 |
|
|  Πέμπτη 9/1/25
Τεράστια οικολογική καταστροφή στη Μαύρη Θάλασσα συνεχίζεται επί τρεις εβδομάδες
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Οι εγκατεστημένες από τη Μόσχα αρχές στην προσαρτημένη από τη Ρωσία ουκρανική χερσόνησο τής Κριμαίας, εξέφρασαν την Τετάρτη φόβους ότι τεράστιες ποσότητες μαζούτ θα φτάσουν στις ακτές της χερσονήσου, καθώς η πετρελαιοκηλίδα που προκλήθηκε από τη βύθιση δύο τάνκερ στις 15 Δεκεμβρίου συνεχίζει να εξαπλώνεται στη θαλάσσια περιοχή, σε μια εκτεταμένη οικολογική καταστροφή.
«Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η κατάσταση να επιδεινωθεί και η κλίμακα της κρίσης να γίνει συγκρίσιμη με αυτή στη ρωσική περιοχή Κρασνοντάρ», δήλωσε ο διορισμένος από τη Μόσχα κυβερνήτης της Κριμαίας, Σεργκέι Αξιόνοφ.
Στις 15 Δεκεμβρίου, δύο ρωσικά τάνκερ, τα Volgoneft-212 και Volgoneft-239, βυθίστηκαν κατά τη διάρκεια καταιγίδας στο Στενό του Κερτς. Τα πλοία μετέφεραν 9.200 τόνους μαζούτ. Σύμφωνα με την τελευταία εκτίμηση του ρωσικού υπουργείου Μεταφορών, που δόθηκε την περασμένη εβδομάδα, το 26% διέρρευσε στη θάλασσα, προκαλώντας εκτεταμένη ρύπανση η οποία έπληξε αρχικά τις ακτές της περιοχής Κρασνοντάρ.
Στη συνέχεια όμως η πετρελαιοκηλίδα έφτασε και στην Κριμαία, κυρίως στο λιμάνι της Σεβαστούπολης, που βρίσκεται περίπου 250 χιλιόμετρα από το σημείο της καταστροφής.
«Ο πρωταρχικός στόχος είναι να μην αφήσουμε πετρελαιοειδή να φτάσουν στις ακτές (σ.σ. της Κριμαίας) και να χρησιμοποιήσουμε όλα τα διαθέσιμα μέσα για την εξάλειψη της ρύπανσης στα ύδατα», τόνισε ο Αξιόνοφ.
Ο ίδιος ζήτησε συντονισμό των εργασιών που κάνουν μικρά σκάφη που έχουν αναπτυχθεί επί του παρόντος για την αντιμετώπιση της ρύπανσης. Ο Αξιόνοφ ζήτησε επίσης συνέχιση της «διαρκούς» εναέριας παρατήρησης.
Ο αξιωματούχος ανέφερε παράλληλα την πιθανότητα δημιουργίας ενός δεύτερου κέντρου για τη φροντίδα πτηνών που επηρεάστηκαν από τη μόλυνση και ανασύρθηκαν στην Κριμαία.
Πολλά θαλάσσια κήτη εντοπίστηκαν επίσης νεκρά στη Σεβαστούπολη, δήλωσε ο Πάβελ Χαρλάμοφ, τοπικός βουλευτής και επικεφαλής μιας ομάδας εθελοντών που καθαρίζουν τις παραλίες.
Ερωτηθείς από το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, ο τελευταίος είπε ότι «πολλά» κητοειδή βρέθηκαν νεκρά και απομακρύνθηκαν. Δεν διευκρίνισε τον αριθμό τους ή το είδος τους.
Περισσότερα από 30 θαλάσσια κήτη βρέθηκαν νεκρά στη θάλασσα μετά το ναυάγιο στα μέσα Δεκεμβρίου δύο πετρελαιοφόρων στη Μαύρη Θάλασσα, ανακοίνωσε την Κυριακή μια εξειδικευμένη μη κυβερνητική οργάνωση, με έδρα το Σότσι, στη νοτιοδυτική Ρωσία.
«Έχουμε καταγράψει 61 νεκρά κήτη, εκ των οποίων 32 μετά τη 15η Δεκεμβρίου, ο θάνατος των οποίων πολύ πιθανόν συνδέεται με την πετρελαιοκηλίδα», ανέφερε η ρωσική μκο “Delpha” στο Telegram, κάνοντας λόγο για «έναν αυξημένο αριθμό». «Σχεδόν καθημερινά, λαμβάνουμε πληροφορίες σχετικά με νέους θανάτους», συνέχισε η οργάνωση που ειδικεύεται στη διάσωση δελφινιών και άλλων κητωδών στις ρωσικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Όπως τόνισε η μκο, σύμφωνα με την οποία «τα νεκρά θαλάσσια θηλαστικά είναι στην πλειονότητά τους φώκιες», «κρίνοντας από την κατάσταση των πτωμάτων, είναι πάρα πολύ πιθανόν τα περισσότερα από αυτά τα κήτη να πέθαναν τις πρώτες δέκα ημέρες μετά την καταστροφή».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
