 |
|
|  Δευτέρα 23/6
Οι Τράπεζες Τροφίμων,για τούς φτωχούς, καταρρέουν από τις περικοπές τού Tραμπ
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Οι τράπεζες τροφίμων της Νέας Υόρκης δεν είναι σίγουρο ότι θα επιβιώσουν στις περικοπές χρηματοδότησης της διοίκησης, οι οποίες επίσης αναμένεται να επηρεάσουν τα προγράμματα οικονομικής βοήθειας.
Φορώντας τακούνια για να κάνει τις εξωτερικές δουλειές της, ή περιτριγυρισμένη από καλαίσθητη τέχνη στο κομψά διακοσμημένο διαμέρισμά της, η Ντελσίνα Γουίλιαμς διατηρεί μια δημόσια βιτρίνα που ωστόσο δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητά της. Είναι άπορη, εξαρτάται από κουπόνια τροφίμων και μια μηνιαία επιταγή κοινωνικής ασφάλισης 1.100 δολαρίων, από την οποία της μένουν μόνο λίγα δολάρια την ημέρα για φαγητό μετά από ενοίκιο, κοινόχρηστα και τη φροντίδα της δίδυμης αδελφής της, που έχει Αλτσχάιμερ.
Η 75χρονη κα Γουίλιαμς, ήταν κάποτε συντάκτρια σε ένα περιοδικό μόδας και τραγουδίστρια Doo-Wop. Αυτή και η δίδυμη της, η Ντορίνα Ντέβινσον, είναι επιζούσες καρκίνου του μαστού. Αλλά τώρα η κα Γουίλιαμς περνάει τις μέρες της πηγαίνοντας από τη μια τράπεζα τροφίμων στην άλλη, αναζητώντας φασόλια και μπιζέλια για σούπα – ένα γεύμα που αντέχει όταν αναπόφευκτα ξεμείνει από χρήματα στο τέλος του μήνα.
Είναι, είπε, μια απογοητευτική εμπειρία. Και οι πρόσφατες αποφάσεις της Ουάσιγκτον να μειώσουν την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για τα τρόφιμα έχουν φέρει πολλούς Νεοϋορκέζους, όπως την ίδια, σε τον πανικό.
«Με διέλυσε ήδη», είπε η κα Γουίλιαμς καθώς έφερε σπίτι μισό κιλό κατεψυγμένου βοδινού, τέσσερις κονσέρβες τόνου, κρεμμύδια και πορτοκάλια από την Τράπεζα Τροφίμων για την Κοινοτική Κουζίνα και το Ντουλάπι της στη 116η Δυτική Οδό, στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης. «Κάθε μήνα προσεύχομαι για τον τραπεζικό μου λογαριασμό».
Ένα νέο νομοσχέδιο που έφερε ο Πρόεδρος Tραμπ ζητά να μειώσει τα 295 δισεκατομμύρια δολάρια σε ομοσπονδιακές δαπάνες κατά την επόμενη δεκαετία από το Συμπληρωματικό Πρόγραμμα Βοήθειας Διατροφής, γνωστό ως SNAP, σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου. «Τι πρέπει να κάνουμε;» λέει η Γουίλιμας. «Ξέρω ότι αυτός δεν το χρειάζεται, αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι το χρειαζόμαστε».
Περισσότερο από το 65 % των χρηστών της τράπεζας τροφίμων είναι απασχολούμενοι, σύμφωνα με τον Ιχνηλάτη της Φτώχειας Robin Hood, μια ομάδα κατά της φτώχειας, και το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Οι ειδικοί λένε ότι είναι μια αντανάκλαση της οικονομικής κρίσης της πόλης. Οι μέσες μηνιαίες επισκέψεις σε κυλικεία και κοινωνικές κουζίνες έχουν αυξηθεί κατά 85 % από το 2019, σύμφωνα πολλές αναλύσεις δεδομένων. Σχεδόν τρία εκατομμύρια της Νέας Υόρκης αγωνίζονται να βάλουν φαγητό στο τραπέζι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Feeding America, μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης.
Εκτός από την αύξηση της ζήτησης, οι τράπεζες τροφίμων αναμένουν επίσης αυξημένες τιμές λόγω των δασμών στον χάλυβα που θα αυξήσει το κόστος των κονσερβοποιημένων τροφίμων.
Ένα Πρόγραμμα Χορηγίας 2 εκατομμυρίων δολαρίων για την αγορά προϊόντων από τους αγρότες του Λονγκ Άιλαντ, το τοπικό πρόγραμμα συμφωνίας συνεργασίας για την αγορά τροφίμων, θα σταματήσει αυτό το καλοκαίρι, αντί για το επόμενο ως αρχικά προγραμματισμένο. Δεν θα εκδοθούν νέες επιχορηγήσεις μετά τη λήξη της τρέχουσας χρηματοδότησης.
Κάθε χρόνο, η Περιφερειακή Τράπεζα Τροφίμων λαμβάνει 400 φορτηγά τροφίμων από το πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης της U.S.D.A.- φράουλες από την Καλιφόρνια, εσπεριδοειδή από τη Φλόριντα και κρέας από το Midwest. Αλλά οι περικοπές στο πρόγραμμα θα κόψουν τον αριθμό των φορτηγών στο μισό, κοστίζοντας περίπου 5,8 εκατομμύρια γεύματα. Φέτος, 27 φορτηγά, ίσα με περίπου 750,000 γεύματα, έχουν ήδη ακυρωθεί.
Και η πρόταση του προϋπολογισμού 2026 της διοίκησης του Tραμπ θα εξαλείψει το Πρόγραμμα Συμπληρωματικών Τροφίμων του Υπουργείου Γεωργίας και τα περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια που χρησιμοποιεί η τράπεζα τροφίμων για την παροχή μηνιαίων κιβωτίων τροφίμων σε περίπου 6.000 ηλικιωμένους. Ακόμα, 1,7 εκατομμύρια δολάρια που ο οργανισμός έπρεπε να λάβει από το πρόγραμμα φέτος, έχει επίσης παγώσει.
Τα αποτελέσματα των πολιτικών της διοίκησης Τραμπ είναι ήδη δραματικά για τις τράπεζες τροφίμων, όπως η Περιφερειακή Τράπεζα Τροφίμων της Βορειοανατολικής Νέας Υόρκης, η οποία εξυπηρετεί περίπου 48 εκατομμύρια γεύματα ετησίως – 20 εκατομμύρια περισσότερα από ό,τι πριν από την πανδημία.
Οι πιθανές περικοπές στα κουπόνια τροφίμων αποτελούν επίσης σημαντική ανησυχία. Οι νέοι κανόνες θα περιορίσουν περαιτέρω το ποιος είναι επιλέξιμος και θα επεκτείνει τους όρους των παραληπτών που πρέπει να έχουν θέσεις εργασίας για να πληρούν τις προϋποθέσεις. Η έκδοση του νομοσχεδίου που εγκρίθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων προτείνει επίσης να εκτρέψει μέρος του κόστους του προγράμματος προς τις πολιτείες.
Πολλοί επικεφαλής των τραπεζών τροφίμων έχουν ασκήσει πίεση στην Ουάσιγκτον, λένε, με λίγα αποτελέσματα ωστόσο. Ο Ζακ Χολ, ο ανώτερος αντιπρόεδρος της Food Bank για τα προγράμματα της πόλης της Νέας Υόρκης, δήλωσε, «Το ποσό του κενού που θα δημιουργηθεί από αυτές τις περικοπές Snap είναι ανυπέρβλητο».
Για τους ανθρώπους που βρίσκονται ήδη στα όρια, υπάρχει λίγο περιθώριο για να αντέξουν περαιτέρω περικοπές. Η κα Γουίλιαμς, η οποία ζει σε ενοίκιο σε δημόσιο κτίριο στο Χάρλεμ με τη δίδυμη αδερφή της, προσπαθεί να καταλάβει πώς θα επιβιώσει.
Καθώς ανακάτευε τη σούπα μαύρων φασολιών που ελπίζει να τους βγάλει την εβδομάδα, είπε ότι νιώθει απελπισμένη. Αλλά υπήρχε κάτι που μπόρεσε να κάνει: από το ίδιο της το ντουλάπι, αφαίρεσε μερικές μπαγκέτες ψωμιού και μερικά λαχανικά, και κρέμασε την τσάντα με τα πράγματα στην πόρτα της γειτόνισσας της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
