 |
|
|  Πέμπτη 12/6
Τούλσι Γκάμπαρντ,επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ
«Η ανθρωπότητα πιο κοντά από ποτέ στον όλεθρο μιας πυρηνικής καταστροφής»
Newsweek,zougla.gr
«Η ανθρωπότητα είναι πιο κοντά από ποτέ στον όλεθρο μιας πυρηνικής καταστροφής», προειδοποίησε η Διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, Τούλσι Γκάμπαρντ.
Στο βίντεο που ανάρτησε στον προσωπικό της λογαριασμό στο X, η Γκάμπαρντ ανέφερε ότι τα σύγχρονα πυρηνικά όπλα μπορούν «να σκοτώσουν εκατομμύρια μέσα σε λίγα λεπτά», ενώ ένας επακόλουθος πυρηνικός χειμώνας θα μπορούσε να κρύψει τον ήλιο, «βυθίζοντας τον κόσμο στο σκοτάδι και το ψύχος, σκοτώνοντας καλλιέργειες και οδηγώντας δισεκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα».
Ως διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, η Γκάμπαρντ έχει εποπτεία όλων των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων της CIA και της NSA, γεγονός που καθιστά τη δήλωσή της και τη δραματική γλώσσα που χρησιμοποίησε δύσκολο να αγνοηθούν, όπως γράφει το Newsweek.
Οι δηλώσεις της γίνονται εν μέσω της συνεχιζόμενης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, κατά την οποία το Κρεμλίνο έχει εκδώσει αρκετές πυρηνικές απειλές, ενώ οι εντάσεις ΗΠΑ-Κίνας παραμένουν υψηλές σε θέματα όπως η Ταϊβάν, το εμπόριο και η Νότια Σινική Θάλασσα.
Η Γκάμπαρντ δημοσίευσε το βίντεο στον προσωπικό της λογαριασμό στην πλατφόρμα X και όχι σε κάποιον επίσημο λογαριασμό της ως διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, κάτι που υποδηλώνει ότι εκφράζει προσωπικές απόψεις και όχι τη γραμμή της κυβέρνησης.
Στο βίντεο, διαρκείας 3 λεπτών και 31 δευτερολέπτων, η Γκάμπαρντ δήλωσε:
«Καθώς στεκόμαστε σήμερα πιο κοντά από ποτέ στον όλεθρο μιας πυρηνικής καταστροφής, οι πολιτικές ελίτ και οι πολεμοκάπηλοι καλλιεργούν απερίσκεπτα τον φόβο και τις εντάσεις μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων. Ίσως επειδή είναι σίγουροι ότι αυτοί και οι οικογένειές τους θα έχουν πρόσβαση σε πυρηνικά καταφύγια, κάτι που δεν θα ισχύει για τους απλούς ανθρώπους. Επομένως, είναι στο χέρι μας, του λαού, να μιλήσουμε και να απαιτήσουμε ένα τέλος σε αυτή την τρέλα».
Η Γκάμπαρντ ξεκίνησε το βίντεο περιγράφοντας μια πρόσφατη επίσκεψή της στη Χιροσίμα, μία από τις δύο ιαπωνικές πόλεις που χτυπήθηκαν με πυρηνικά όπλα από τις ΗΠΑ το 1945.
Είπε: «Η επίθεση αυτή ισοπέδωσε την πόλη, σκότωσε πάνω από 300.000 ανθρώπους. Πολλοί πέθαναν ακαριαία, ενώ άλλοι υπέκυψαν σε σοβαρά εγκαύματα, τραύματα, ασθένειες από ακτινοβολία και καρκίνους που εμφανίστηκαν τους επόμενους μήνες και χρόνια».
Η Γκάμπαρντ σημείωσε ότι τα σύγχρονα πυρηνικά όπλα είναι πολύ ισχυρότερα από εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν στη Χιροσίμα και ότι μπορούν να «σκοτώσουν εκατομμύρια μέσα σε λεπτά» και να προκαλέσουν έναν πυρηνικό χειμώνα, «με καπνό και στάχτη να αποκλείουν εντελώς τον ήλιο, βυθίζοντας τον κόσμο στο σκοτάδι και το ψύχος, καταστρέφοντας τις καλλιέργειες και οδηγώντας δισεκατομμύρια στην πείνα».
Αν και δεν κατονόμασε κάποια χώρα, η προειδοποίησή της έρχεται σε μια περίοδο έντασης ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία, με δικομματική πίεση στη Γερουσία για αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Μόσχας.
Πριν ενταχθεί στην κυβέρνηση Τραμπ, η Γκάμπαρντ είχε κατηγορηθεί ότι προωθούσε ρωσική προπαγάνδα, κάτι που αρνείται κατηγορηματικά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
