Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 27/8 ---------------------------------------- Ελλάδα/Πολιτική/ΚΚΕ/Ο Δημήτρης Κουτσούμπας απο την Πλατεία Συντάγματος ---------------------------------------- "Διαχωριστική γραμμή δεν είναι το ευρώ ή η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η λαϊκή εξουσία" ----------------------------------------

ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)

Ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην αποψινή του ομιλία σε συγκέντρωση του κόμματος στην πλατεία Συντάγματος, κάλεσε την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, «να αντισταθούν στις παλιές και νέες παγίδες που στήνονται» και υπογράμμισε ότι με ισχυρό ΚΚΕ, «μπορούμε να αντιπαλέψουμε το μνημόνιο που χρεοκοπεί τον λαό». Διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές που προτείνονται στο λαό, δεν είναι ούτε το νόμισμα, ούτε η παραμονή ή όχι στην Ε.Ε., αλλά η ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, υπογράμμισε ο κ. Κουτσούμπας. Ο λαός καλείται να διαλέξει ανάμεσα στην πρόταση της «ανάπτυξης για το καπιταλιστικό κέρδος», και την «σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελος του λαού». Έτσι, στις «παγίδες» που στήνονται για να εγκλωβίσουν το λαό μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της «αστικής εξουσίας», ο κ. Κουτσούμπας, κατέταξε «το νέο ανάχωμα, τον ΣΥΡΙΖΑ 2 του Λαφαζάνη». «Η αστική εξουσία καλά κρατεί, ανανεώνοντας τις απάτες και αυταπάτες μέσα στο λαό, και υφαρπάζοντας τη λαϊκή, ριζοσπαστική ψήφο κάθε φορά, μέσω νέων «αριστερών» και δήθεν αντιμνημονιακών αναχωμάτων» υπέδειξε στην ομιλία του ο γ.γ. του ΚΚΕ. «Πριν τρία χρόνια ανακάλυψε τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα βλέπει θετικά ως ανάχωμα τον ΣΥΡΙΖΑ 2, την «Λαϊκή Ενότητα»» επεσήμανε σχετικά. Η σκληρή διαπραγμάτευση την οποία διεκήρυσσε ο ΣΥΡΙΖΑ «με όλες τις συνιστώσες του», υπήρξε ένας μύθος, που δεν αφορούσε, ούτε μπορούσε να αφορά στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά ήταν και είναι διαπραγμάτευση στο στρατόπεδο του «ταξικού εχθρού» και αφορούσε τα διαφορετικά συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων. «Όλοι τους μαζί κι η πρόεδρος της Βουλής που το παίζει θεματοφύλακας της αστικής δημοκρατίας, αρνήθηκαν ή δε ζήτησαν καν να έρθει για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, για την επαναφορά του κατώτερου μισθού, του 13ου και 14ου μισθού, της 13ης και 14ης σύνταξης, των Συλλογικών Συμβάσεων» υπενθύμισε ο κ. Κουτσούμπας και συμπλήρωσε: «Το σύστημα δεν τρομάζει από τέτοια κόμματα του καπιταλισμού με εθνικό νόμισμα. Αντίθετα, πολύμορφα τα στηρίζει, ακόμα κι όταν τους κάνει κριτική, όπως έκανε και με την «Αριστερή Πλατφόρμα» και την προκλητική προβολή της στα ΜΜΕ, την κατάταξή της σε ίδια κατηγορία κομμάτων με το ΚΚΕ, για να παγιδεύουν το ριζοσπαστισμό στο πλαίσιο του συστήματος και ν' αποτελούν ανάχωμα απέναντι στην αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης που προβάλλει το ΚΚΕ»

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία