια. Ανέλαβε τα αγροκτήματα Carter και μαζί με τη Rosalynn διατηρούσαν την Carter’s Warehouse, μια εταιρεία γενικής χρήσης σπόρων και γεωργικών εφοδίων στο Plains. Γρήγορα έγινε ηγέτης της κοινότητας, συμμετέχοντας σε νομαρχιακά συμβούλια που επέβλεπαν την εκπαίδευση, την αρχή του νοσοκομείου και τη βιβλιοθήκη.
Κέρδισε το χρίσμα του κόμματός του από την πρώτη ψηφοφορία στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών το 1976 και εξελέγη πρόεδρος στις 2 Νοεμβρίου 1976. Ο Τζίμι Κάρτερ υπηρέτησε ως πρόεδρος από τις 20 Ιανουαρίου 1977 έως τις 20 Ιανουαρίου 1981. Παρέμεινε όμως στην προεδρία μόνο για μία θητεία (1977-81) αφού υπέστη βαριά ήττα στις επόμενες εκλογές από τον Ρεπουμπλικάνο πρώην ηθοποιό και κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Ρόναλντ Ρέιγκαν. Σημαντικά επιτεύγματα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησής του ήταν οι συνθήκες για τη διώρυγα του Παναμά, οι συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ, η συνθήκη ειρήνης μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ, η συνθήκη SALT II με τη Σοβιετική Ένωση και η εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
