 |
|
|  Δευτέρα 6/1/25
ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ
Αρχίζει σήμερα στο Παρίσι η δίκη τού Νικολά Σαρκοζί
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Αντιμέτωπος με την γαλλική δικαιοσύνη βρίσκεται από σήμερα ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας (2007-2012) Νικολά Σαρκοζί ο οποίος κατηγορείται ότι το 2007, στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας, έλαβε παράνομη χρηματοδότηση από το τότε καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη.
Κατηγορούμενα στην ίδια υπόθεση είναι αλλά 12 άτομα, μεταξύ των οποίων τρεις πρώην υπουργοί των κυβερνήσεων Σαρκοζί (Μπρις Ορτφέ, Κλοντ Γκουεάντ και Ερίκ Βοέρτ) καθώς και πρώην αξιωματούχοι του καθεστώτος Καντάφι. Η δίκη, που θα ξεκινήσει σήμερα στο Παρίσι παρουσία του Νικολά Σαρκοζί, εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθεί τον ερχόμενο Απρίλιο.
Ο εξηνταεννιάχρονος πρώην πρόεδρος της Γαλλίας κατηγορείται ειδικότερα για διαφθορά, υπεξαίρεση δημοσίων χρημάτων, παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας και σύσταση συμμορίας, ενώ βρίσκεται αντιμέτωπος με ποινές 10ετούς φυλάκισης, στέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων και οικονομικού προστίμου. Ο ίδιος ο Νικολά Σαρκοζί έχει χαρακτηρίσει την όλη υπόθεση «μύθο», ενώ το περιβάλλον του τον εμφανίζει «μάχιμο» και «αποφασισμένο» να αποδείξει την αθωότητά του.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο το 2005 - οπότε ο Σαρκοζί ήταν υπουργός των κυβερνήσεων του Ζακ Σιράκ - κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης του στη Λιβύη συναντήθηκε με τον Καντάφι, ο οποίος τότε προσπαθούσε να εξέλθει από το καθεστώς της διεθνούς διπλωματικής απομόνωσης, και του υποσχέθηκε ότι η Γαλλία θα τον βοηθήσει αν ο ίδιος καταφέρει να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2007. Προς το σκοπό αυτό ο Σαρκοζί ζήτησε από τον Καντάφι να χρηματοδοτήσει την προεκλογική του εκστρατεία με ένα ποσό που σήμερα εκτιμάται ότι μπορεί να είναι και της τάξεως των 50 εκατομμυρίων ευρώ. Την ύπαρξη μυστικής συμφωνίας ανάμεσα στο Σαρκοζί και στο Καντάφι επιβεβαίωσαν κατά καιρούς τόσο ο γιος του Καντάφι Σαϊφ αλ Ισλάμ, όσο κι άλλοι αξιωματούχοι της Λιβύης. Η γαλλική δικαιοσύνη άρχισε να ασχολείται με την υπόθεση το 2012, δηλαδή λίγο μετά τη λήξη της θητείας του Νικολά Σαρκοζί στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας και περίπου ένα χρόνο και μετά τον θάνατο του Καντάφι, ο οποίος ως γνωστόν σκοτώθηκε το 2011. Στο 555 σελίδων κατηγορητήριο τους οι γαλλικές δικαστικές αρχές αναφέρονται αναλυτικά στις πολύ μεγάλες δυσκολίες που συνάντησαν στο πλαίσιο της διερεύνησης της υπόθεσης, η οποία θεωρείται εξαιρετικά περίπλοκη και με πολλές «γκρίζες ζώνες».
Σημειώνεται πως είναι η πέμπτη φορά που ο Νικολά Σαρκοζί βρίσκεται αντιμέτωπος με την γαλλική δικαιοσύνη μετά τη λήξη της θητείας του, το 2012, στην προεδρία της Δημοκρατίας, ενώ είναι ο μόνος πρόεδρος της Γαλλίας που έχει ήδη τελεσιδίκως καταδικαστεί σε μια υπόθεση διαφθοράς, παράπλευρη αυτής για την οποία δικάζεται από σήμερα. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν φυλάκιση ενός έτους την οποία εκτίει κατ´ οίκον, με ηλεκτρονικό βραχιόλι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
