Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Όσο πιο πολλές δουλειές στο σπίτι κάνει ο άνδρας, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες του διαζυγίου



Οσλο

  Μια νορβηγική έρευνα δείχνει πως όσο περισσότερο ισότιμα μοιράζεται
ένα ζευγάρι τις δουλειές στο σπίτι, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος
να πάρει διαζύγιο.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Έρευνας στις Κοινωνικές Επιστήμες Nova, η
αναλογία των διαζυγίων μεταξύ των νοικοκυριών στα οποία οι οικιακές
δουλειές είναι ισότιμα μοιρασμένες είναι περίπου 50% υψηλότερη απ'
ό,τι σ' αυτά όπου το μεγαλύτερο μέρος των δουλειών του σπιτιού τις
κάνει η γυναίκα.

"Όσο περισσότερες δουλειές κάνει ένας άνδρας στο σπίτι, τόσο
περισσότερο αυξάνεται η αναλογία των διαζυγίων", εξήγησε στο Γαλλικό
Πρακτορείο ο Τόμας Χάνσεν, ο οποίος συνυπογράφει μια εκτεταμένη μελέτη
με τίτλο "Η ισότητα στο σπίτι".

Για τους ερευνητές πάντως δεν υπάρχει καμιά ή σχεδόν καμιά σχέση
αιτιότητας και ο συσχετισμός αυτός αποτελεί μάλλον ένδειξη ότι τα
ζευγάρια είναι "μοντέρνα".

"Τα μοντέρνα ζευγάρια είναι σύγχρονα τόσο όσον αφορά τον
καταμερισμό της δουλειάς όσο και στην αντίληψή τους για το γάμο", τον
οποίο θεωρούν λιγότερο ιερό, εξήγησε ο Χάνσεν, υπογραμμίζοντας ότι
πρόκειται για ζήτημα "αξιών".

"Σ' αυτά τα σύγχρονα ζευγάρια, οι γυναίκες έχουν επίσης ένα υψηλό
επίπεδο εκπαίδευσης και μια καλά αμειβόμενη δουλειά, πράγμα που τις
καθιστά λιγότερο εξαρτημένες οικονομικά από το σύζυγό τους. Μπορούν
συνεπώς να τα καταφέρουν ευκολότερα σε περίπτωση διαζυγίου", πρόσθεσε.

Μόνο περιθωριακά θα μπορούσε να διαπιστωθεί μια σχέση αιτιότητας
ανάμεσα στα διαζύγια και στην κατανομή των δουλειών του σπιτιού.

"Ίσως επειδή μερικές φορές βιώνεται ως θετικό το να υπάρχουν σαφώς
κατανεμημένοι ρόλοι (...) όπου ο ένας να μην μπαίνει στα χωράφια του
άλλου", εκτιμά ο Χάνσεν.

"Αυτό μπορεί να προκαλεί λιγότερους καβγάδες, ενώ καβγαδίζει κανείς
ευκολότερα αν έχει τους ίδιους ρόλους και αν αισθάνεται ότι ο άλλος
δεν κάνει αυτό που του αναλογεί", πρόσθεσε.

Στη Νορβηγία, μια χώρα που προωθεί την ισότητα μεταξύ των φύλων, η
εκπαίδευση των παιδιών μοιράζεται εν γένει ισότιμα ανάμεσα στον πατέρα
και την μητέρα (σε επτά ζευγάρια στα δέκα), δήλωσε ο Χάνσεν, ο οποίος
εξάλλου έκανε τις δηλώσεις σ' ένα πάρκο όπου ασχολούνταν με τα δικά
του.

Όμως σε ό,τι αφορά τις δουλειές του σπιτιού, σε επτά στις δέκα
περιπτώσεις η γυναίκα είναι αυτή που κάνει τις περισσότερες. Εντούτοις
από την έρευνα προκύπτει ότι οι γυναίκες αυτές είναι ικανοποιημένες
απ' αυτή την κατάσταση και το γενικό επίπεδο της ευτυχίας τους είναι
πολύ κοντά με αυτό των γυναικών στα λεγόμενα "μοντέρνα" ζευγάρια.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία