 |
|
|  |  |  |  Διαβάστε γιατί
Η τηλεόραση σκοτώνει το σεξ
Αθήνα
Η τηλεόραση, ανάλογα με το τι παρακολουθεί κάποιος σ αυτήν, μπορεί να λειτουργήσει ως αρνητική παράμετρος για τη σεξουαλική του επιθυμία. Όσο πιο ένθερμος λάτρης των ειδήσεων και γενικότερα της ενημέρωσης είναι, τόσο πιο ψυχρός αποδεικνύεται στο κρεβάτι. Αν.... καταφέρει και φτάσει σ' αυτό, καθώς η επιθυμία σε άνδρες και γυναίκες για σεξουαλική συνεύρεση μετά από ένα δελτίο ειδήσεων μειώνεται δραστικά. Αυτά και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα υποστηρίζει έρευνα της ΕΜΑΣ (Εταιρία Μελέτης της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας) η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα.
Τα αποτελέσματα της, δείχνουν ότι οι εκπομπές που κινούνται στην ορθή πολιτική θέση (ειδήσεις, πολιτική, ρεπορτάζ) επηρεάζουν αρνητικά τη λίμπιντο σε ποσοστό 84%, ενώ μόνο το 16% του δείγματος επηρεάζεται θετικά. Η ερμηνεία είναι πως η αγριότητα και η πρωτόγονη ουσία της λίμπιντο δεν έχει σχέση με τον πολιτικά ορθό και ξύλινο λόγο. Ο πολιτισμός ως οικοδόμημα εξάλλου ,όπως είπε και ο Φρόιντ, καταπιέζει τα ένστικτα και την αγριότητα της σεξουαλικής επιθυμίας.
Οι εκπομπές με πιπεράτα σχόλια και οπτική κλειδαρότρυπας όπως και οι εκπομπές ριάλιτι (τα ‘τηλε-σκουπίδια’όπως ονομάζονται) που θα περίμενε κανείς να ρίχνουν την λίμπιντο πολύ περισσότερο, φαίνεται ότι την ανεβάζουν σημαντικά, αφού το 56% απαντά πως επηρεάζεται θετικά. Όσο και να μοιάζει παράδοξο αυτό, ερμηνεύει την διφυή φύση του ανθρώπου, από τη μια τα υψηλά και ιδεώδη, αλλά και τα ταπεινά και γελοία που ανακουφίζουν το σώμα από την εγκεφαλική δυναστεία. Ο άνθρωπος ρέπει προς το γελοίο και το ταπεινό από τη φύση του. Στα ριάλιτι και στις κοινωνικές-πλούσιες σε κοινωνικά σχόλια- εκπομπές ο μέσος τηλεθεατής μέσα από την ταπείνωση των τρίτων ξορκίζει τους δαίμονες που έχει μέσα του και κρύβει επιμελώς τον καθωσπρεπισμό του. Στην εποχή της μοναξιάς και της έλλειψης διαλόγου των ανθρώπων, τα ριάλιτι δημιουργούν αισθήματα συμμετοχής και χαλάρωσης.
Οι εκπομπές με χιούμορ, σάτιρα και γέλιο είχαν εντυπωσιακή θετική επίδραση στον οργασμό στο 77% του δείγματος. Για τον Οκτάβιο Παζ, ο οργασμός είναι το γέλιο και η ταπείνωση (σ.σ. αυτοσαρκασμός), ενώ η σκέψη το αντίθετο της. Αντίστοιχα ο Ορτέγκα ι Γκάσετ λέει "προτιμώ να έχω μια στύση παρά μια σκέψη", τονίζουν οι επιστήμονες της ΕΜΑΣ που μελέτησαν 1000 άνδρες και γυναίκες ηλικίας 24 έως 64 ετών, για να καταλήξουν στα συμπεράσματα αυτά, τα οποία δεν διαφέρουν σημαντικά από αυτά άλλων ερευνών που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, για το ίδιο θέμα, στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Αυτές οι έρευνες αλλά και προηγούμενη έρευνα της ΕΜΑΣ έχουν δείξει μια αρνητική επίδραση του χρόνου τηλεθέασης και της ερωτικής διάθεσης με ποσοστό αποχής από το σεξ 17% για όσους έβλεπαν πάνω από 2-3 ώρες τηλεόραση την ημέρα. Τότε το σύνθημα αντίστασης ήταν "βγάλτε την τηλεόραση από την κρεβατοκάμαρα". Η τηλεόραση για πολλούς , τονίζουν οι επιστήμονες ,είναι ο σύγχρονος θεός, ίσως ο πιο απόλυτος μεσολαβητής των σχέσεων των πολιτών "το είδα στην τηλεόραση, το είπαν και οι ειδήσεις" ενώ μοιάζει να είναι απόλυτο κριτήριο αξιοπιστίας και αυθεντικότητας. Η ζωτική αυτή παρέμβαση με την ευκολία που μπαίνει στο σαλόνι του σπιτιού, παραβιάζει και την κρεβατοκάμαρα των ανθρώπων και ως εκ τούτου, γιατί όχι, και το σεξουαλικό τους παιχνίδι , καταλήγουν. Υπάρχει αντίδοτο; Στο ερώτημα αυτό απαντούν θετικά και είναι κρυμμένο , λένε στην ορμόνη της χαράς, τη ντοπαμίνη, την ουσία που πυροδοτεί τη σεξουαλική επιθυμία. Το γέλιο, ο αυτοσαρκασμός και η διονυσιακή άποψη της ζωής φαίνεται ότι είναι αντίπαλος της υπέρμετρης λογικής και του αδιέξοδου μιας σκέψης καταθλιπτικής, μιας διηνεκούς στρεσογόνου κοινωνικής ζωής, όπως τη βιώνουν οι Έλληνες σήμερα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
