 |
|
|  Τρίτη 7/1/25
Τόνος 276 κιλών πωλήθηκε για πάνω από 1,3 εκατ. δολάρια,στο Τόκιο
Guardian,protothema.gr
Ένας τόνος bluefin, βάρους περίπου 276 κιλών, πωλήθηκε για το εντυπωσιακό ποσό των 1,3 εκατ. δολαρίων (207 εκατ. γιεν) στη φημισμένη αγορά ψαριών Toyosu του Τόκιο στην Ιαπωνία.
Όπως αναφέρει ο Guardian, η πώληση αυτή σημείωσε τη δεύτερη υψηλότερη τιμή στην ιστορία της ετήσιας δημοπρασίας Πρωτοχρονιάς, όπως ανέφερε το ιαπωνικό πρακτορείο Kyodo.
Η προσφορά κατατέθηκε από τον όμιλο Sushi Onodera, ιδιοκτήτη των εστιατορίων Sushi Ginza Onodera, που διαθέτουν αστέρια Michelin, τόσο στο Τόκιο όσο και στο Λος Άντζελες. Αυτή ήταν η πέμπτη συνεχόμενη χρονιά που ο όμιλος κέρδισε την υψηλότερη προσφορά στη δημοπρασία.
Η αγορά Toyosu, η μεγαλύτερη χονδρεμπορική αγορά θαλασσινών στον κόσμο, φιλοξενεί καθημερινές δημοπρασίες. Ωστόσο, η δημοπρασία της Πρωτοχρονιάς ξεχωρίζει για τη συμβολική της σημασία, καθώς οι συμμετέχοντες θεωρούν ότι το πρώτο ψάρι της χρονιάς φέρνει καλή τύχη.
«Ο πρώτος τόνος της χρονιάς φέρνει καλή τύχη. Θέλουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να χαμογελούν με το φαγητό μας», δήλωσε ο Σίντζι Ναγκάο, πρόεδρος του Sushi Onodera, σύμφωνα με το Kyodo.
Ο τόνος αλιεύθηκε στις ακτές του Όμα, στην επαρχία Αομόρι, από τον ψαρά Μασαχίρο Τακεούτσι, ο οποίος, μιλώντας στα ιαπωνικά μέσα, εξέφρασε την απερίγραπτη χαρά του. «Είμαι απίστευτα χαρούμενος. Πάντα ανησυχώ για το πόσα χρόνια ακόμα θα μπορώ να ψαρεύω έτσι», είπε ο 73χρονος ψαράς.
Το υψηλότερο ρεκόρ τιμής σημειώθηκε το 2019, όταν ένας τόνος bluefin, βάρους 278 κιλών, πωλήθηκε για 3,1 εκατ. δολάρια (333,6 εκατ. γιεν).
Η αγορά μεταφέρθηκε στην περιοχή Toyosu τον Οκτώβριο του 2019, αντικαθιστώντας την ιστορική τοποθεσία της στο Tsukiji. Η μετακίνηση αυτή αντιμετωπίστηκε με ανάμεικτες αντιδράσεις, καθώς ορισμένοι επικρότησαν τις σύγχρονες εγκαταστάσεις, ενώ άλλοι θρήνησαν την απώλεια της εμβληματικής παλιάς αγοράς.
Οι τόνοι bluefin είναι τα μεγαλύτερα είδη τόνου, φτάνοντας σε μήκος έως 3 μέτρα και βάρος έως 700 κιλά. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), οι πληθυσμοί τους έχουν μειωθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες λόγω υπεραλίευσης και παράνομης αλιείας.
Ο τόνος που πωλήθηκε στη φετινή δημοπρασία αντιπροσωπεύει τόσο τη γαστρονομική του αξία όσο και την ανάγκη για προστασία αυτού του εμβληματικού θαλάσσιου είδους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
