 |
|
|  Σάββατο 11/1/25
ΘΑΥΜΑ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΟ!
Ξύπνησε μετά από 2 μήνες σε κώμα 19χρονη αθλήτρια ποδοσφαίρου που τραυματίστηκε στη Βηρυτό,στη διάρκεια βομβαρδισμού απο το Ισραήλ
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ευχάριστα νέα για την Σελίν Χαϊντάρ, καθώς οι θεράποντες ιατροί έβγαλαν την Λιβανέζα ποδοσφαιρίστρια από το κώμα, μετά από δίμηνη νοσηλεία σε νοσοκομείο της Βηρυτού.
Η 19χρονη τραυματίστηκε σοβαρά στις 16 Νεομβρίου, όταν θραύσματα πέτρας την κτύπησαν στο κεφάλι, μετά από βομβαρδισμό των ισραηλινών δυνάμεων στην περιοχή Τσιγιάχ, στα νότια προάστια της Βηρυτού.
Οπως αποκάλυψε η λιβανέζικη γαλλόφωνη εφημερίδα «L'Orient-Le Jour», η Χαϊντάρ, η οποία είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μόλις εισήχθη στο νοσοκομείο, ξύπνησε από το κώμα την Δευτέρα 6 Ιανουαρίου και πλέον υπάρχουν σημαντικές ελπίδες για την αποκατάσταση της υγείας της.
Η νεαρή παίκτρια, η οποία αγωνίζεται ως μέσος στην Ακαδημία Ποδοσφαίρου Βηρυτού και πέρυσι κατέκτησε με την ομάδα της το πρωτάθλημα Λιβάνου, βρέθηκε πολύ κοντά στον θάνατο, αλλά όπως υποστήριξε η μητέρα της, Σαναά Σαχρούρα, στην λιβανέζικη εφημερίδα: «πολέμησε γιατί αγαπά την ζωή. Μόλις ξύπνησε από το κώμα, μας κοίταξε και της είπαμε: «Κλείσε τα μάτια σου, εάν μας ακούς». Και όταν το έκανε δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε, την φιλήσαμε σε όλο της το σώμα. Είναι μια απερίγραπτη χαρά».
Προς το παρόν, η Χαϊντάρ εξακολουθεί να λαμβάνει οξυγόνο και δεν μπορεί ακόμη να μιλήσει. Διεκομίσθη στο Ορθόδοξο Νοσοκομείο «Saint George» στην περιοχή Αχραφιέ στα ανατολικά προάστια της Βηρυτού και περιμένει να υποβληθεί σε νέα χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι, ενώ υποβάλλεται σε φυσιοθεραπεία, προκειμένου ν' αποκατασταθεί η κίνηση στο αριστερό χέρι και στο αριστερό πόδι.
Πρόκειται για ένα πρώτο βήμα στην ανάρρωσή της για τους γονείς της που ελπίζουν, μια ημέρα, να τη ξαναδούν να παίζει ποδόσφαιρο, το παιχνίδι που λατρεύει, όπως εξηγεί η μητέρα της: «Είχε μεγάλα όνειρα και θέλω να μπορέσει να τα πραγματοποιήσει. Θα κάνουμε τα πάντα για να τα καταφέρει. Είναι πολύ πεισματάρα και πολύ δυνατή».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
