|
| | | |
Προκάλεσε θανάτους και σοβαρές βλάβες στην υγεία ιθαγενών
Προστιμο μαμμούθ (18 δισ.δολάρια) για μόλυνση στον Αμαζόνιο
Κίτο (Ισημερινός)
Εφετείο του Ισημερινού επικύρωσε απόφαση βάσει της οποίας η Chevron Corp υποχρεούται να καταβάλει 18 δισ. δολάρια σε πρόστιμα σε όσους την κατηγορούν για την μόλυνση της ζούγκλας του Αμαζονίου και βλάβες στην υγεία τους.
Δικαστήριο είχε κρίνει ότι η Chevron οφείλει να καταβάλει 8,6 δισ. δολάρια για περιβαλλοντικές ζημιές τον περασμένο Φεβρουάριο. Το ποσό υπερδιπλασιάστηκε στα 18 δισ. δολάρια διότι η εταιρία δεν ζήτησε δημόσια συγγνώμη, όπως προέβλεπε η απόφαση.
"Επικυρώνουμε την απόφαση της 14ης Φεβρουαρίου 2011 πλήρως, περιλαμβανομένης της καταδίκης σε ηθική αποζημίωση", ανέφερε το δικαστήριο στην πόλη Λάγκο Άγκριο στην απόφασή του.
Οι εξελίξεις στην υπόθεση παρακολουθούνται στενά από την πετρελαϊκή βιομηχανία, καθώς θα αποτελέσει νομικό προηγούμενο που θα μπορούσε να επηρεάσει την πορεία άλλων δικών σε βάρος επιχειρήσεων του κλάδου σε χώρες όπου επιχειρούν.
Η Chevron καταδίκασε την απόφαση του εφετείου, αποκαλώντας της "παράνομη". "Η απόφαση είναι άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα της πολιτικοποίησης και της διαφθοράς του δικαστικού σώματος στον Ισημερινό, η οποία χαρακτηρίζει αυτή την υπόθεση-απάτη εξαρχής", ανέφερε.
"Η απόφαση [του δικαστηρίου στο] Λάγκο Άγκριο ελήφθη μέσω ενός τεχνάσματος διαφθοράς και εξαπάτησης, μεγάλο μέρος του οποίου βιντεοσκοπήθηκε και απαθανατίστηκε στα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και στην αλληλογραφία των διαδίκων", υποστήριξε.
Στην ανακοίνωσή της η εταιρία ανέφερε ότι έχει προσφύγει σε δικαστήριο στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ εναντίον των εκπροσώπων των εναγόντων, κατηγορώντας τους για απάτη.
Η δεύτερη μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρία των ΗΠΑ ενδέχεται να ζητήσει την παρέμβαση και του ανώτατου δικαστηρίου του Ισημερινού στην υπόθεση, που θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην υπόθεση, η οποία διαρκεί 18 χρόνια.
Οι προσφεύγοντες είχαν κατηγορήσει την Texaco, η οποία εξαγοράστηκε από τη Chevron το 2001, ότι έριχνε απόβλητα σε περιοχές που δεν προβλεπόταν ανεξέλεγκτα μολύνοντας δάση, προκαλώντας ασθένειες και θανάτους ιθαγενών. Άσκησαν έφεση στην πρωτόδικη απόφαση ζητώντας υψηλότερη αποζημίωση, με το επιχείρημα ότι η διαδικασία απορρύπανσης θα στοιχίσει περισσότερο.
"Αυτή [η απόφαση] επιβεβαιώνει κι επικυρώνει ότι η εταιρία μόλυνε και έπληξε τον Αμαζόνιο", ανέφεραν οι ενάγοντες σε ανακοίνωσή τους. "Είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί ότι δεν θα αρκούσε κανένα ποσό για να διορθωθεί το έγκλημα [της Chevron] στην περιοχή μας, ούτε θα αρκούσε για να επιστρέψουν οι νεκροί στη ζωή".
Η Chevron άσκησε επίσης έφεση στην απόφαση.
Ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα δήλωσε ικανοποιημένος για την απόφαση, την οποία χαρακτήρισε μια μάχη του "Δαυίδ εναντίον του Γολιάθ". "Νομίζω ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη. Την ζημιά που έκανε η Chevron στον Αμαζόνιο δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς", είπε ο Κορέα.
Η Chevron αντιμετωπίζει παρόμοια δίωξη για περιβαλλοντικά θέματα στη Βραζιλία.
Το θέμα έχει παραπεμφθεί και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης από τον περασμένο Φεβρουάριο, όπου η υπόθεση εκκρεμοδικεί και η διαδικασία για την λήψη της απόφασης ενδέχεται να χρειαστεί χρόνια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|