 |
|
|  Πέμπτη 6/3
Δολοφονική ενέδρα σε δημοσιογράφο στον Ισημερινό
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Δημοσιογράφος, που είχε καταγγείλει με ρεπορτάζ του σειρά φόνων σε πόλη του Ισημερινού η οποία σείεται από τη βία συμμοριών που διακινούν ναρκωτικά ,δολοφονήθηκε και ο ίδιος σε ενέδρα, ανακοίνωσαν χθες Τετάρτη οργανώσεις υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου.
Ο Πατρίσιο Αγκιλάρ, 54 ετών, δολοφονήθηκε σε σπίτι στη Φούντο Λιμόν, συνοικία που σαρώνεται από τη βία, στην πόλη Κινιντέ, ανέφερε η ΜΚΟ Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières, RSF). Οι δράστες «πυροβόλησαν επανειλημμένα εναντίον του δημοσιογράφου, αφήνοντας τουλάχιστον 27 κάλυκες στον τόπο του εγκλήματος», σημείωσε σε ανακοίνωσή της.
Ο Πατρίσιο Αγκιλάρ ήταν ο διευθυντής της τοπικής εφημερίδας El Libertador de Quinindé, στην επαρχία Εσμεράλδας, η οποία γειτονεύει με την Κολομβία, τη χώρα όπου παράγεται η μεγαλύτερη ποσότητα κοκαΐνης στην υφήλιο.
Χώρα με δολαριοποιημένη οικονομία και λιμάνια στρατηγικής σημασίας στον Ειρηνικό Ωκεανό, ο Ισημερινός έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε κόμβο της διακίνησης ουσιών προς τις αγορές των ΗΠΑ, της χώρας με την υψηλότερη κατανάλωση κοκαΐνης στον κόσμο, κι αυτές της Ευρώπης.
Η RSF σημειώνει πως ο Πατρίσιο Αγκιλάρ, δημοσιογράφος με εμπειρία τριάντα χρόνων, είχε δεχτεί επανειλημμένα απειλές εξαιτίας άρθρων του για το φαινόμενο της βίας στην επαρχία Εσμεράλδας, όπου διαπράχθηκαν τουλάχιστον πέντε φόνοι χθες.
Πριν από τη δική του δολοφονία, είχε καλύψει τουφεκίδι στη Φούντο Λιμόν κι είχε μοιραστεί σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης εικόνες των φερόμενων ως δραστών ληστείας εμπορικού καταστήματος.
Όπως και η RSF, η περιφερειακή οργάνωση υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου Fundamedios κάλεσε να διενεργηθεί διεξοδική και πλήρης έρευνα για την υπόθεση.
«Η δολοφονία του Πατρίσιο Αγκιλάρ είναι σοβαρή επίθεση στην ελευθερία του Τύπου στον Ισημερινό. Η δουλειά του, που εξέθετε το οργανωμένο έγκλημα και την πολιτική διαφθορά, τον έθεσε σε κίνδυνο, αλλά οι αρχές δεν μπόρεσαν να τον προστατεύσουν», σχολίασε ο Αρτούρ Χομέου, διευθυντής του τμήματος της RSF που είναι αρμόδιο για τη Λατινική Αμερική.
Η ΜΚΟ Periodistas Sin Cadenas (Δημοσιογράφοι Χωρίς Αλυσίδες) επισήμανε πως πρόκειται για την πρώτη δολοφονία δημοσιογράφου στον Ισημερινό από το 2022, όταν είχαν πέσει νεκροί τρεις επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
