Όταν η Ήρα γέννησε τον Ήφαιστο, από τη ντροπή της, λόγω της ασχήμιας του, τον πέταξε από τον Όλυμπο. Τον ανέθρεψαν τελικά δύο νύμφες, η Θέτις και η Ευρυνόμη, ωστόσο το γεγονός σημάδεψε τον Ήφαιστο για πάντα. Λίγο η άρνηση της μάνας, λίγο η πτώση από τον Όλυμπο που τον άφησε «κουτσό», όποτε έβρισκε εκείνος ευκαιρία εκδικείτο τη μητέρα του γιʼ αυτό.

Ως ενήλικας, ο θεός Ήφαιστος είχε μία ταραγμένη προσωπική ζωή και στο πρόσωπό του πολλοί σύγχρονοι επιστήμονες θα έβλεπαν τη ζωή ενός παιδιού, που βίωσε απόρριψη και κακοποίηση στην παιδική του ηλικία, γεγονός που το σημαδεύει και το ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή του.

Δυστυχώς, οι περιπτώσεις είναι πολλές και ανάλογα με την εποχή η παιδική κακοποίηση προσαρμόζεται.

Στην Αρχαία Ελλάδα γίνονταν θυσίες παιδιών, στον Μεσαίωνα η παιδική εργασία «χτυπούσε κόκκινο», περίπου στην δεκαετία του 1990 υπήρχαν χιλιάδες παιδιά στα φανάρια, και σήμερα, πολλά παιδιά κακοποιούνται μέσω διαδικτύου.

Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με την κοινωνική λειτουργό του Χαμόγελου του Παιδιού, Χριστίνα Δέδε. Πρόκειται για ζήτημα, οι συνέπειες του οποίου έχουν διάρκεια και επηρεάζουν τη μετέπειτα ζωή του παιδιού, μετατρέποντάς το σε έναν προβληματικό ενήλικα. Δημιουργεί άτομα με έντονα προβλήματα στις προσωπικές τους σχέσεις, άτομα που δυσκολεύονται να αγαπήσουν και να εμπιστευτούν, έχουν τάση σε καταχρήσεις, εμφανίζουν αγχώδεις διαταραχές, προβλήματα προσαρμοστικότητας και κατάθλιψη. Επιπλέον, οι άνθρωποι, που υπέστησαν κακοποίηση όταν ήταν παιδιά, ενδέχεται να προβούν οι ίδιοι σε κακοποίηση παιδιών, όταν γίνουν ενήλικες.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και Θύματα Εκμετάλλευσης, Παιδιά (International Centre for Missing and Exploited Children), το 2012 ο αριθμός των παιδιών που ενδέχεται να πέσουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης με σκοπό το κέρδος αναμένεται να αγγίξει τα 2 εκατ. παγκοσμίως, ο αριθμός των παιδιών που προβλέπεται να εξαφανιστούν εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 8 εκατ., ενώ 300 εκατ. παιδιά αυτής της γενιάς ενδέχεται να κακοποιηθούν σεξουαλικά πριν την ενηλικίωσή τους.

Το τεράστιο πρόβλημα της απαγωγής και σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών σʼ όλο τον κόσμο γίνεται ακόμη εντονότερο από τη διεύρυνση της χρήσης του διαδικτύου και του παράνομου υλικού, που διακινείται μέσω αυτού.

Κατά τους πρώτους δέκα μήνες του 2011, η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή 1056, που λειτουργεί στο «Χαμόγελο του Παιδιού», ενημερώθηκε για 711 παιδιά, που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Σύμφωνα με τον Στέφανο Αλεβίζο, ψυχολόγο της οργάνωσης, μέσω καταγγελιών, δεκάδες από αυτά τα περιστατικά καταλήγουν στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, οι οποίες καλούνται να αποφασίσουν για την προστασία του παιδιού - θύματος. Μόλις κριθεί επιβεβλημένη η απομάκρυνσή του από το κακοποιητικό περιβάλλον, το παιδί μεταφέρεται σε κάποιο από τα Νοσοκομεία Παίδων, ώστε να βεβαιωθεί η κατάσταση της υγείας του. Παράλληλα, αναζητείται ο κατάλληλος χώρος φιλοξενίας του. Ωστόσο, η έλλειψη χώρων φιλοξενίας οδηγεί πολλά από αυτά τα παιδιά να παραμένουν «εγκαταλελειμμένα» στα νοσοκομεία για εβδομάδες, μήνες ακόμη και χρόνια, σε κάποιες περιπτώσεις, αν δε βρεθεί άμεσα λύση. Οι εισαγγελείς αποφαίνονται για την προστασία του, οι κρατικοί φορείς, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η πρόνοια αναλαμβάνουν την ευθύνη να βρεθεί λύση και το παιδί περιμένει. Έως τότε «σπίτι» του, ένα δωμάτιο νοσοκομείου.

