 |
|
|  Κυριακή 2/2
60 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΥΠΝΟ!
Ενας Βιετναμέζος υποστηρίζει οτι ειναι άϋπνος απο τις αρχές τού...1960 και τα βράδια δουλευει!
gazzetta.gr
Ένας άνδρας απ' το Βιετνάμ, που δεν έχει κοιμηθεί για 60 περίπου χρόνια, μίλησε για το πώς είναι να ζεις με μια τόσο παράξενη κατάσταση.
Ο Βιετναμέζος αγρότης, ο οποίος φέρεται να είναι στα 80 του χρόνια, ισχυρίζεται ότι δεν έχει κλείσει καθόλου μάτι από τις αρχές της δεκαετίας του '60 μετά από έναν ξαφνικό πυρετό. Ακόμα και οι ιατρικές συνταγές που του χορηγήθηκαν δεν βοήθησαν, ενώ ούτε το νοσοκομείο που επισκέφθηκε μπόρεσε να δώσει εξηγήσεις. «Είναι απογοητευτικό και εξοργιστικό», δήλωσε στο Vietnamnet.
«Τι περίεργη ασθένεια. Βλέποντας τους άλλους να κοιμούνται, τους ζηλεύω. Τις φεγγαρόφωτες νύχτες, συνήθως βγαίνω έξω για να ξεχορταριάσω και να καλλιεργήσω το χώμα, γιατί το να κάθομαι ακίνητος είναι ανυπόφορο. Είναι παράξενο που εργάζομαι διπλάσια από τους άλλους, αλλά η ζωή μου εξακολουθεί να μην είναι τόσο ευημερούσα».
Ενώ η κατάσταση συνεχίζει να προβληματίζει την οικογένειά του, ορισμένοι έχουν προτείνει ότι η μόνιμη αϋπνία του συνδέεται με μια ασυνήθιστη περίπτωση μετατραυματικού στρες από τον πόλεμο του Βιετνάμ (1955-1975). Ο YouTuber, Drew Binsky κατευθύνθηκε στην περιοχή το 2023 για να μάθει για την κατάστασή του.
«Όποια και αν είναι η περίπτωση, ταξίδεψα δύο ημέρες από την Αριζόνα σε ένα μικρό χωριό στο Νότιο Βιετνάμ για να τον εντοπίσω, να μείνω όλη τη νύχτα μαζί του και να δω αν όντως είναι αλήθεια ότι δεν κοιμάται».
Πιθανώς αναρωτιέστε τι κάνει όλο αυτό τον χρόνο που δεν κοιμάται, και ο Ngoc εξήγησε ότι με τη δουλειά του στο χωράφι, φτιάχνει το βράδυ σπιτικό κρασί. Παρόλο που η συγκεκριμένη ασχολία τον κουράζει, δεν είναι αρκετό ώστε να τον κοιμήσει. Ενας μεταφραστής είπε ότι «όταν πίνει πολύ, κοιμάται λίγο. Ίσως μία ή δύο ώρες. Έτσι, υποθέτω ότι τελικά είναι άνθρωπος.
Αλλά τις περισσότερες φορές, γύρω στις 4 τα ξημερώματα, απλά θα πάει να ξαπλώσει στο κρεβάτι του και δεν θα κοιμηθεί πραγματικά, με το μυαλό του να εξακολουθεί να τρέχει όπως όταν είναι ξύπνιος».
Ενώ οι περισσότεροι από εμάς θα δυσκολευόμασταν με την καθημερινή ζωή, ο βετεράνος ισχυρίζεται ότι «μπορεί ακόμα να μεταφέρει 50 κιλά λιπάσματος σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από το σπίτι του στο χωράφι χωρίς να αισθάνεται κουρασμένος».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
