|
| | | |
΄Εκκληση στην Πολιτεία να τους ενισχύσει οικονομικά
Σήμα κινδύνου εκπέμπουν 32 φορείς παιδικής προστασίας
Αθήνα
Τριάντα δύο φορείς παιδικής προστασίας αντιμετωπίζουν άμεσα τον
κίνδυνο να μην μπορέσουν να παρέχουν τον Σεπτέμβριο ιατρική περίθαλψη
και εκπαιδευτικά προγράμματα σε παιδιά με νοητική υστέρηση, πολλαπλές
αναπηρίες, σοβαρές ασθένειες, κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Αυτό επισημάνθηκε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν η Ένωση <<Μαζί
για το Παιδί>> και φορείς παιδικής προστασίας από όλη την Ελλάδα. Οι
φορείς εξέπεμψαν σήμα κινδύνου για την επιβίωσή τους και έκαναν
έκκληση προς την Πολιτεία να τους δώσει, όπως επισήμαναν, όχι κάτι
επιπλέον, αλλά αυτά που έχει υποχρέωση.
Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι 32 φορείς συνοψίζονται
στην υποχρηματοδότηση από το κράτος, στην περικοπή και καθυστέρηση
καταβολής των τακτικών επιχορηγήσεων, στη μεγάλη καθυστέρηση καταβολής
νοσηλίων και τροφείων από τον ΕΟΠΥΥ, στη φορολόγηση της ακίνητης
περιουσίας τους, στον φόρο εισοδήματος για τα ακίνητα που αποφέρουν
στα κοινωφελή ιδρύματα συμπληρωματικούς πόρους, καθώς και στο
φορολογικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε τον Απρίλιο του 2010, σύμφωνα με
το οποίο, το ύψος της δωρεάς που μπορεί να δεχτεί κοινωφελές σωματείο
δεν μπορεί να ξεπερνά το 10% του ετήσιου συνολικού εισοδήματος του
δωρητή και απαλλάσσεται πλέον μόνο για το 20% του ποσού που δωρίζει.
Δραματική ήταν η περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί στον Σύλλογο
Γονέων και Κηδεμόνων Νοητικά Υστερούντων Ατόμων <<Οι Άγιοι Ανάργυροι>>
και στο οικοτροφείο που λειτουργεί, από την πρόεδρό του, Ελευθερία
Ζερβάκη-Σμυρναίου. <<Κουραστήκαμε να φτιάχνουμε υπομνήματα και να μην
παίρνουμε απάντηση. Η Πολιτεία είναι απούσα και ανάλγητη. Είμαστε στα
όρια της απόγνωσης. Το προσωπικό μας δεν έχει πληρωθεί τους
τελευταίους τέσσερις μήνες, ενώ τους προηγούμενους πληρώθηκε με δάνεια
των ίδιων των γονιών. Τα παιδιά στο οικοτροφείο μας έχουν βαρύτατες
ασθένειες και δεν είναι αυτοεξυπηρετούμενα και οι γονείς των
περισσότερων έχουν φύγει από τη ζωή. Τι θα απογίνουν εάν κλείσει το
οικοτροφείο;>>.
Οι 32 φορείς παιδικής προστασίας εξυπηρετούν 15.051 παιδιά με βαριές
αρρώστιες, πολλαπλές αναπηρίες, νοητική υστέρηση, αυτισμό, κοινωνικά
και ψυχολογικά προβλήματα. Στους φορείς αυτούς εργάζονται 1.306 άτομα,
που σε πολλές περιπτώσεις είναι απλήρωτα από δύο έως οκτώ μήνες.
Οι 21 από τους 32 φορείς λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση, από την οποία
έχουν λάβει μόνο την πρώτη δόση (από τις τέσσερις) για το 2012 και
ελπίζουν ότι εντός των ημερών θα λάβουν τη δεύτερη δόση με μεγάλη
καθυστέρηση. Σημειώνεται εξάλλου ότι οι επιχορηγήσεις των φορέων έχουν
μειωθεί σε ποσοστό 50% σε σχέση με το 2010.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ιδρύματος <<Θεοτόκος>>. Σύμφωνα
με τον πρόεδρό του, Ερωτόκριτο Νεόφυτο, το ίδρυμα το 2009 έλαβε
επιχορήγηση από την τότε Νομαρχία Αθηνών 1.840.000 ευρώ. Το 2010 το
ποσό ανήλθε στα 1.400.000 ευρώ και το 2011 στα 1.050.000 ευρώ. Φέτος
το ίδρυμα έλαβε 140.000 ευρώ, καθώς και την υπόσχεση ότι θα λάβει άλλα
τόσα χρήματα και δεν έχει καμία ενημέρωση για το αν θα του δοθούν άλλα
χρήματα για το 2012. <<Την ίδια ώρα ο ΕΟΠΥΥ μας χρωστάει δύο
εκατομμύρια ευρώ και οι εργαζόμενοί μας έχουν να πληρωθούν από το
Μάιο>> συμπληρώνει.
Το ίδρυμα <<Θεοτόκος>> δεν είναι το μοναδικό που περιμένει να λάβει
νοσήλια και τροφεία από τον ΕΟΠΥΥ. Οι 22 από τους 32 φορείς δεν έχουν
λάβει καθόλου χρήματα από τον ΕΟΠΥΥ για το 2012, ενώ εκκρεμούν και
εισφορές από το 2011.
Σημειώνεται ότι οι 8 από τους 32 φορείς στηρίζονται αποκλειστικά στις
ιδιωτικές δωρεές και χορηγίες. Για το 2012 έχει διαπιστωθεί 60% μείωση
εσόδων από αυτές σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2010. Η κατάσταση
αναμένεται να επιδεινωθεί περαιτέρω με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.
Οι 32 φορείς που ένωσαν τη φωνή τους για να παρουσιάσουν τα προβλήματά
τους είναι τα δέκα κοινωφελή σωματεία που απαρτίζουν την Ένωση <<Μαζί
για το Παιδί>> (Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, Ίδρυμα <<Η Παιδική
Στέγη>>, Ίδρυμα Κοινωνικής Εργασίας <<Χατζηπατέρειο>>, Κέντρο Ειδικών
Ατόμων <<Η Χαρά>>, <<Οι Φίλοι της Μέριμνας - Εταιρεία για τη Φροντίδα
Παιδιών και Οικογενειών στην Αρρώστια και στο Θάνατο>>, Σωματείο <<Οι
Φίλοι του Παιδιού>>, Πανελλήνια Ένωση Αγώνος κατά του Νεανικού Διαβήτη,
Σωματείο <<Πνοή- Φίλοι Εντατικής Θεραπείας Παιδιού>>, Φίλοι του
Ιδρύματος <<Θεοτόκος>> και Παιδικά Χωριά SOS), καθώς και οι: Κέντρο
Διημέρευσης και Αποοκατάστασης <<Αμυμώνη>>, Πρότυπο Ειδικό Οικοτροφείο
<<Άγιοι Ανάργυροι>>, Ένωση Γονέων <<Στέγη Ειδικής Θεραπευτικής Αγωγής>>,
Σικιαρίδειο Ίδρυμα, <<Εστία>> Ειδικής Επαγγελματικής Αγωγής, Σύλλογος
Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων ΑΜΕΑ <<Το Εργαστήρι>>, σωματείο <<Ο Καλός
Σαμαρείτης>>, σύλλογος γονέων <<Το Πέταγμα>>, Πηνελόπειο Ίδρυμα, ΕΛΕΠΑΠ,
Εργαστήρι Ειδικής Αγωγής <<Μαργαρίτα>>, <<Μέριμνα του Παιδιού>>, Κέντρο
Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας <<Μέριμνα Παιδιού Κατερίνης>>,
σωματείο <<Κυψέλη>>, Ίδρυμα για το Παιδί <<Παμμακάριστος>>, Πανελλήνιος
Σύλλογος Προσαρμοσμένων Αθλητικών και Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων,
Ελληνικό Κέντρο για την Ψυχική Υγεία και τη Θεραπεία του Παιδιού και
της Οικογένειας <<Περιβολάκι>>, Σύνδεσμος Προστασίας Παιδιών, Πανελλήνια
Ένωση Σπανίων Παθήσεων, Εταιρεία Σπαστικών Βορείου Ελλάδος, ΚΗΦΑ ΑΜΕΑ
και σωματείο <<Άσπρες Πεταλούδες>>.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|