Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 30/9 ---------------------------------------- Ελλάδα/Κοινωνία ---------------------------------------- Με ποινές πολυετών καθείρξεων έκλεισε η δευτεροβάθμια δίκη της «υπόθεσης παιδεραστίας στο Ίλιον» -Ανάμεσα στους καταδικασθέντες κι ενας ιερέας... ----------------------------------------

ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)

Έπεσε η αυλαία στην «υπόθεση παιδεραστίας στο Ίλιον» με την ομόφωνη επιβολή πολυετών καθείρξεων στους πρωταγωνιστές, έπειτα από μία σκληρή διαδικασία ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων με σοκαριστικές καταθέσεις για άγρια σεξουαλική εκμετάλλευση και κακοποίηση παιδιών. Η δευτεροβάθμια δίκη για την υπόθεση των τριών ανήλικων παιδιών που «προσφέρονταν» να βιαστούν για λίγα χρήματα από τη μητέρα του ενός από αυτά, στον ιερέα της περιοχής και σε έναν 84χρονο συνταξιούχο δημόσιο υπάλληλο, που πλέον έχει αποβιώσει, έληξε σήμερα με την καταδίκη και των τριών κατηγορουμένων. Με την απόφασή του το δικαστήριο επέβαλε στην Ειρήνη Τσονοπούλου, μητέρα ενός από τα θύματα, κάθειρξη συνολικά 33 ετών και χρηματική ποινή 100.000 ευρώ, στον 62χρονο ιερέα Σωτήρη Παπαδόπουλο κάθειρξη 18 ετών και στον 44χρονο σύντροφο της πρώτης, Σπύρο Σουχλέρη κάθειρξη 18 ετών, ενώ έπαυσε την ποινική δίωξη λόγω θανάτου για τον συνταξιούχο Αθανάσιο Κανάκη. Η υπόθεση αποκαλύφθηκε το 2007 όταν ο Σ. Σουχλέρης, που βίαζε συστηματικά το κοριτσάκι της συντρόφου του και ο Αθ. Κανάκης επιχείρησαν να απαγάγουν τη 12χρονη -τότε- κόρη της Ει. Τσονοπούλου την οποία η μητέρα είχε… πουλήσει στον συνταξιούχο έναντι 2.000 ευρώ. Το κοριτσάκι είχε ειδοποιήσει το δάσκαλό του και εκείνος τη γιαγιά της, που είχε την επιμέλεια, η οποία τρεις μέρες μετά κατήγγειλε την απόπειρα απαγωγής στο Αστυνομικό Τμήμα Αχαρνών. Ο διοικητής του Τμήματος Παύλος Λουκάτος κινητοποιήθηκε αμέσως και μετά από επίπονες προσπάθειες των ανδρών του τμήματος και πολλές συζητήσεις του διοικητή -που κατέθεσε στο δικαστήριο- με την 12χρονη και τα άλλα δύο ανήλικα παιδιά, έγινε γνωστή η συγκλονιστική υπόθεση «παιδεραστίας στο Ίλιον». Η Τσονοπούλου έναντι συνήθως 50 ευρώ διέθετε είτε την κόρη της είτε κάποιο από τα άλλα δύο ανήλικα παιδιά που φιλοξενούνταν στο σπίτι της, στον συνταξιούχο αλλά και στον ιερέα. Μάλιστα ο 62χρονος ιερωμένος δεχόταν τα παιδιά στο γραφείο του εντός της εκκλησίας όπου ήταν εφημέριος. Από τα στοιχεία της δικογραφίας προέκυψε ότι η κόρη της Τσονοπούλου είχε οδηγηθεί από τη μητέρα της για πρώτη φορά στον Κανάκη το 2002, όταν το κοριτσάκι ήταν έξι ετών. Η μητέρα είχε βοηθήσει τον συνταξιούχο να βιάσει το παιδί το οποίο είχε χάσει τις αισθήσεις του.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία