|
| | | |
Ενα βιβλίο αποκαλύπτει
Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα
Θεσσαλονίκη
"Εφονεύθησαν ή εβασανίσθησαν κατά τον αγριώτερον τρόπον πλείστα άτομα, εληστεύθησαν δε και εκάησαν πλείσται οικίαι. Γενικώς η μετάβασις του σώματος τούτου (Σούμπερτ) εις τους τόπους της δράσεώς του ομοίαζεν προς αγρίαν λαίλαπα, συνώδευεν δε ταύτην πάντοτε αφθονία δακρύων, πόνου και αίματος". Κατ' αυτόν τον τρόπο συνοψίζει ο Ειδικός Αντεπίτροπος, στην έκθεσή του, τον Απρίλιο του 1947, την ωμή τρομοκρατία που είχε εξαπολύσει στην Κρήτη και τη Μακεδονία, κατά την Κατοχή, ο ελληνομαθής λεβαντίνος Φριτς Σούμπερτ, διοικητής του διαβόητου ελληνικού "Σώματος Κυνηγών".
Την αιματηρή πορεία του Φριτς Σούμπερτ, ενός εκ των μεγαλύτερων εγκληματιών πολέμου, που καταδικάστηκε 27 φορές σε θάνατο κι εκτελέσθηκε στη Θεσσαλονίκη, ακολουθεί βήμα-βήμα ο Θανάσης Φωτίου, συγγραφέας και διδάκτωρ του Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Σινσινάτι, στο βιβλίο του με τίτλο "Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα" (εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2011)
Κοσμοπολίτης, πολύγλωσσος, βίαιος, σαδιστής, διπλωμάτης και δολοπλόκος είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του επιλοχία Σούμπερτ, μιας πρωτοφανούς περίπτωσης στα χρονικά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Θανάσης Φωτίου, ο Σούμπερτ υπήρξε ένας ιδιότυπος χαρακτήρας, σκληρός τρομοκράτης και εγκληματίας πολέμου, ο οποίος έδρασε ως διερμηνέας, κατάσκοπος και διοικητής του διαβόητου "Σώματος Κυνηγών", με το οποίο διέπραξε πολλούς φόνους, βασανιστήρια, λεηλασίες, καταστροφές κι απαγωγές αθώων, στην Κρήτη και τη Μακεδονία, κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Όπως έχει καταγραφεί στην ιστορία, ο Σούμπερτ βρέθηκε στην Κρήτη το 1941, όπου ίδρυσε το "Σώμα Κυνηγών Σούμπερτ", ένα ειδικό στρατιωτικό σώμα για την καταδίωξη ανταρτών (στην ομάδα αυτή συμμετείχαν και πολλοί κατάδικοι, που αποφυλακίστηκαν ως αντάλλαγμα για τη συμμετοχή τους στην ομάδα του Σούμπερτ).
Ως τις αρχές του 1944, η εγκληματική ομάδα του Σούμπερτ προέβη στην εκτέλεση και τον βασανισμό εκατοντάδων ανθρώπων σε διάφορα χωριά της Κρήτης. Ήταν τέτοια η βιαιότητα των πράξεών του, που, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Φωτίου, μέχρι και σήμερα, σε μερικές περιοχές της Κρήτης οι χαρακτηρισμοί "Σουμπερίτης" και "Σουμπεριτισμός" είναι στη λαϊκή κουλτούρα ύβρεις, συνώνυμες με την προδοσία και τη βαναυσότητα.
Το Φεβρουάριο του 1944, ο Σούμπερτ βρέθηκε με την ομάδα του στη Μακεδονία και συγκεκριμένα στα Γιαννιτσά, όπου υπήρχε πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της δράσης του, αφού εκτός της μόνιμης γερμανικής φρουράς του περίπου 100 ανδρών υπό το λοχαγό Μαξκ Πέσκο βρήκε και μια μικρή ένοπλη ομάδα εθελοντών Ελλήνων υπό την αρχηγία του Κύρου Γραμματικόπουλου, φανατικού ναζιστή από τη Δράμα, ο οποίος, όπως αναφέρει ο κ. Φωτίου, πρόθυμα εντάχθηκε στο τάγμα του Σούμπερτ.
Στη βόρεια Ελλάδα δρούσε εξάλλου και το σώμα του απότακτου συνταγματάρχη Γεωργίου Πούλου, του πλέον φανατικού λάτρη των ιδανικών του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού.
Στα Γιαννιτσά γράφτηκε μια από τις πλέον αιματηρές σελίδες της ειδεχθούς δράσης του σώματος του Σούμπερτ. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1944, ο Σούμπερτ, σε συνεργασία με άνδρες του σώματος του Πούλου, σκότωσαν με απίστευτη αγριότητα περίπου 100 κατοίκους, ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα, στις αρχές του ίδιου μήνα, ο Σούμπερτ είχε αιματοκυλήσει το Χορτιάτη.
Ο Σούμπερτ τελικά συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η καταδίκη του, όπως επισημαίνει στον πρόλογο του βιβλίου ο Στράτος Δορδανάς, συνοδεύτηκε από μια ασυνήθιστη διαμάχη: η Κρήτη και η Μακεδονία έριζαν για τη διοργάνωση του τελετουργικού εκτέλεσης της ποινής.
Τελικά, η Θεσσαλονίκη έμελλε να είναι ο τελευταίος σταθμός της πολυτάραχης ζωής του- ένα πρωινό του Οκτώβρη του 1947, ο Σούμπερτ πέρασε την πύλη των φυλακών Επταπυργίου, μεταφέρθηκε στο συνήθη τόπο εκτελέσεων, πίσω από τις φυλακές, όπου και εκτελέστηκε. Μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, εμφανίστηκε αμετανόητος, αλλά και φανατικά πιστός στην ιδέα της «Μεγάλης Γερμανίας» και στο νόμο της εκδίκησης΄ «Η Γερμανία λέγει, ζη και δεν πεθαίνει. Εύχομαι να ξαναγίνη μεγάλη και να μπορέσει να ξεπληρώσει όσα υποφέρει σήμερα».
Στο βιβλίο του, ο Θανάσης Φωτίου επιχειρεί, μεταξύ άλλων, την ένταξη του Γερμανού επιλοχία μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της τραγικής εκείνης περιόδου και την αποκάλυψη άγνωστων- μικρών και μεγάλων- γεγονότων που αφορούν το βίο και τη δράση του ίδιου και των στυγνών συνεργατών του.
Επίσης, κατορθώνει μια πρώτη ερμηνεία για την κατανόηση μιας εποχής, που καθόρισε όχι μόνο τις δυο ελληνικές περιφέρειες, όπου ο αιμοδιψής Γερμανός επιλοχίας πρωταγωνίστησε, αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|