 |
|
|  Tρίτη 21/1
ΤΥΦΩΝΑΣ ΑΛΛΑΓΩΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
...απο τον ορκισθέντα Πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ - Στέλνει στρατό στα σύνορα με το Μεξικό - Κύρηξε τον πόλεμο στα καρτέλ - Καταργεί τα αναγκαστικά διατάγματα για πράσινη ανάπτυξη και ηλεκτρικά αυτοκίνητα - Απαιτεί την άμεση εξόρυξη πετρελαίου όπου βρεθεί στην Αμερική - Θεσπίζει μόνο δύο φύλα στη χώρα, το αρσενικό και το θηλυκό - Αποκαθιστά όλους όσους διώχτηκαν επειδή δεν εμβολιάστηκαν κατά του Covid - Αλλάζει το όνομα του Κόλπου του Μεξικού
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο Ντόναλντ Τραμπ αμέσως μετά την ορκωμοσία του την Δευτέρα, σε ένα διάγγελμα – ποταμό, έδειξε πως αυτήν τη φορά ήρθε στην εξουσία για να τα αλλάξει όλα.
«Από αυτή τη στιγμή που σας μιλάω αρχίζει ο χρυσός αιώνας της Αμερικής», είπε ο Τραμπ, απευθυνόμενος στις εκατοντάδες των καλεσμένων που βρίσκονταν στο Καπιτώλιο. Όμως, μέσα από την τηλεόραση, τα μηνύματα του νέου προέδρου έφτασαν παντού.
Οι προτεραιότητες του είναι σαφείς:
-Από αύριο θα κηρύξει τα νότια σύνορα των ΗΠΑ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
-Θα στείλει στρατό στα σύνορα με το Μεξικό για να αποτρέψει την είσοδο παράνομων μεταναστών.
-Τα γνωστά καρτέλ που δρουν στο εξωτερικό και στις ΗΠΑ θα κατονομαστούν άμεσα σαν ξένες τρομοκρατικές ομάδες και θα αντιμετωπιστούν ως τέτοιες.
-Θα ενεργοποιηθούν όλες οι κρατικές – θεσμικές δυνατότητες που διαθέτει η χώρα για να παταχθούν όλες οι παράνομες ξένες συμμορίες και ομάδες που δρουν στις ΗΠΑ.
-«Από σήμερα, η Αμερική εισέρχεται σε καθεστώς ενεργειακής έκτακτης ανάγκης. Θα ζητήσω από τους επιχειρηματίες να εξορύξουν πετρέλαιο σε ό,τι ποσότητα μπορούν. Το σύνθημα θα είναι “εξόρυξε πετρέλαιο μωρό μου, εξόρυξε”».
-«Θα ακυρώσουμε την “πράσινη συμφωνία” και θα καταργήσουμε τον αναγκαστικό νόμο για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα».
-Ιδρύεται αμέσως υπουργείο Αποδοτικότητας.
-«Υπογράφω από αύριο προεδρικό διάταγμα που καταργεί κάθε λογοκρισία και επαναφέρει την Ελευθερία του Λόγου».
-«Θα ληφθούν μέτρα ώστε να επιβάλλεται η Δικαιοσύνη ίδια για όλους και σε όλους, όπως προβλέπει το Σύνταγμα».
-«Θα επανέλθει ο “νόμος και η τάξη” στις πόλεις μας».
-Με ειδικό νόμο από σήμερα στην Αμερική θα υπάρχουν μόνο δυο φύλα.
- Θα αποκατασταθούν άμεσα και θα επανέρθουν στις εργασίες τους δημόσιοι υπάλληλοι και στρατιωτικοί που διώχθηκαν επειδή αρνήθηκαν να εμβολιαστούν κατά του Covid.
-«Θέλω να γυρίσουν στη Μέση Ανατολή όλοι στα σπίτια τους. Θέλω να είμαι ειρηνοποιός και ενωτικός».
-«Θα αλλάξουμε άμεσα το όνομα του κόλπου του Μεξικού σε κόλπο της Αμερικής».
-«Βλακωδώς, επιστέψαμε τη διώρυγα του Παναμά στον Παναμά. Τα αποτελέσματα είναι τραγικά για τη ναυσιπλοΐα. Το χειρότερο είναι ότι τη διώρυγα τη διοικεί η Κίνα. Δεν δώσαμε τη διώρυγα στην Κίνα, στον Παναμά τη δώσαμε και θα την πάρουμε πίσω».
-«Βάζουμε σαν στόχο να τοποθετηθεί η αμερικανική σημαία σε νέους υπέροχους τόπους. Όραμά μας είναι ο πλανήτης Άρης».
Αρχίζοντας το διάγγελμα του ο Ντόναλντ Τραμπ αναφέρθηκε πολλές φορές στον Θεό. «Ο Θεός με έσωσε από τη δολοφονική απόπειρα και αυτό έγινε για κάποιο λόγο. Με έσωσε για να κάνω ξανά την Αμερική σπουδαία». Για να επαναλάβει αμέσως μετά «δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε τον Θεό μας».
«Τίποτα δεν είναι αδύνατο για την Αμερική. Κάθε τι που είναι αδύνατο, εμείς, οι Αμερικάνοι το κάνουμε καλύτερα από όλους. Το όραμά μας είναι το αδύνατο».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
