Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τα βραβεία του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου



Θεσσαλονίκη

Ο άνθρωπος, ο διαταραγμένος ψυχισμός, η διάρρηξη των <<παλαιών>> και ο
επαναπροσδιορισμός των ιστών της κοινωνίας (ιδεολογία, πολιτική,
οικογένεια, θρησκεία) ήταν το στίγμα και των 149 ταινιών που μετείχαν
στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Γι' αυτούς του ανθρώπους του σήμερα <<μιλούν>> και οι βραβευμένες ηθικά
-κι όχι χρηματικά για πρώτη φορά -ως απόρροια της οικονομικής κρίσης
που πλήττει και το σινεμά- ταινίες με τα βραβεία που απονεμήθηκαν
 στη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια της τελετής λήξης του 53ου Φεστιβάλ
Κινηματογράφου στην αίθουσα του κινηματογράφου <<Ολύμπιον>>.

Για <<Μια Πειρατεία>> σ' ένα φορτηγό πλοίο, κάπου στα ανοιχτά του
Ινδικού Ωκεανού και το Δανό μάγειρα του πλοίου που παραμένει
εγκλωβισμένος στο αμπάρι μιλά η ομότιτλη ταινία του Τομπίας Λίντχολμ
που έλαβε το βραβείο Καλύτερης ταινίας <<Χρυσός Αλέξανδρος>> - Θόδωρος
Αγγελόπουλος , αλλά και το βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών
(Fipresci) .

Στην πολυσυζητημένη ταινία <<Μούχλα>> του νεαρού Τούρκου σκηνοθέτη Αλί
Αϊντίν απονεμήθηκε ο <<Αργυρός Αλέξανδρος>>. Η ταινία (για την μοναχική
πορεία ενός Τούρκου που αναζητά τα ίχνη του αντιστασιακού γιού του στα
βάθη της Ανατολίας) είχε λάβει πρόσφατα και το βραβείο
πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο φεστιβάλ της Βενετίας.

Τα περισσότερα βραβεία συγκέντρωσε όμως ο Χάλκινος Αλέξανδρος - το
τρίτο βραβείο του φεστιβάλ που απονεμήθηκε στην ταινία <<Επίλογος>> του
Ισραηλινού Αμίρ Μανόρ. Η βραβευμένη και με βραβείο σεναρίου, το
βραβείο της Βουλής των Ελλήνων αλλά και το βραβείο Κοινού Fischer για
το Διεθνές διαγωνιστικό τμήμα, ακολουθεί ένα ηλικιωμένο ζευγάρι
Ισραηλινών, ρομαντικών μιας άλλης εποχής, οι οποίοι αδυνατούν να
προσαρμοστούν στο σήμερα.. Εκπροσωπούν μια γενιά διανοούμενων που
οραματίστηκαν ένα καλύτερο αύριο. Γύρω τους, η κοινωνία φθίνει, όπως
φθίνει και το ίδιο τους το σώμα. Αποξενωμένοι και εξαθλιωμένοι,
νιώθουν αποκομμένοι από έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται.

Το Βραβείο Σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στον Ισπανό Αντόνιο Μέντεθ Εσπάρθα
για την ταινία του <<Εδώ κι εκεί>>.

Το βραβείο γυναικείας Ερμηνείας έλαβε η Πολωνέζα Γιούλια Κίγιοβσκα -
πρωταγωνίστρια στην ταινία <<Αγάπη>> του Σλάβομιρ Φαμπίτσκι ενώ ο
Έλληνας Γιάννης Παπαδόπουλος έλαβε το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας για
το ρόλο του στην ταινία του Έκτορα Λυγίζου <<Το Αγόρι τρώει το φαγητό
του πουλιού>> . Η ίδια ταινία του Έκτορα Λυγίζου απέσπασε και το
βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (Fipresci) -για ελληνική ταινία.

Το βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης δόθηκε στην ταινία <<Ζωή>> του Ρώσου
Βασίλι Σιγκάρεφ.

Οι ειδικές μνείες της κριτικής επιτροπής δόθηκαν στις ταινίες:
<<Ταμπούρ>> του Ιρανού Βαχίντ Βακιλιφάρ και <<το Χρώμα του Χαμαιλέοντα>>
του Βούλγαρου Εμίλ Χρίστοφ.

Το κοινό -μέσω των θεσμοθετημένων βραβείων Fischer- ψήφισε επίσης και
έδωσε τα βραβεία της προτίμησης του (πέραν της ταινίας <<Επίλογος>> από
το Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα) και τις ταινίες : <<PAPADOPOULOS AND
SONS>> του Μάρκου Μάρκου (από το ελληνικό πρόγραμμα), <<Πίσω από τους
λόφους>> του Ρουμάνου Κριστιάν Μουντζίου (από το πρόγραμμα <<Ματιές στα
Βαλκάνια>>) και την ταινία <<ΝΟ>> του Χιλιανού Πάμπλο Λαράιν (από το
τμήμα <<Ανοιχτοί Ορίζοντες>>).

Την κριτική επιτροπή του 53ου φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
αποτελούσαν οι: Τόμας Έλζεσερ από τη Γερμανία (πρόεδρος) , οι
σκηνοθέτες Όλε Κρίστιαν Μάντσεν και Ζουάου Πέντρου Ροντρίγκες από τη
Δανία και την Πορτογαλία αντίστοιχα, η διευθύντρια του Ισλανδικού
κέντρου κινηματογράφου Λόβεϊ Γκούδγιονσντοτιρ και Έλληνας διευθυντής
φωτογραφίας Θύμιος Μπακατάκης.

Οι κινηματογραφόφιλοι της Θεσσαλονίκης ανανέωσαν το ραντεβού τους στις
σκοτεινές αίθουσες στις 15 του ερχόμενου Μαρτίου για το 15ο Φεστιβάλ
Ντοκιμαντέρ (15-24 Μαρτίου) .

Β.Χ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία