 |
|
|  Τρίτη 18/8
----------------------------------------
Ρωσία
----------------------------------------
Ο πρόεδρος Πούτιν έκανε κατάδυση με βαθυσκάφος για να δει ένα βυζαντινό ναυάγιο στα ανοιχτά της Κριμαίας
----------------------------------------
ΜΟΣΧΑ.-
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, που εδώ και χρόνια καλλιεργεί την εικόνα του αθλητικού και δραστήριου άνδρα, καταδύθηκε σήμερα με ένα μικρό υποβρύχιο στα ανοιχτά της Κριμαίας για να δει από κοντά ένα ναυάγιο του 10ου αιώνα.
Σύμφωνα με τις εικόνες που μετέδωσε η ρωσική τηλεόραση, ο Πούτιν κατέβηκε με ένα βαθυσκάφος σε βάθος μεγαλύτερο των 80 μέτρων για να δει το ναυάγιο ενός βυζαντινού πλοίου που εντοπίστηκε τον περασμένο Μάιο στη Μαύρη Θάλασσα. "Είναι μεγάλο το βάθος" παραδέχτηκε ο ίδιος μιλώντας στους δημοσιογράφους όταν επέστρεψε στην επιφάνεια.
Η κατάδυση αυτή "είναι ένας ωραίος τρόπος για να θυμηθούμε πόσο βαθιές είναι οι ιστορικές ρίζες μας, όπως και η ιστορία των διεθνών σχέσεών μας", σχολίασε ο Ρώσος πρόεδρος.
Το κουφάρι του πλοίου είναι καλυμμένο με 40 πόντους ιλύος και για αυτό είναι δύσκολο να το διακρίνει κανείς, όμως σύμφωνα με τον Πούτιν φαίνεται ότι είναι σε καλή κατάσταση. Το πλοίο "μετέφερε προϊόντα διασχίζοντας τον κόλπο του Μπαλακλάβα" και "υπάρχουν ελάχιστα σαν αυτό στη βόρεια Μαύρη Θάλασσα" διαβεβαίωσε.
Ο Πούτιν έχει κάνει ξανά κατάδυση με βαθυσκάφος, στη λίμνη Βαϊκάλη. Στο παρελθόν έχει επίσης οδηγήσει ένα μονοθέσιο της Φόρμουλας 1, έχει πετάξει με μαχητικό αεροσκάφος και έχει ψαρέψει έναν λούτσο βάρους 21 κιλών στη Σιβηρία. Το 2011 είχε βουτήξει στη Μαύρη Θάλασσα και επιστρέφοντας στην επιφάνεια έφερε μαζί του δύο αρχαίους αμφορείς. Πολλά ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης αμφισβήτησαν την "ανακάλυψη" του Πούτιν καθώς οι αμφορείς δεν ήταν καλυμμένοι με φύκια ή με κοχύλια και αρκετούς μήνες αργότερα ο εκπρόσωπός του, ο Ντμίτρι Πεσκόφ, παραδέχτηκε ότι η κατάδυση αυτή ήταν σκηνοθετημένη.
Πάντως το βυζαντινό ναυάγιο που είδε σήμερα ο Πούτιν είναι πραγματικό. Εντοπίστηκε τον περασμένο Μάιο και έχει μήκος 27-30 μέτρα, γεγονός που σημαίνει ότι ίσως πρόκειται για το μεγαλύτερο βυζαντινό πλοίο που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στην περιοχή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
