Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ευχάριστα νέα απο την Ιαπωνία

Τέλος στο άγχος για τα χαλασμένα δόντια



Τόκιο

Ιάπωνες επιστήμονες δημιούργησαν ένα πολύ λεπτό φιλμ που επικαλύπτει
τα δόντια και τα εμποδίζει να σαπίσουν ή τα κάνει να φαίνονται
λευκότερα. Πρόκειται για ένα σκληρό και ταυτόχρονα πολύ εύκαμπτο υλικό
από υδροξυαπατίτη, ο οποίος αποτελεί το βασικό συστατικό της
αδαμαντίνης (σμάλτου), δηλαδή του εξωτερικού προστατευτικού στρώματος
των δοντιών.

Όπως δήλωσε ο καθηγητής Σιγκέκι Χόντσου της Σχολής Βιολογικά
Προσανατολισμένης Επιστήμης και Τεχνολογίας του πανεπιστημίου Κίνκι
στη δυτική Ιαπωνία, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, «είναι το πρώτο
εύκαμπτο φύλο απατίτη στον κόσμο, το οποίο ελπίζουμε να
χρησιμοποιήσουμε για την προστασία των δοντιών ή για την αποκατάσταση
της κατεστραμμένης αδαμαντίνης. Οι οδοντίατροι θεωρούσαν κάτι τέτοιο
απλώς ένα όνειρο, όμως εμείς στοχεύουμε στη δημιουργία τεχνητής
αδαμαντίνης».

Το φιλμ του υλικού έχει πάχος μόλις 0,004 χιλιοστά και η δημιουργία
του επιτυγχάνεται με την στόχευση μίας ακτίνας λέιζερ πάνω σε
συμπιεσμένα τεμάχια υδροξυαπατίτη σε συνθήκες κενού, έτσι ώστε να
εξάγονται τα επιμέρους σωματίδια του υλικού. Αυτά, στη συνέχεια,
πέφτουν μέσα σε άλατα και θερμαίνονται προκειμένου να
κρυσταλλοποιηθούν. Το παραγόμενο φιλμ απλώνεται πάνω σε ένα φίλτρο από
χαρτί και αποξηραίνεται, ώσπου είναι πλέον αρκετά σκληρό και έτοιμο να
χρησιμοποιηθεί από τους οδοντίατρους.

Σύμφωνα με τους ιάπωνες επιστήμονες, μόλις το υλικό τοποθετηθεί πάνω
στα δόντια, γίνεται αμέσως αόρατο. Ένα πρόβλημα πάντως είναι ότι, προς
το παρόν τουλάχιστον, το φιλμ χρειάζεται σχεδόν μια μέρα για να
προσκολληθεί γερά πάνω στην επιφάνεια του δοντιού.

Αν και είναι διαφανές, είναι δυνατό να πάρει λευκό χρώμα, ώστε να
χρησιμοποιηθεί και για τη βελτίωση της εμφάνισης των δοντιών, πέρα από
την προστασία τους. Το φιλμ μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε δόντι
ξεχωριστά.

Οι ερευνητές ήδη κάνουν πειράματα με βγαλμένα ανθρώπινα δόντια και
σύντομα θα κάνουν δοκιμές σε ζώα, ενώ ο καθηγητής Χόντσου παραδέχτηκε
ότι δοκιμάζει το υλικό και στα δικά του δόντια.

Εκτιμάται ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε χρόνια εωσότου το φιλμ
του νέου υλικού χρησιμοποιηθεί από τους οδοντίατρους ως τεχνητή
αδαμαντίνη, αλλά απλώς για τη λεύκανση των δοντιών η αξιοποίησή του θα
μπορούσε να γίνει νωρίτερα, μετά από μια τριετία περίπου.

Για την τεχνολογία έχουν κατατεθεί οι σχετικές εμπορικές πατέντες στην
Ιαπωνία και τη Ν. Κορέα, ενώ ενδιαφέρον για τις πρακτικές εφαρμογές
της έχει εκδηλωθεί ήδη στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Κίνα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία