Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δεκαπεντάχρονος Κύπριος «Πικάσο» εξασφάλισε θέση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο  



Λευκωσία

Το περασμένο Σάββατο έκλεισε τα δεκαέξι του χρόνια. Ήδη, όμως, από πέρσι είναι φοιτητής του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο νεαρότερος φοιτητής του Ιδρύματος είναι ο Μιχάλης Λεοντίου Ψαράς από το Καλό Χωριό Λάρνακας, μαθητής Β' τάξης του Λυκείου «Βεργίνα».

Τον αποκαλούν δικαίως «παιδί θαύμα» ή «νέο Πικάσο», αφού η πορεία του καταδεικνύει το σπουδαίο του ταλέντο στη ζωγραφική. Φαίνεται πως ο Μιχάλης έμαθε πρώτα να ζωγραφίζει κι έπειτα να μιλά. Στα επτά του χρόνια, οι γονείς του τον έστειλαν σε ιδιωτικό εργαστήριο για να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής.

«Οι γονείς μου με βοήθησαν πολύ, ιδιαίτερα ο πατέρας μου, Λεόντιος, ο οποίος κατάγεται από το χωριό Άσσια, όπου έζησε και εργάστηκε ο λαϊκός ζωγράφος Μιχάλης Κάσσιαλος» (σσ. ο Κάσσιαλος θεωρείται ισάξιος του Θεόφιλου), δηλώνει ο νεαρός καλλιτέχνης.

«Στα 15 μου, λόγω των μαθημάτων που επέλεξα να παρακολουθήσω στο σχολείο, αποφάσισα να σταματήσω τα μαθήματα στη ζωγραφική. Οι γονείς μου και οι καθηγητές με προέτρεψαν να δοκιμάσω να δώσω εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Ειδικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, ως άτομο με ιδιαίτερο ταλέντο. Στη Σχολή αυτή, δίνουν εξετάσεις άτομα 18 χρονών και άνω. Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Έστειλα στη Σχολή σχέδια μου και το απολυτήριο του γυμνασίου. Εγκρίθηκαν και διαγωνίσθηκα», λέει.

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων, που διήρκεσαν τρεις μέρες, βγήκαν τον Οκτώβριο του 2011. Είχε πετύχει. Είχαν πάρει μέρος περισσότεροι από 300 υποψήφιοι και πέρασαν 128. Χρειαζόταν ο βαθμός 5 για να περάσεις τις εξετάσεις κι εκείνος τον εξασφάλισε.

Για τα μελλοντικά του σχέδια ο Μιχάλης Ψαράς δηλώνει: «Αφού τελειώσω το Λύκειο, θα κάνω τις σπουδές μου στη Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στις Παγκύπριες εξετάσεις θα πάρω μέρος για εικαστικές και εφαρμοσμένες τέχνες, πράγμα που σημαίνει πως, όταν τελειώσεις, παίρνεις πτυχίο ζωγράφου. Επιπλέον, ενδιαφέρομαι και για την αρχιτεκτονική, παρόλο που οι δύο κλάδοι δεν συνδυάζονται. Εμένα με ενδιαφέρουν περισσότερο οι Εφαρμοσμένες και Εικαστικές Τέχνες».

Το ταλαντούχο κυπριοτόπουλο αποκαλύπτει πως θαυμάζει αρκετούς Κύπριους ζωγράφους, παλαιούς και σύγχρονους. Από τους ξένους, ξεχωρίζει ιδιαίτερα τον Πικάσο, τον Ντα Βίντσι, τον Μιχαήλ Άγγελο και τον Μουρ.

Όσο για τον χαρακτηρισμό «νέος Πικάσο», που του αποδίδουν, ο Μιχάλης απαντά με σεμνότητα: «Αυτό αποτελεί για μένα μεγάλη τιμή, αλλά δεν θέλω να υπερηφανεύομαι. Θέλω να είμαι προσγειωμένος, δεν μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια. Θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ».

Ο πατέρας του, Λεόντιος, δηλώνει : «Νιώθω περήφανος για τον γιο μου. Από τα πέντε του χρόνια είδα ότι είχε ένα έμφυτο ταλέντο και γι αυτό αποφασίσαμε να τον προωθήσουμε στη ζωγραφική. Αυτό μας έλεγαν και οι δάσκαλοι του».

Ο Μιχάλης, ωστόσο, είναι γενικώς άριστος μαθητής και ιδιαιτέρα αγαπητός. Ο διευθυντής του Λυκείου, στο οποίο φοιτά, Θεοχάρης Μασούρας, ανέφερε : «Πρόκειται για νέο σεμνό, ταπεινό, με έμφυτη ευγένεια. Είναι άριστος μαθητής. Ολοκλήρωσε την Α' Λυκείου με 19 12/14. Τόσα χρόνια στα σχολεία, δεν μου έτυχε ποτέ ξανά 15χρονος μαθητής να πάρει θέση στο Πανεπιστήμιο. Έκανε περήφανο ολόκληρο το σχολείο και είμαστε σίγουροι ότι θα πετύχει ακόμα πιο σπουδαία πράγματα».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία