 |
|
|  Τρίτη 6/10
----------------------------------------
Ελλάδα/Αυστρία/Πρόσφυγες
----------------------------------------
Αλ. Τσίπρας προςτον καγκελάριο Φάιμαν: Αυτή είναι η Ελλάδα της αλληλεγγύης
----------------------------------------
ΜΥΤΙΛΗΝΗ.-(Ανταπόκριση )
Ένας αραβικός καφές φτιαγμένος από τον 40χρονο Φαντί. Έναν πρόσφυγα από το Ναμπίκ της Συρίας, ο οποίος με τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά μένει εδώ και δυο μήνες στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο «Χωριό του όλοι μαζί» και θέλει όπως είπε να μείνει για πάντα στην Ελλάδα. Με τον καφέ, που προσφέρθηκε σε ένα ξύλινο παλιοτράπεζο, με τον οικοδεσπότη και τους υψηλούς του προσκεκλημένους να κάθονται σε δυο παγκάκια από πέμπτη και βάλε χρήση, ολοκληρώθηκε αργά σήμερα το απόγευμα η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του Αυστριακού καγκελάριου Βέρνερ Φάιμαν στη Λέσβο της αλληλεγγύης.
«Στη Λέσβο που δείχνει ένα άλλο πρόσωπο στους πρόσφυγες, στην Ελλάδα της βαθειάς κρίσης που αγωνίζεται να πείσει όλη την Ευρώπη πως το πρόβλημα της προσφυγιάς δεν είναι πρόβλημα των Ελλήνων, των Αυστριακών, των Γερμανών, αλλά πρόβλημα όλης της Ευρώπης», όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Έλληνας πρωθυπουργός στις δηλώσεις του λίγο πριν αναχωρήσει για τη Αθήνα.
Κι ο Αυστριακός καγκελάριος, έκπληκτος με τα όσα είδε, κι ακόμα περισσότερο με τα όσα διαπίστωσε πως γίνονται για χιλιάδες ανθρώπους, σε ένα νησί που οι κάτοικοί του είναι τόσοι όσοι και οι μετανάστες και πρόσφυγες που έφτασαν εδώ τον περασμένο Σεπτέμβριο, έσπευσε να συμφωνήσει: «Η αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος μπορεί να γίνει μόνο ενιαία από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Και φυσικά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Στον δρόμο από το αεροδρόμιο προς τη Μυτιλήνη, πολλές δεκάδες φυγάδες οδοιπορούσαν προς την πόλη. Στο λιμάνι, χιλιάδες άνθρωποι εξέδιδαν εισιτήρια για να ταξιδέψουν προς τον Πειραιά με τα πλοία της γραμμής και τα έκτακτα δρομολόγια, που ο παρών υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Θοδωρής Δρίτσας τον ενημέρωσε πως έχουν δρομολογηθεί.
Στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ «ιδίοις όμμασι» είδαν χιλιάδες Σύρους πρόσφυγες να πιστοποιούνται μέσα από μια δύσκολη διαδικασία και να αποκτούν το χαρτί που θα τους επιτρέψει να φύγουν από το νησί. Εκεί συναντήθηκαν με εθελοντές που απασχολούσαν τα παιδιά πρόσφυγες όσο οι γονείς τους έτρεχαν για τις απαραίτητες διαδικασίες. Παιδιά που έτρεχαν χαρούμενα, με ζωγραφισμένα πρόσωπα, και μάλιστα ένα από αυτά έτρεξε προς τον Έλληνα πρωθυπουργό. Ήρωες σαν τον ανθυποπλοίαρχο του Λιμενικού Σώματος, κυβερνήτη του πλωτού σκάφους 602 Κυριάκο Παπαδόπουλο. «Πόσους ανθρώπους έχετε σώσει;» τον ρώτησε ο Βέρνερ Φάιμαν. «Περισσότερους από πέντε χιλιάδες» του απάντησε ο Έλληνας ανθυποπλοίαρχος. Δεν άκουσε καλά ο Αυστριακός καγκελάριος και του είπε πως «πέντε ζωές είναι κάτι πολύ σημαντικό». Τον διόρθωσαν και του είπαν πως πρόκειται για πέντε χιλιάδες ζωές... «Είσαστε πραγματικός ήρωας» του είπε ο κ. Φάιμαν με τον κ. Δρίτσα να συμπληρώνει πως το Λιμενικό Σώμα τους τελευταίους εννέα μήνες έσωσε από τη θάλασσα περισσότερους από 75.000 ανθρώπους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
