|
| | | |
Σημαντικό επίτευγμα απο αμερικανούς επιστήμονες
Νέου τύπου θεραπεία δίνει ελπίδες για την εγκεφαλική παράλυση
Νέα Υόρκη
Μία καινοτομική θεραπευτική μέθοδος, που βασίζεται στη χρήση
νανο-φαρμάκων, κατάφερε να αποκαταστήσει σχεδόν σε φυσιολογικό επίπεδο
την κινητικότητα πειραματόζωων (κουνελιών), που είχαν γεννηθεί με
εγκεφαλική παράλυση. Το επίτευγμα των αμερικανών επιστημόνων δίνει
ελπίδες ότι στο μέλλον μπορεί να καταστεί εφικτή η θεραπεία των
ανθρώπων που πάσχουν από την ανίατη νόσο.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια παιδιατρικής Σουτζάτα Κάναν
της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς και του Εθνικού
Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού των ΗΠΑ, που δημοσίευσαν τη σχετική
μελέτη στο ιατρικό περιοδικό "Science Translational Medicine", σύμφωνα
με το Γαλλικό Πρακτορείο και το "Nature", πέτυχαν να θεραπεύσουν
σχεδόν τα νεαρά κουνέλια, χορηγώντας τους ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο
απευθείας στα σημεία βλαβών του εγκεφάλου, μέσω μικροσκοπικών μορίων
με τη μορφή δέντρου (που γιʼ αυτό αποκαλούνται δενδριμερή).
Τα νεογέννητα κουνέλια, που είχαν γεννηθεί με αδυναμία να κινηθούν και
πήραν το φάρμακο έξι μόλις ώρες μετά τη γέννησή τους, έδειξαν
δραματική βελτίωση στις κινητικές λειτουργίες τους ήδη από την πέμπτη
μέρα της ζωής τους. Το φάρμακο που χορηγήθηκε, χρησιμοποιείται ήδη σε
δεκαπλάσια δόση για τη θεραπεία ανθρώπων που έχουν δεχτεί υπερβολική
δοσολογία acetaminophen. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμα γιατί το
εν λόγω φάρμακο είναι τόσο αποτελεσματικό σε επίπεδο εγκεφαλικών
κυττάρων κατά της παράλυσης.
Η πρωτοτυπία της νέας θεραπείας έγκειται στην πρωτοποριακή μέθοδο
νανο-ιατρικής που επιτρέπει την απολύτως στοχευμένη χορήγηση του
φαρμάκου στον εγκέφαλο, έτσι ώστε να καταπολεμήσει δραστικά τη
φλεγμονή που προκαλεί ή επιδεινώνει την παράλυση. Οι ερευνητές δήλωσαν
ότι χρησιμοποίησαν κουνέλια, επειδή σε αυτά, όπως και στους ανθρώπους,
ο εγκέφαλός τους αναπτύσσεται εν μέρει πριν τη γέννησή τους και εν
μέρει μετά (αντίθετα, τα περισσότερα λοιπά ζώα γεννιούνται με τις
κινητικές ικανότητες του εγκεφάλου τους ήδη πλήρως ανεπτυγμένες).
Πάντως οι επιστήμονες ανέφεραν ότι θα χρειαστούν μάλλον πολλά χρόνια
μέχρι να γίνει γνωστό αν η νέα θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί στα μωρά
των ανθρώπων και αν έχει αποτελέσματα. Ήδη όμως δείχνει ότι η βλάβη
από την εγκεφαλική παράλυση μπορεί να είναι αναστρέψιμη.
Η συγκεκριμένη νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος πλήττει περίπου
3,3 παιδιά ανά 1.000 γεννήσεις. Η βλάβη προκαλεί αδυναμία ελέγχου των
μυών και, κατά συνέπεια, ανικανότητα για περπάτημα, άλλες κινήσεις,
ακόμα και την κατάποση. Σε μερικές περιπτώσεις συνοδεύεται από νοητική
καθυστέρηση και άλλες αναπτυξιακές διαταραχές.
Η νόσος μπορεί να προκληθεί στο έμβρυο μετά από μόλυνση της εγκύου
μητέρας, μετά από τραυματισμό του παιδιού στο κεφάλι ή από επιπλοκές
κατά τη γέννα (συχνά συνδέεται με τον πρόωρο τοκετό). Όχι σπάνια, η
πάθηση δεν διαγιγνώσκεται πριν την ηλικία των δύο ετών, οπότε είναι
ήδη αργά για να επέμβουν οι γιατροί, αν και μέχρι στιγμής δεν έχει
βρεθεί καμία θεραπεία.
Οι ερευνητές, όπως είπαν, θα μελετήσουν σε ποιό βαθμό η κινητική
βελτίωση στα νεογέννητα κουνέλια διαρκεί σε βάθος χρόνου, καθώς επίσης
ποιά μπορεί να θεωρηθεί δόση ασφαλείας για τα μωρά των ανθρώπων. Η νέα
θεραπεία, σύμφωνα με την Κέναν, θα μπορούσε μελλοντικά να συνδυαστεί
με την αναγεννητική ιατρική και την χρήση βλαστικών κυττάρων κατά της
εγκεφαλικής παράλυσης, κάτι που ήδη δοκιμάζεται.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|