Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αιτία τα αισθήματα ανασφάλειας λόγω τής κρίσης

Πρωτοφανή ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονικών τάσεων στην ελληνική κοινωνία



Αθήνα

Πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, ποσοστά κατάθλιψης και
αυτοκτονικών τάσεων παρατηρούνται στην ελληνική κοινωνία, καθώς το
άγχος, η αγωνία και η απόγνωση που βιώνουν σήμερα οι Έλληνες «χτυπούν
κόκκινο», εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, της ανεργίας και της
ανασφάλειας.

Οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί κατά 22% τη διετία 2009 - 2011 και τα
αιτήματα από ανθρώπους που δυσφορούν αυτή την περίοδο προς τις
υποστηρικτικές μονάδες έχουν αυξηθεί κατά 20% - 30%, επισήμαναν  κατά
τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ειδικοί επιστήμονες, με αφορμή το 38ο
Πανελλήνιο ετήσιο Ιατρικό Συνέδριο που θα γίνει στην Αθήνα.



Σύμφωνα με τον καθηγητή, Διευθυντή της Ψυχιατρικής Κλινικής του
Νοσοκομείου «Αττικόν», Ελευθέριο Λύκουρα, από τη βαριά αυτή ατμόσφαιρα
δεν μένουν ανεπηρέαστα τα παιδιά, ακόμη κι αυτά που βρίσκονται στην
προσχολική ηλικία. Οι νοσηλείες των παιδιών έχουν αυξηθεί την
τελευταία διετία κατά 10% - 15%. Τα περισσότερα παιδιά προσέρχονται
στα παιδιατρικά τμήματα των νοσοκομείων με έντονες κεφαλαλγίες,
κοιλιακά άλγη και πόνους στα άκρα και σύμφωνα με τα αποτελέσματα των
εξετάσεων, στις περισσότερες περιπτώσεις ο παράγοντας είναι ψυχογενής.



Σύμφωνα με τον κ. Λύκουρα, η μείωση του εισοδήματος, η ανεργία και η
οικονομική δυσχέρεια αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την εκδήλωση
καταθλιπτικής συμπτωματολογίας, με το χρέος να αναδεικνύεται σε
κρίσιμο παράγοντα στη συσχέτιση οικονομικής δυσχέρειας και κατάθλιψης.



Επίσης, ο φόβος, η ανασφάλεια κι η αβεβαιότητα για το μέλλον, ως
ψυχολογικές επιπτώσεις που συνδέονται με οικονομικές παραμέτρους,
μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση καταθλιπτικών συμπτωμάτων.



Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην κεφαλαλγία, καθώς αποτελεί μία από τις
δέκα αναπηρίες, σύμφωνα με την ταξινόμηση του Παγκόσμιου Οργανισμού
Υγείας (ΠΟΥ).



«Η κεφαλαλγία αποτελεί τη συχνότερη αιτία των επισκέψεων των πασχόντων
στα ιατρεία» ανέφερε η Συντονίστρια, Διευθύντρια του Νοσοκομείου «Γ.
Γεννηματάς» και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας,
Κλημεντίνη Καραγεωργίου.



Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, κυρίως όμως αφορά τις νεότερες
παραγωγικές ηλικίες, από 15-50 ετών και επηρεάζει άμεσα και έμμεσα την
καθημερινή δραστηριότητα, την ποιότητα ζωής, την εργασία και την
παραγωγικότητα του πάσχοντος.



Σύμφωνα με την κ. Καραγεωργίου, έχει υπολογισθεί η τεράστια οικονομική
επίδραση της, που συνδέεται με το άμεσο κόστος (επίσκεψη σε γιατρούς,
φάρμακα, νοσηλεία, νοσηλευτική φροντίδα) καθώς και το έμμεσο (απώλεια
ωρών εργασίας ή ακόμη και της ίδιας της εργασίας, μείωση
παραγωγικότητας).



Σύμφωνα με την πρόσφατη μελέτη Eurolight (2011), το συνολικό κόστος
για την κεφαλαλγία στην Ευρώπη είναι 173 δισεκατομμύρια ευρώ και
ειδικά για την ημικρανία 111 δισεκατομμύρια ευρώ.



Η κ. Καραγεωργίου αναφέρθηκε και στη λανθασμένη αντιμετώπιση της
κεφαλαλγίας, λέγοντας ότι τα 2/3 των ασθενών κάνουν κατάχρηση φαρμάκων
και εργαστηριακών εξετάσεων, γι' αυτό όπως είπε χρειάζεται σωστή
ενημέρωση κοινού και επιστημών υγείας.



Ένα άλλο φαινόμενο που καταγράφεται είναι η εξάπλωση των εξαρτήσεων.
Οι ειδικοί επιστήμονες αναμένουν επιδείνωση του σοβαρού αυτού
προβλήματος και όπως είπε η πρόεδρος του Οργανισμού Κατά των
Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) Μένη Μαλλιώρη, είναι και αυτό άμεσα συνδεδεμένο με
την οικονομική κρίση.



Η κ. Μαλλιώρη πρόσθεσε ότι ο ΟΚΑΝΑ πήρε την πρωτοβουλία της διεύρυνσης
των θεραπευτικών του δομών, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί άμεσα στο
πλήθος των θεραπευτικών αιτημάτων που δέχεται.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία