 |
|
|  |  |  | 
Διαβάστε αναλυτικά
Αύξηση των κρουσμάτων της σκλήρυνσης κατά πλάκας, παγκοσμίως
Αθήνα
Αύξηση παρουσιάζουν τα κρούσματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας, σύμφωνα
με τους επιστήμονες, και αυτό μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες όπως η
διάγνωση σε πρωιμότερο στάδιο, η αυξημένη επαγρύπνηση και τα
περισσότερο ευαίσθητα διαγνωστικά κριτήρια.
Η νόσος δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στο γυναικείο φύλο, καθώς σύμφωνα
με τα δεδομένα προσβάλλει σχεδόν διπλάσιο αριθμό γυναικών συγκριτικά
με αυτόν των ανδρών. Έχει προταθεί ότι η επιρροή των γυναικείων
ορμονών στο ανοσοποιητικό σύστημα ίσως παίζει κάποιο ρόλο στην
ανάπτυξη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η συνηθέστερη διαταραχή του κεντρικού
νευρικού συστήματος σε νέους ενήλικες και επηρεάζει έως 2,5 εκατ.
άτομα παγκοσμίως, ανέφερε ο διευθυντής της Νευρολογικής Κλινικής του
Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, Δήμος - Δημήτριος Μητσικώστας, σε
συνέντευξη Τύπου με αφορμή τον ένα χρόνο κυκλοφορίας στην Ελλάδα της
φινγκολιμόδης, του πρώτου φαρμάκου που χορηγείται από το στόμα και,
όπως είπε ο κ. Μητσικώστας, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των
ασθενών, μειώνοντας τη συχνότητα των υποτροπών και επιβραδύνοντας την
εξέλιξη της αναπηρίας.
Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι πάσχοντες από σκλήρυνση κατά
πλάκας ανέρχονται σε 500.000, ενώ στη χώρα μας υπολογίζεται ότι
πάσχουν από τη νόσο 10.000 άτομα. Η σκλήρυνση κατά πλάκας γενικά
προσβάλλει νεαρούς ενήλικες ηλικίας 20 έως 40 ετών και η υψηλότερη
επίπτωση της νόσου εμφανίζεται μεταξύ των 25 και 29 ετών. Η μέγιστη
επίπτωση, ωστόσο, εμφανίζεται στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 40 - 49 ετών
τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες.
Το θλιβερό είναι ότι αποτελεί την κυριότερη αιτία αναπηρίας σε
ανθρώπους νεαρής ηλικίας στον ανεπτυγμένο κόσμο, είπε ο κ.
Μητσικώστας.
Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι η πιο πιθανή αιτία πυροδότησης
της νόσου είναι ένας συνδυασμός περιβαλλοντικών, γενετικών και ιογενών
παραγόντων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
