 |
|
|  |  |  | 
Την παρέμβαση τού ΕΟΦ ζητούν οι γιατροί
Σε κίνδυνο, καρδιοπαθείς, λόγω έλλειψης του αντιπηκτικού Sintrom
Αθήνα
’μεσος κίνδυνος προκύπτει για μεγάλη κατηγορία καρδιοπαθών από
την έλλειψη γνωστού αντιπηκτικού φαρμάκου, που χορηγείται από το
στόμα. Σε ανακοίνωσή του, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ) ζητά την
παρέμβαση του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) για την έλλειψη του
σκευάσματος Sintrom 4mg καθώς, όπως εκτιμά, το φάρμακο είναι
απαραίτητο και αναντικατάστατο για την αγωγή μεγάλης μερίδας ασθενών,
οι οποίοι πάσχουν από διαταραχές πήξης του αίματος.
Ο ΙΣΑ έχει, ήδη, αποστείλει σχετικό έγγραφο στη Novartis, που
παράγει και διακινεί στην ελληνική αγορά το Sintrom 4mg και ζητά να
ενημερωθεί από τη εταιρεία για την αιτία της έλλειψης, αλλά και εάν
υπάρχουν προβλήματα στη διακίνηση του συγκεκριμένου φαρμάκου. Ο ΙΣΑ
επισημαίνει ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος για μεγάλη κατηγορία
καρδιοπαθών από την έλλειψη αυτού του μοναδικού στην ελληνική αγορά
φαρμάκου και, για αυτό, πρέπει να είναι άμεση και η παρέμβαση του ΕΟΦ.
Από την πλευρά της, η εταιρεία Novartis σε ανακοίνωση που
εξέδωσε για το θέμα, επισημαίνει ότι η εταιρεία εφοδιάζει επαρκώς την
αγορά με το αντιπηκτικό Sintrom 4mg, πάνω από 40 χρόνια και
περιορίζεται να παρατηρήσει ότι «υπό την προϋπόθεση ότι δεν
πραγματοποιούνται παράλληλες εξαγωγές του σκευάσματος, δεν θα έπρεπε
να παρατηρούνται φαινόμενα ελλείψεων». Πάντως, αναφέρει ότι βρίσκεται
σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές, «έτσι ώστε να διευκρινισθεί το
ζήτημα περαιτέρω».
Ερωτηθείς για το θέμα, ο πρόεδρος του συνδέσμου
φαρμακαποθηκών, Μ. Κάτσαρης τόνισε, με έμφαση, ότι δεν καλύπτονται οι
ανάγκες της αγοράς ενώ, απαντώντας εμμέσως πλην σαφώς στην εταιρεία
Novartis, δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν γίνονται παράλληλες εξαγωγές
του φαρμάκου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