Το Χαμόγελο του Παιδιού φιλοξενεί δεκάδες κακοποιημένα παιδιά στα σπίτια φιλοξενίας, που διαθέτει.

Σύμφωνα με τον κ. Αλεβίζο, 92% των παιδιών κακοποιούνται από τους γονείς τους και «η κακοποίηση δεν αγγίζει μόνο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα».

O Ξενώνας SOS-ΕΛΙΖΑ, είναι ο πρώτος που δημιουργήθηκε το 2009 ως αποτέλεσμα της συνεργασίας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος με το Σωματείο Ελίζα, Εταιρεία Κατά της Κακοποίησης του Παιδιού. Λειτουργεί για τη φροντίδα κακοποιημένων παιδιών ηλικιών 0-5 ετών και φιλοξενεί από 8 έως 10 νήπια για χρονικό διάστημα έως 18 μήνες. Σκοπός του είναι η προστασία του παιδιού, η προσφορά ενός σταθερού πλαισίου διαμονής και η θεραπευτική παρέμβαση στην οικογένεια, ώστε να αμβλυνθούν οι παράγοντες επικινδυνότητας. Σημαντική ενίσχυση για τη λειτουργία αυτού του προγράμματος προήλθε από την Ένωση «Μαζί για το παιδί».

Σύμφωνα με την Ελένη Αγάθωνος - Γεωργοπούλου, εμπειρογνωμόνα παιδικής προστασίας και επιστημονική υπεύθυνη του ξενώνα «Ελίζα» η ψυχολογική φροντίδα εκείνων των παιδιών που έρχονται αντιμέτωπα με το σκληρό πρόσωπο της βίας, στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, είναι επιτακτική ανάγκη.

Η βία όμως, δεν τραυματίζει μόνον το σώμα, αλλά και τον εγκέφαλο, καθώς επηρεάζεται αρνητικά η πλαστικότητά του. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα παιδιά εμφανίζουν προβλήματα μνήμης, σύνθετης σκέψης, συγκέντρωσης, αλλά και συμπεριφοράς. Ενδεικτικό είναι ότι οι βλάβες αυτές είναι εμφανείς στις απεικονίσεις μαγνητικών τομογραφιών. Όπως λέει η κ. Αγάθωνος, με εξειδικευμένη φροντίδα είναι δυνατή η επούλωση των ψυχικών τραυμάτων των κακοποιημένων παιδιών.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ξενώνα για το 2010, 28.000 ελληνόπουλα, έπεσαν θύματα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ 7.500 από αυτά, που μεταφέρονται στα νοσοκομεία κακοποιημένα, είναι κάτω των 5 ετών. Ποσοστό 8% των παιδιών από το ξυλοκόπημα γονέων και συγγενών μένουν ανάπηρα και περίπου το 6% των κακοποιημένων παιδιών υποκύπτουν τελικά στα βαριά τραύματά τους. Τα μισά από αυτά τα παιδιά δεν καταφέρνουν να ανακάμψουν ψυχολογικά ούτε ως ενήλικες.

Τα παιδιά δεν είναι αριθμοί, έχουν πρόσωπο. Είναι ο Αντώνης, η Κατερίνα, η Μαρία, ο Γιάννης, παιδιά με όνομα και προσωπικότητα. Παιδιά που δεν απόλαυσαν τον σεβασμό, βίωσαν και βιώνουν την σκληρή πραγματικότητα της βίας, της απόρριψης, του εξευτελισμού.

Ο Αντώνης, 16 χρόνων, κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον πατέρα του όταν ήταν έξι και μάλιστα με την αδιαφορία και άρα συνενοχή της μητέρας του. Σήμερα, με την βοήθεια ειδικών κατάφερε να πάει στην αίθουσα δικαστηρίου και να δικαιωθεί απέναντι στον βασανιστή πατέρα του.

Η Κατερίνα, βρέθηκε στο Χαμόγελο του Παιδιού, όταν ήταν 3 ετών, ύστερα από κακοποίηση της μητέρας της, καθώς έτρωγε περιττώματα ζώων. Η Κατερίνα σήμερα πηγαίνει στο σχολείο και έχει μια φυσιολογική καθημερινότητα.