 |
|
|  Παρασκευή 30/5
«Μποτιλιάρισμα» και στο... Έβερεστ
Ουρές κάνουν οι ορειβάτες για να φτάσουν στην κορυφή των 8.849 μέτρων
Sky News,protothema.gr
«Κυκλοφοριακή συμφόρηση» καταγράφηκε τις προηγούμενες ημέρες στο Έβερεστ καθώς οι ορειβάτες πάλεψαν με τις σκληρές καιρικές συνθήκες για να φτάσουν στην κορυφή ενώ η αναρριχητική σεζόν πηγαίνει προς το τέλος της.
Εκατοντάδες ορειβάτες και οι οδηγοί τους, οι Σέρπα, προσπάθησαν να αναρριχηθούν στο διάσημο βουνό τον Μάιο, παλεύοντας με τις δύσκολες καιρικές συνθήκες στο υψηλότερο βουνό του κόσμου με στόχο να κατακτήσουν την κορυφή των 8.849 μέτρων.
Λόγω των περιορισμένων περιόδων με καλό καιρό κοντά στην κορυφή, μεγάλος αριθμός ορειβατών παρατάχθηκε δεμένος στο μοναδικό σχοινί ασφαλείας, σε ένα φαινόμενο γνωστό ως «κυκλοφοριακή συμφόρηση του Έβερεστ».
Όπως σημειώνει το Sky News, την κατάσταση επιδείνωσε η εμφάνιση πολλών αρχάριων ορειβατών.
«Γενικά στο Έβερεστ, ο καιρός είναι ο βασικός παράγοντας και δεν ήταν όπως είχε προβλεφθεί. Και δεύτερον, υπήρχε συνωστισμός επειδή ήταν εκεί ταυτόχρονα τόσο επαγγελματίες όσο και αρχάριοι»», δήλωσε ο Pasang Rinji Sherpa, ο οποίος έχει αναρριχηθεί δύο φορές στην κορυφή.
Σύμφωνα με τον ίδιο, μόνο επιλεγμένοι ή καταρτισμένοι ορειβάτες θα πρέπει να επιτρέπεται να προσπαθούν να φτάσουν στην κορυφή, ώστε η εμπειρία να είναι ασφαλέστερη και ευκολότερη για όλους. «Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν αρχάριοι χωρίς εμπειρία ή γνώσεις και επαγγελματίες ταυτόχρονα, και αυτό προκαλεί το πρόβλημα», είπε. «Οι ορειβάτες πρέπει να έχουν βασικές γνώσεις για να χρησιμοποιούν σωστά τον εξοπλισμό και να είναι ασφαλείς κατά την αναρρίχηση στο Έβερεστ» πρόσθεσε.
Όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Ορειβασίας του Νεπάλ, 468 ξένοι ορειβάτες από 57 χώρες έλαβαν άδεια για να αναρριχηθούν στο Έβερεστ μέχρι τα τέλη Μαΐου, μαζί με περίπου τον ίδιο αριθμό Νεπαλέζων οδηγών βουνού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
