 |
|
|  Τετάρτη 16/9
----------------------------------------
Παγκόσμια Οικονομία
----------------------------------------
Απολύονται 30.000 εργαζόμενοι της Hewlett-Packard
----------------------------------------
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.-
Το 10% των εργαζομένων στη Hewlett-Packard θα απολυθεί εξαιτίας της νέας εταιρικής αναδιάρθρωσης της αμερικανικής εταιρείας, η οποία «σπάει» σε δύο κομμάτια, κάτι που σημαίνει πως από 25.000 έως 30.000 εργαζόμενοι αναμένεται πως θα μείνουν άνεργοι, όπως η ίδια η εταιρεία έκανε γνωστό.
Είχε προηγηθεί η απόλυση 55.000 εργαζομένων στο πλαίσιο μιας προηγούμενης αναδιάρθρωσης, που είχε εξαγγελθεί το 2012. Στο τελος του 2014 η ΗΡ είχε περίπου 300.000 υπαλλήλους. Η εταιρεία ανέφερε ότι οι νέες περικοπές θα έχουν διεθνή εμβέλεια, αλλά δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες. Οι αναλυτές μάλιστα δεν θεωρούν απίθανο να υπάρξουν νέες απολύσεις εντός του 2016.
Η ΗΡ θα χωριστεί σε δύο επιμέρους -εισηγμένες στο χρηματιστήριο- εταιρείες: η μία (Hewlett Packard Inc) θα εστιασθεί στους προσωπικούς υπολογιστές και στους εκτυπωτές, ενώ η άλλη (Hewlett Packard Enteprise), που θα αποκοπεί από τον εταιρικό κορμό, θα ασχοληθεί με το λογισμικό και τις υπηρεσίες προς επιχειρήσεις (υπολογιστικό «νέφος», αποθήκευση δεδομένων, δικτύωση κ.α.), σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερς και Γαλλικό και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».
Η εταιρική αναδιάρθρωση, που συνεπάγεται τις μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας, εκτιμάται ότι θα επιφέρει εξοικονόμηση δαπανών έως 2,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, ώστε η ΗΡ να γίνει πιο ανταγωνιστική, όπως είπε η -από το 2011- διευθύνουσα σύμβουλός της Μεγκ Ουίτμαν.
Η ΗΡ είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής προσωπικών υπολογιστών (PCs) στον κόσμο, αλλά η πτωτική ζήτηση στις παραδοσιακές αγορές της την εξωθεί να αναζητήσει νέες πηγές κερδοφορίας.
Ο διαχωρισμός θα έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος Οκτωβρίου φέτος. Η εταιρεία ιδρύθηκε στη δεκαετία του 1930 από τους απόφοιτους του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια Μπιλ Χιούλετ και Ντέιβ Πάκαρντ. Αρκετοί τη θεωρούν την «κοιτίδα» της κατοπινής Σίλικον Βάλεϊ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
