 |
|
|  Πέμπτη 20/8
----------------------------------------
Γερμανία
----------------------------------------
Πέθανε σε ηλικία 93 ετών ο Έγκον Μπαρ, στενός συνεργάτης του Βίλι Μπραντ
----------------------------------------
ΒΕΡΟΛΙΝΟ.-
Ο Έγκον Μπαρ, ένας από τους αρχιτέκτονες της πολιτικής της προσέγγισης με την Ανατολική Ευρώπη ("Οστπολιτίκ") του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας Βίλι Μπραντ, του οποίου ήταν στενός συνεργάτης, πέθανε σε ηλικία 93 ετών, ανακοίνωσε σήμερα ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.
"Το σύνολο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και πολλοί άνθρωποι στη Γερμανία και στην Ευρώπη θρηνούν έναν μεγάλο, ειλικρινή και γενναίο σοσιαλδημοκράτη, αρχιτέκτονα της ενότητας της Γερμανίας, έναν Ευρωπαίο, αρχιτέκτονα της ειρήνης", γράφει ο επικεφαλής του SPD στη σελίδα του στο Facebook.
"Με τον Έγκον Μπαρ, φεύγει ένας μεγάλος γερμανός πολιτικός άνδρας", δήλωσε από την πλευρά του ο Γκρέγκορ Γκίζι, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς Die Linke και πρώην πρόεδρος του ανατολικογερμανικού κομμουνιστικού κόμματος (SED).
"Να φθάσει σε μια στροφή μέσω της συμφιλίωσης, εκεί ήταν ο σκοπός του. Και εν τέλει, δεν ήταν δυνατό να έχουμε μια μεγαλύτερη στροφή από εκείνη που ζήσαμε", είπε ο Γκίζι.
Ο Έγκον Μπαρ θεωρείται ένας από τους αρχιτέκτονες της πολιτικής της προσέγγισης προς την Ανατολική Ευρώπη του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Βίλι Μπραντ (1969-1974), η οποία υλοποιήθηκε με πολλά μεγάλα γεγονότα: την αναγνώριση των ανατολικών συνόρων, την εξομάλυνση των ανταλλαγών με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, το ταξίδι στην Πολωνία του Μπραντ ο οποίος γονάτισε μπροστά στο μνημείο για τα θύματα του γκέτο της Βαρσοβίας, ή ακόμη τη συμφωνία για το καθεστώς του Βερολίνου.
Για την "Οστπολιτίκ" του, ο Μπραντ έλαβε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1971.
Γεννημένος στις 18 Μαρτίου 1922, ο Έγκον Μπαρ διένυσε το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας δίπλα στον Μπραντ. Ήταν εκπρόσωπός του όταν ήταν δήμαρχος του Δυτικού Βερολίνου και στη συνέχεια τον ακολούθησε σε διάφορα κυβερνητικά αξιώματα, αρχικά στο υπουργείο Εξωτερικών και στη συνέχεια στην καγκελαρία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
