 |
|
|  Σάββατο 25/1
Μαρία Καρυστιανού
Ενώ έχει συγκλονιστεί η κοινωνία, οι θεσμοί παραμένουν αδιάφοροι
thestival.gr,zougla.gr
«Δεν έχω οξυγόνο»! Η δραματική αυτή φράση που φώναξε ένα νεαρό κορίτσι (το οποίο κατέληξε) λίγα δευτερόλεπτα μετά την σφοδρή σύγκρουση των δύο τρένων το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 στα Τέμπη και η οποία ηχογραφήθηκε από το σύστημα του 112 που είχε καλέσει αυτόματα ένα κινητό τηλέφωνο αποτελεί τον τίτλο της συγκέντρωσης που διοργανώνει την Κυριακή 26 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων Τεμπών.
Τα ηχητικά που ηχογραφήθηκαν από το 112 (και ήρθαν στο φως της δημοσιότητας) και τα όσα ακούγονται στο μοιραίο βαγόνι όπου 30 επιβάτες κάηκαν κυριολεκτικά ζωντανοί κατά κοινή ομολογία είναι εξαιρετικά δύσκολο για κάποιον να τα ακούσει.
Αυτά τα ηχητικά όπως αναφέρει στο thestival.gr η πρόεδρος του Συλλόγου και μητέρα της Μάρθης που έχασε τη ζωή της στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, Μαρία Καρυστιανού «οι συγγενείς τα γνωρίζαμε από το τέλος Οκτωβρίου του 2024».
«Κοιτάξτε, μετά τα καινούργια δεδομένα και αναφέρομαι στην παραποίηση των ηχητικών κι όλο το ηχητικό που βγήκε μας έχει κάνει εντύπωση πως αυτό δεν έχει συγκλονίσει την Δικαιοσύνη και κανέναν και είναι σαν να μην βγήκε τίποτα στο φως» είπε η κ. Καρυστιανού αναφερόμενη στα ηχητικά- μαρτυρίες που καταγράφηκαν από το 112 προσθέτοντας ότι από αυτά «βγαίνουν πολύ σημαντικά στοιχεία, βγαίνουν όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι τουλάχιστον 30 άνθρωποι ήταν ζωντανοί πριν καούν».
Επιπλέον, επισημαίνει ότι παρόλο που τα ηχητικά που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας προσφέροντας σημαντικές πληροφορίες «δεν αλλάζει κάτι στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο ανακριτής». Περαιτέρω δε, αναφέρει ότι παρότι τα μέλη του Συλλόγου πληροφορήθηκαν τα ηχητικά τον περασμένο Οκτώβριο «απευθυνθήκαμε και στον εισαγγελέα της Λάρισας αλλά είχαμε στείλει και σχετικό υπόμνημα στον Άρειο Πάγο ζητώντας -και με τα καινούργια δεδομένα- να ξεκινήσουν επιτέλους οι έρευνες για την πυρόσφαιρα αλλά δεν είχαμε καμία ανταπόκριση από κανέναν».
Τα ηχητικά ήρθαν τελικώς στο φως της δημοσιότητας και έγιναν γνωστά σε όλους όμως όπως λέει η κ. Καρυστιανού «ενώ έχει συγκλονιστεί η κοινωνία, οι θεσμοί παραμένουν αδιάφοροι κι αμετάκλητοι στην αρχική τους άποψη ότι δεν θα ελέγξουν και δεν θα ξεκινήσει καμία έρευνα για την πυρόσφαιρα».
Επιπλέον, ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων Τεμπών ασκεί δριμεία κριτική και κατηγορεί τον μέχρι πρότινος Πρόεδρος της Βουλής και υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τασούλα ότι κράτησε στο συρτάρι του τις δικογραφίες που έφτασαν στη Βουλή μη προχωρώντας έτσι σε απόδοση ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα.
«Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο γιατί ο κ. Τασούλας ο οποίος ουσιαστικά έχει τοποθετήσει μια ταφόπλακα στην προσπάθεια, στην πιθανότητα, να οδηγηθούν σε φυσικούς δικαστές οι πολιτικοί με το να κρυμμένες τις δικογραφίες τις οποίες έχει στείλει η Εισαγγελία. Για ποιον λόγο αυτός ο άνθρωπος αναβαθμίζεται; Και παίρνει τη θέση του πρώτου πολίτη στην χώρα όταν έχει προσπαθήσει να συγκαλύψει το έγκλημα των Τεμπών;» αναρωτιέται η κ. Καρυστιανού και προσθέτει ότι αυτή η απορία αποτελεί τον δεύτερο λόγο (ο πρώτος είναι τα ηχητικά και η μη έρευνα της πυρόσφαιρας) που οδήγησε τα μέλη του Συλλόγου να διοργανώσουν την συγκέντρωση στο Σύνταγμα.
Όπως λέει ο κ. Τασούλας ως πρόεδρος της Βουλής κράτησε στο συρτάρι του τις δύο δικογραφίες που αφορούν το μπάζωμα του χώρου όπου έγινε η σύγκρουση των τρένων «που στάλθηκαν από τη εισαγγελία Αθηνών», τη δικογραφία της Ευρωπαίας Εισαγγελέως που αφορά την Σύμβαση 717 καθώς και τις μηνύσεις εναντίον πολιτικών προσώπων οι οποίες επίσης έχουν σταλεί από την Εισαγγελία.
«Όλα αυτά τα έχει τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο στα συρτάρια του και όφειλε ως πρόεδρος να τα προωθήσει διότι τα έλαβε από την Εισαγγελία. Είναι φανερό ότι το έκανε για να διαπραγματευθεί τη θέση του ως προέδρου της Δημοκρατίας» είπε και πρόσθεσε ότι «εμείς το έχουμε αντιληφθεί, είμαστε αντίθετοι σε αυτό και η κίνηση μας (σ.σ. συγκέντρωση στο Σύνταγμα) αφορά φυσικά και την ορκωμοσία του κ. Τασούλα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
