|
| | | |
Μπορεί και ανοίγει κεφάλια... με την καθοδήγηση γιατρού !
Ευρωπαϊκό ρομπότ-νευροχειρουργός
Βρυξέλλες
Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Robocast, που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στη ρομποτική νευροχειρουργική και στο μέλλον θα επιτρέπει στους χειρούργους να επιστρατεύουν, την ώρα της κρίσιμης και λεπτεπίλεπτης επέμβασης, μια …ρομποτική χείρα βοηθείας, που κάνει κινήσεις δέκα φορά πιο σταθερές από το ανθρώπινο χέρι.
Ο ρομποτικός χειρουργικός βραχίονας αποτελεί δημιούργημα Βρετανών, Γερμανών, Ιταλών και Ισραηλινών ερευνητών, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Υπό την καθοδήγηση ενός γιατρού, μπορεί να εκτελέσει 13 διαφορετικά είδη κινήσεων σε σχέση με μόλις τέσσερα που μπορεί να κάνει το χέρι του γιατρού στη διάρκεια μιας όσο γίνεται λιγότερο επεμβατικής χειρουργικής επέμβασης σε ένα κρανίο.
Το ρομπότ θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για επεμβάσεις σε διάφορες ασθένειες, όπως καρκινικούς όγκους στο κεφάλι, επιληψία, Πάρκινσον, σύνδρομο Τουρέ κ.α. Ο ρομποτικός χειρουργός διαθέτει ακόμα και «απτική ανάδραση», που του επιτρέπει να δέχεται ερεθίσματα -όπως το χέρι ενός γιατρού- ανάλογα με την πίεση που ασκεί κατά την επέμβαση, το είδος του ιστού στο οποίο επεμβαίνει κλπ.
Ακόμα δεν έχουν γίνει κλινικές δοκιμές με ανθρώπους, αλλά μόνο σε ομοιώματα κρανίου, στα οποία το ρομπότ έχει ήδη ανοίξει μικροσκοπικές τρύπες και έχει εισέλθει στο εσωτερικό για να χειριστεί ιστούς ή να συλλέξει δείγματα αίματος και άλλων υγρών.
«Τα ρομπότ μπορούν να μειώσουν μέχρι δέκα φορές το τρέμουλο του νευροχειρουργού, πράγμα που τα καθιστά ιδιαιτέρως χρήσιμα για την προστασία της ευάλωτης και σημαντικής εγκεφαλικής ουσίας», σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που έκανε τη σχετική ανακοίνωση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Ρομποτικής. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη χρηματοδοτήσει με 400 εκατ. ευρώ περίπου 100 ρομποτικά προγράμματα. Η παγκόσμια ζήτηση στον τομέα της ρομποτικής έφθασε τα 15,5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2010, από τα οποία τα 3 δισεκατομμύρια στην Ευρώπη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|