Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μια Βρετανίδα 105 χρονών αποκαλύπτει δύο εντυπωσιακά απλά μυστικά για
μακροζωία και γερό μυαλό



Λονδίνο.-

Η μακροζωία είναι ένα από τα μεγάλα μυστήρια της ζωής, απασχολώντας
διαχρονικά τους ανθρώπους. Από επιστημονικές έρευνες μέχρι παλιές
παραδόσεις, οι συμβουλές για το πώς να ζήσετε περισσότερα και καλύτερα
χρόνια ποικίλουν. Ωστόσο, τα πιο αποτελεσματικά «μυστικά» δεν είναι
πάντα περίπλοκα ή δύσκολα. Κάποιες φορές, η απάντηση βρίσκεται σε
απλές, καθημερινές συνήθειες, που κρατούν το σώμα και το μυαλό σε
εγρήγορση.
Η Daisy Taylor, μια 105χρονη από την Αγγλία, είναι το απόλυτο
παράδειγμα αυτής της προσέγγισης. Σύμφωνα με την ίδια, το ότι έχει
ζήσει τόσο πολύ και παραμείνει πνευματικά ακμαία οφείλεται σε δύο
βασικά πράγματα: Τις καθημερινές διατάσεις και το γεγονός ότι
απολαμβάνει τη ζωή.
 Η Daisy γεννήθηκε το 1919 στο Leytonstone, ανατολικά του Λονδίνου,
και έζησε μια ζωή με έντονη δραστηριότητα. Σε ηλικία 14 ετών, άφησε το
σχολείο και εργάστηκε σε διάφορους τομείς, από εργοστάσια έως τη
διαχείριση φούρνων και καφέ. Σε ηλικία 19 ετών, γνώρισε τον σύζυγό
της, Ray, με τον οποίο μοιράστηκε την αγάπη της για τα ταξίδια, τον
χορό και το θέατρο.
 Παρ’ όλο που ο Ray έφυγε από τη ζωή το 1981, η Daisy διατήρησε έναν
δραστήριο τρόπο ζωής, που περιλαμβάνει χορό και ασκήσεις γιόγκα. Ακόμα
και τώρα, που ζει σ’ έναν οίκο ευγηρίας στο Chelmsford του Essex,
συμμετέχει σε μαθήματα γιόγκα και χορού, ενώ κάθε πρωί κάνει
διατάσεις. Η αγαπημένη της στάση γιόγκα, η standing half-moon pose, τη
βοηθά να τεντώνεται και να νιώθει καλύτερα.
 Η Daisy πιστεύει ότι η καθημερινή κίνηση και η θετική διάθεση είναι
τα κλειδιά της μακροζωίας. Όπως χαρακτηριστικά λέει: «Το μυστικό είναι
ότι ξυπνάς κάθε μέρα, διασκεδάζεις και παραμένεις δραστήριος. Μου
αρέσει να μιλάω με ανθρώπους, να χαίρομαι τα μικρά πράγματα και να
νιώθω απασχολημένη». Παρά την ηλικία της, συνεχίζει να αποφεύγει την
ακινησία: «Δεν μου αρέσει να κάθομαι στην καρέκλα για πολύ. Προτιμώ να
παίρνω καθαρό αέρα και να βλέπω όμορφα πράγματα». Θεωρεί ότι η γιόγκα
κρατά το σώμα, αλλά και το μυαλό της σε φόρμα, ενώ, αστειευόμενη,
σχολιάζει ότι έχει γίνει «πιο έξυπνη». Η προσέγγιση της Daisy είναι
απλή και τονίζει τη σημασία του να διατηρείται κάποιος δραστήριος και
να απολαμβάνει τη ζωή του, ανεξαρτήτως ηλικίας. «Απλώς να κινείστε.
Ξεκινήστε με κάτι απλό, όπως να στρίβετε τους ώμους σας. Αλλά κάντε το
με μέτρο στην αρχή», συμβουλεύει όσους θέλουν να ακολουθήσουν το
παράδειγμά της.
Η μακροζωία φαίνεται να είναι κληρονομικό χαρακτηριστικό της
οικογένειας της Daisy. Η αδερφή της, που ζει στον ίδιο οίκο ευγηρίας,
είναι 103 ετών, ενώ τα υπόλοιπα πέντε αδέλφια τους έζησαν περισσότερα
από 90 χρόνια.
 Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι, παρ’ όλο που έχει ζήσει πάνω από
έναν αιώνα, η Daisy δεν κατέχει τον τίτλο της γηραιότερης γυναίκας στη
Βρετανία. Αυτός ανήκει στην Ethel May Caterham, τον γηραιότερο άνθρωπο
στην Ευρώπη, που μετρά 115 χρόνια ζωής. Η Ethel, που έχει επιζήσει από
δύο παγκόσμιους πολέμους, αποδίδει τη δική της μακροζωία στο γεγονός
ότι «δεν μαλώνει ποτέ με κανέναν και κάνει αυτό που της αρέσει».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία