 |
|  |  |  | 
Πως το εξηγούν οι επιστήμονες - Τι πρέπει να προσέχουμε
Όσοι τρώνε λιγότερο συχνά μέσα στη μέρα, γίνονται ευκολότερα υπέρβαροι
Πενσιλβάνια (ΗΠΑ)
Οι άνθρωποι με παραπανίσια κιλά τρώνε γενικά λιγότερο συχνά μέσα στην μέρα σε σχέση με όσους έχουν κανονικό βάρος, παρόλα αυτά - ή εξαιτίας αυτού- προσλαμβάνουν συγκριτικά περισσότερες θερμίδες και, παράλληλα, είναι λιγότερο σωματικά δραστήριοι, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία συμπέρανε ότι οι άνθρωποι που τρώνε πιο συχνά, αλλά μικρότερα γεύματα, καταφέρνουν ευκολότερα να διατηρήσουν το φυσιολογικό βάρος τους ή, όταν χάνουν κιλά, δεν τα ξαναπαίρνουν.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Τζέσικα Μπάκμαν, καθηγήτρια του τμήματος διατροφολογίας και διαιτητικής του πανεπιστημίου Μέριγουντ της Πενσιλβάνια, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό του Αμερικανικού Διαιτητικού Συλλόγου, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, επεσήμαναν ότι η νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει πως οι άνθρωποι που τρώνε συχνότερα, έχουν κατά μέσο όρο μικρότερο βάρος, όμως δεν είναι σαφές γιατί αυτό συμβαίνει.
Παρά την άγνοια του σχετικού βιολογικού μηχανισμού, διαπιστώνεται σαφής σχέση ανάμεσα στον αριθμό των καθημερινών γευμάτων και στην ικανότητα του ανθρώπου να διατηρεί το βάρος του υπό έλεγχο (ακόμα και όταν έχει προηγηθεί δίαιτα απώλειας αρκετών κιλών).
Οι ερευνητές παρακολούθησαν επί ένα έτος περίπου 250 εθελοντές, που ήσαν χωρισμένοι σε δύο ομάδες: η μία περιλάμβανε άτομα υπέρβαρα και παχύσαρκα με δείκτη σωματικής μάζας (αναλογία βάρους-ύψους) άνω του 25 και η δεύτερη άτομα κανονικού βάρους με δείκτη σωματικής μάζας κάτω του 25, οι μισοί από τους οποίους είχαν χάσει τουλάχιστον 13,6 κιλά και διατηρούσαν το νέο μειωμένο βάρος τους για πάνω από μία πενταετία.
Κατά μέσο όρο, όσοι συμμετείχαν στην έρευνα και είχαν φυσιολογικό βάρος, έτρωγαν τρία γεύματα τη μέρα, καθώς και δύο σνακ, ενώ οι υπέρβαροι-παχύσαρκοι έτρωγαν τρία γεύματα και ένα σνακ. Οι άνθρωποι που είχαν χάσει πολλά κιλά στο παρελθόν και δεν τα είχαν ξαναβάλει, κατανάλωναν τις λιγότερες θερμίδες μέσα στη μέρα (περίπου 1.800), έναντι 1.900 αυτών που είχαν πάντα φυσιολογικό βάρος και άνω των 2.000 θερμίδων αυτών που ήσαν υπέρβαροι.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι το να τρώει κανείς περισσότερα σνακ, βοηθά στον έλεγχο του βάρους του, γιατί κόβει την όρεξή του. ''Όταν τρώει κανείς πιο συχνά, παύει να πεινά πολύ. Αν αντίθετα κανείς περιμένει δέκα ώρες για να ξαναφάει, τελικά καταλήγει να τρώει πολύ περισσότερο φαγητό'', είπε η Μπάκμαν.
Από την άλλη, επεσήμανε τη σημασία της σωματικής άσκησης για τον έλεγχο του βάρους. Όσοι είχαν χάσει πολλά κιλά και παρέμεναν σε φυσιολογικά πλαίσια βάρους, ήσαν και οι πιο δραστήριοι σωματικά, ''καίγοντας'' κατά μέσο όρο περίπου 3.000 θερμίδες την εβδομάδα, έναντι 2.000 όσων είχαν πάντα κανονικό βάρος και μόλις 800 θερμίδων όσων ήσαν υπέρβαροι. Όπως είπαν οι ερευνητές, η τακτική σωματική άσκηση και η συχνότερη κατανάλωση φαγητού (σε μικρές ποσότητες όπως ένα σνακ) βοηθά σημαντικά στην μείωση του βάρους και, στη συνέχεια, στη διατήρησή του εντός κανονικού πλαισίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|