Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ποιές περιπτώσεις δισκοπάθειας αντιμετωπίζονται

Κερδίζει έδαφος και στη χώρα μας η μέθοδος τής δισκοπλαστικής με ενέσιμο gel



Αθήνα

 Κερδίζει έδαφος και στη χώρα μας η μέθοδος της δισκοπλαστικής με
ενέσιμο gel, αντί για την κλασική χειρουργική αντιμετώπιση σε
περιπτώσεις δισκοπάθειας στη σπονδυλική στήλη και στον αυχένα. Τα
πρώτα 100 περιστατικά οσφυαλγίας και αυχεναλγίας, όπου εφαρμόστηκε η
μέθοδος της δισκοπλαστικής, κατέδειξαν ποσοστό ίασης που προσεγγίζει
το 95%, ποσοστό συγκρίσιμο ακόμη και από εκείνα της διεθνούς εμπειρίας
(82%-91%).

Είναι ενδεικτικό ότι ένας στους δύο ενήλικες, σε κάποια φάση της
ζωής τους, θα ταλαιπωρηθούν από πόνους στη μέση (οσφυαλγία) με μεγάλη
πιθανότητα αντανάκλασης των πόνων στα κάτω άκρα (ισχιαλγία). Επιπλέον,
σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες ταλαιπωρούνται μόνιμα ή
περιστασιακά, από οδυνηρούς πόνους στον αυχένα, με αντανάκλαση στους
ώμους και την ωμοπλάτη, καθώς και έντονο μούδιασμα στα χέρια, συχνά με
συνοδεία βασανιστικών πονοκεφάλων.

Όπως υποστήριξε σε συνέντευξη Τύπου ο ορθοπεδικός, χειρουργός
σπονδυλικής στήλης, Ν. Μπενάρδος, «ο μεσοσπονδύλιος δίσκος αποτελεί το
κύριο σταθεροποιητικό και στηρικτικό στοιχείο μεταξύ των σπονδύλων της
σπονδυλικής στήλης. Αποτελείται από τον ινώδη δακτύλιο και τον
πηκτοειδή πυρήνα. Ο ινώδης δακτύλιος περιβάλλει (αγκαλιάζει) τον
πηκτοειδή πυρήνα, ο οποίος απορροφά τους κραδασμούς, δηλαδή λειτουργεί
σαν αμορτισέρ για τον σπόνδυλο. Όταν καταστραφεί, όμως, αυτή η δομή
και αλλάξει η σχέση μεταξύ του πηκτοειδούς πυρήνα και του ινώδους
δακτυλίου, ο μεσοσπονδύλιος δίσκος χάνει τις μηχανικές του ιδιότητες,
δηλαδή αλλάζει μορφή και έτσι έχουμε τη λεγόμενη δισκοπάθεια».

Το ενδοδισκικό gel, εγχύεται μέσα στο μεσοσπονδύλιο δίσκο, στην
περιοχή της βλάβης και η διαδικασία διαρκεί περίπου 20 λεπτά. Η
συγκεκριμένη μέθοδος θεραπείας της κήλης του μεσοσπονδυλίου δίσκου
γίνεται με έγχυση εμφυτεύσιμου gel, υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση και
με τοπική αναισθησία με λεπτή βελόνα μέσα στο μεσοσπονδύλιο δίσκο,
στην περιοχή που βρίσκεται ο κατεστραμμένος πηκτοειδής πυρήνας. Είναι
μια μη χειρουργική λύση, αναίμακτη και ανώδυνη. Ο ασθενής μπορεί να
φύγει από το νοσοκομείο 2 ώρες μετά την έγχυση του gel, ενώ η
αποκατάσταση του μεσοσπονδύλιου δίσκου επιτυγχάνεται σε χρόνο από μισή
ώρα έως 5 εβδομάδες μετά την εφαρμογή, τόνισε ο κ. Μπενάρδος.

«Το κύριο πλεονέκτημα της θεραπείας της κήλης μεσοσπονδυλίου
δίσκου-δισκοπλαστικής με την έγχυση του εμφυτεύσιμου gel, είναι πως
πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδο, η οποία επιφέρει
αποτελέσματα με μία μόνο έγχυση-ένεση», κατέληξε.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία