Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Καταγγελία απο τούς "Γιατρούς Χωρίς Σύνορα"

"Η ιατρική χρησιμοποιείται ως όπλο καταστολής " στη Συρία

 



Αθήνα/Δαμασκός

  Βαρύ φόρο αίματος πληρώνει το κίνημα των αντικαθεστωτικών στη
Συρία, όπου οι διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι "η
ιατρική χρησιμοποιείται ως όπλο καταστολής".

Οι "Γιατροί Χωρίς Σύνορα" επισημαίνουν ότι ο αριθμός των θυμάτων
αυξάνεται ώρα με την ώρα και ένας βασικός λόγος είναι ότι το καθεστώς
παρεμποδίζει το έργο των ανθρωπιστικών οργανώσεων. Οι γιατροί δεν
μπορούν να εργαστούν στο εσωτερικό της χώρας, με συνέπεια να μένουν
αβοήθητοι, τραυματίες που χρειάζονται επείγουσα ιατρική φροντίδα.

Μέσω των ανθρώπων που συμμετέχουν στην αποστολή των "Γιατρών Χωρίς
Σύνορα", έχουμε στη διάθεσή μας συγκλονιστικές μαρτυρίες Σύρων, που
τραυματίστηκαν από πυρά των κυβερνητικών δυνάμεων.

Ένας άνδρας, 23 ετών, που τραυματίστηκε το Νοέμβριο περιγράφει:
«Ήμουν στο δρόμο και συνήθως όταν γίνεται επιδρομή πυροβολούν τυχαία
και αδιακρίτως, ηλικιωμένους, γυναίκες, παιδιά. Ο καθένας που
κινούνταν αποτελούσε στόχο. Τραυματίστηκα στο χέρι . Δεν μεταφέρθηκα
σε νοσοκομείο επειδή όλα τα νοσοκομεία ήταν περικυκλωμένα από άνδρες
των δυνάμεων ασφαλείας. Τώρα στα νοσοκομεία οι άνθρωποι της ασφάλειας
είναι περισσότεροι από τα μέλη του ιατρικού προσωπικού, που συχνά
συλλαμβάνονται και δολοφονούνται μέσα στο νοσοκομείο».

Οι τραυματίες πηγαίνουν δύσκολα σε δημόσια νοσοκομεία καθώς
φοβούνται μήπως συλληφθούν. Αν το αποφασίσουν χρησιμοποιούν ψεύτικη
ταυτότητα. Οι γιατροί αναγκάζονται συχνά να κάνουν ψευδείς διαγνώσεις
για να βοηθήσουν τους τραυματίες να ξεφύγουν από τις δυνάμεις
ασφαλείας.

Ένας άνδρας 29 ετών, που τραυματίστηκε επίσης το Νοέμβριο αναφέρει
στη μαρτυρία του στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα: «Ήμουν υπό κράτηση και
αυτό που είδαμε είναι ότι κάποιοι από αυτούς που βρίσκονταν στη φυλακή
έμεναν με τα τραύματα τους να σαπίζουν. Τραυματίστηκα στις 31
Νοεμβρίου όταν βρισκόμουν σε δημοσιογραφική αποστολή. Την ημέρα εκείνη
έγινε επίθεση από τις συριακές δυνάμεις ασφαλείας. Ήταν μία τρομακτική
επίθεση. Οι τραυματίες από την επίθεση δεν μεταφέρθηκαν στο
νοσοκομείο. Κάποιοι πέθαναν δίπλα μου και άλλοι ουρούσαν αίμα εξαιτίας
της εσωτερικής αιμορραγίας που είχαν υποστεί. Οποιοδήποτε ασθενοφόρο
γινόταν στόχος και το πυροβολούσαν».

Οι" Γιατροί Χωρίς Σύνορα" καταγγέλλουν ότι λόγω της στάσης των
αρχών ασφαλείας, οι Σύροι έχουν δημιουργήσει αυτοσχέδιες κλινικές σε
διαμερίσματα και σε αγροτικές τοποθεσίες, όπου όχι απλώς παρέχονται οι
πρώτες βοήθειες, αλλά γίνονται ακόμα και χειρουργικές επεμβάσεις.

Ένας γιατρός που εργαζόταν σε νοσοκομείο περιγράφει τις συνθήκες
κάτω από τις οποίες είναι αναγκασμένος να εργαστεί: «Στην αρχή οι
δυνάμεις ασφαλείας έκαναν επιδρομές σε διάφορες περιοχές όπου υπήρχαν
νοσοκομεία και γιʼ αυτό δεν μπορούσαμε να περιθάλψουμε όσους
περισσότερους τραυματίες μπορούσαμε. Συλλαμβάνονταν συγκεκριμένοι
συνάδελφοι. Με συμβούλεψαν να εγκαταλείψω τη χώρα. Σε κάθε δημόσιο
νοσοκομείο υπάρχει μια ομάδα αστυνομικών με αποτέλεσμα να καταγράφεται
κάθε ασθενής που εισάγεται για χειρουργική επέμβαση. Δεν μπορούμε να
δουλέψουμε μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν αδύνατον να δουλέψω».

Εδώ και μήνες η οργάνωση " Γιατροί Χωρίς Σύνορα" ζητούν άδεια από
τις συριακές αρχές για να εισέλθουν στη χώρα και να προσφέρουν
πολύτιμη ιατρική φροντίδα στους τραυματίες. Η οργάνωση περιθάλπει
ασθενείς έξω από τη Συρία και υποστηρίζει τους γιατρούς που εργάζονται
μέσα στη χώρα παρέχοντας φάρμακα και ιατρικές προμήθειες.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία