Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ενιαία παράσταση με 11 θιάσους



Θεσσαλονίκη

"Aπογραφή πληθυσμού" με ότι μπορεί να σημαίνει ο όρος , με οποιον τρόπο κι αν τον αντιλαμβάνεται ο κάθε …απογραφόμενος, επιχειρούν θεατρικά έντεκα ομάδες της Θεσσαλονίκης σε μια κοινή παράσταση -μαμούθ (η διάρκεια της ξεπερνά τις τέσσερις ώρες) υπο την οργανωτική «ομπρέλα» των 46ων Δημητρίων.

Η μοναδική κοινή σκηνική σύμβαση την οποία και οι εντεκα τηρούν είναι το «θέμα». Ενας απογραφέας επισκέπτεται ένα χώρο (συνολικά εντεκα χώρους - εντεκα θιάσους) ο οποίος μπορεί να είναι σπίτι, γραφείο, ιδρυμα, φυλακή, ο ψυχισμός των ανθρώπων , και επιχειρεί να τον καταγράψει.

Ο κάθε θίασος- απογραφόμενος χώρος αυτοσκηνοθετούμενος με έναν , δύο ή και δεκα ηθοποιούς -μέλη προτείνει τη δική του θέαση στην έννοια της απογραφής , το δικό του σκηνικό σπιτιού ή άποψης και έτσι …στήνεται μια σπονδυλωτή παράσταση με κοινό θέμα αλλά διαφορετικές προσεγγίσεις κάθε σκηνής.

Ο κάθε θίασος παρουσιάζει (χωρίς να ξέρει τι ακριβώς κάνει ο δεύτερος , τρίτος κ.λ,.π.) θίασος -σπίτι τη δική του προσέγγιση , απογράφεται με το δικό του τρόπο και απογράφει τις δικές του προτάσεις .

Οι διαφορετικές σκηνές - απόψεις (μονόπρακτα) που θα παρουσιάσουν στην ενιαία παράσταση οι 11 θίασοι διαρκούν από 15 λεπτά η κάθε μια .

Οι εντεκα θίασοι της πόλης (με 64 ηθοποιούς και 117 συνολικά συντελεστές ) συνευρίσκονται σκηνικά για πρώτη φορά σε κοινό πρόγραμμα χωρίς όμως να γνωρίζουν την αισθητική και το περιεχόμενο της παράστασης των άλλων και φιλοδοξώντας να συνθέσουν το περιπετειώδες μωσαικό της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα .(Η υποτιθέμενη απογραφή γίνεται σήμερα στην Ελλάδα).

Τα μονόπρακτα θα συνδεθούν με τυχαία σειρά (με κλήρωση σε κάθε παράσταση για το ποιος θα παίξει πρώτος, δεύτερος, τρίτος κ.α) γεννώντας έτσι απρόβλεπτα συμπεράσματα οσον αφορά τις ποικίλες αισθητικές και τεχνικές τάσεις των ομάδων αλλά και τις εμπειρίες τους από την θεατρική τους δράση την τελευταία δεκαετία στην καλλιτεχνική ζωή της πόλης .

Στη Θεσσαλονίκη, την τελευταία δεκαετία δρούν και παρουσίαζουν περιστασιακά τις δουλειές τους πςερισσότεροι από 30 επαγγελματικοί και ημιεπαγγελματικοί θίασοι.

Στην προσπάθεια των Δημητρίων και του μέλους της καλλιτεχνικής τους επιτροπής (υπεύθυνης για τα θεατρικά) Ιφιγένειας Ταξοπούλου , κατάφεραν να συνενωθούν υπο το ιδιαίτερο αυτό πρόγραμμα εντεκα ομάδες («Α4Μ - Πειραματική ομάδα έρευνας παραστατικών τεχνών», «’νευ Προηγουμένου», «Ars Moriendi», «C. for Circus», «contACT art club», «Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης», «Μαύρος Γάντζος», «Oberon», «ριSκο», «SourliBoom» και «Σχήμα εκτός άξονα»).

Οι παραστάσεις θα δοθούν το Σάββατο 22, Κυριακή 23 και Δευτέρα 24 Οκτωβρίου στο θέατρο «Ανετον» με γενικό εισιτήριο εισόδου 10 ευρώ.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία