 |
|
|  Kυριακή 2/2
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ
Την απέρριψαν από αεροσυνοδό και σε απάντηση έφτιαξε τη... δική της αεροπορική εταιρεία!
marie claire
Η Sibongile Sambo ήθελε να γίνει αεροσυνοδός της South African Airways, αλλά δεν πληρούσε την ελάχιστη προϋπόθεση ύψους για να ενταχθεί στο πλήρωμα καμπίνας της εταιρείας. Έτσι αποφάσισε να ξεκινήσει τη δική της αεροπορική επιχείρηση. Για να τα καταφέρει χρειάστηκε να πουλήσει το αυτοκίνητό της και να χρησιμοποιήσει τα χρήματα της σύνταξης της μητέρας της.
Σήμερα, είναι η ιδρύτρια της SRS Aviation, της πρώτης γυναικείας αεροπορικής εταιρείας στην Αφρική.
Το 2004, η Sibongile Sambo ανέλαβε την πρώτη της πτήση για λογαριασμό της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής.
Έκτοτε, η SRS Aviation έχει αναπτυχθεί και παρέχει εξατομικευμένες υπηρεσίες, όπως πτήσεις με ελικόπτερο και τουριστικές και πολυτελείς πτήσεις σε προορισμούς σε όλο τον κόσμο. Το πλήρωμα με έδρα το Γιοχάνεσμπουργκ έχει πετάξει μέχρι τις ΗΠΑ και τη Γερμανία.
«Θα μπορούσε να είναι ένα τουριστικό τσάρτερ για 1.000 δολάρια ή θα μπορούσε να είναι ένας αρχηγός κράτους που ταξιδεύει με αεροσκάφος VIP στις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο θα μπορούσε να κοστίζει περίπου 200.000 δολάρια», δήλωσε στο cnn.com η επιχειρηματίας.
Η αεροπορική εταιρεία μπορεί, πλέον, να έχει τώρα υψηλές αποδοχές και να κάνει αρκετές πτήσεις, αλλά έχει ζήσει και πιο ταραχώδεις ημέρες. Για τον Sambo, η είσοδος σε αυτόν τον ανδροκρατούμενο κλάδο και η «εκμάθηση της γλώσσας» αποδείχθηκαν προκλήσεις.
Παρά τις δυσκολίες, η SRS Aviation έλαβε Πιστοποιητικό Αεροπορικής Εκμετάλλευσης από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (CAA) της Νότιας Αφρικής, που της επιτρέπει να ασκεί εμπορικές πτητικές δραστηριότητες. Παράλληλα, η εταιρεία βοήθησε τρεις γυναίκες να αποκτήσουν άδεια ιδιωτικού πιλότου. Τώρα εργάζονται με πλήρη απασχόληση.
Η εταιρεία έχει επίσης συνεργαστεί με την MCC Aviation της Αφρικής (δίνει τη δυνατότητα σε πολλά πληρώματα να εξασκούνται και να συμμετέχουν σε πτήσεις μαζί). Η συμφωνία δίνει στη Sambo πρόσβαση σε ένα στόλο αεροσκαφών, καθώς και τεχνική και επιχειρησιακή υποστήριξη. «Βρίσκομαι εκεί που βρίσκομαι σήμερα επειδή κάποιος επένδυσε σε μένα», λέει η ίδια. «Τώρα είναι η ευκαιρία μου να επενδύσω σε άλλους ανθρώπους». Για την ακρίβεια, λαχταρά περισσότερες γυναίκες από τη Νότια Αφρική να συμμετέχουν στις προσπάθειες αύξησης του πληρώματος των αεροσκαφών.
Η εταιρεία της έγινε πολύ δημοφιλής και η Sambo μπήκε στη λίστα του Forbes με τους Δέκα νέους εκατομμυριούχους που αξίζουν την προσοχή μας. Η ίδια λέει ότι απλώς ακολούθησε «το πάθος που κρύβεται μέσα μου και αυτό είναι το πάθος για τα αεροπλάνα».
Όπως αναφέρεται και στην επίσημη σελίδα της εταιρείας στο διαδίκτυο: «Η SRS Aviation επιδιώκει να γίνει ο κυρίαρχος παίκτης στην αεροπορική βιομηχανία. Να δημιουργεί αξία για τους μετόχους μας και να κάνει τη διαφορά στις κοινότητες στις οποίες δραστηριοποιείται. Να παρέχει οικονομικά προσιτά, ευέλικτα και ασφαλή προϊόντα και υπηρεσίες», ενώ όραμά της είναι: «Να γίνει η πρώτη επιλογή σε αποτελεσματικές και προσιτές λύσεις αεροπορικών υπηρεσιών για ιδιώτες και επιχειρήσεις, σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, παρέχοντας απαράμιλλη αεροπορική υπηρεσία- ανταλλακτικά αεροσκαφών και εξοπλισμό επίγειας εξυπηρέτησης που ικανοποιεί τις απαιτήσεις των πελατών και τηρεί τα υψηλότερα πρότυπα ασφαλείας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
