 |
|
|  |  |  | 
Η Ελλάδα πρώτη στην κατανάλωσή τους στην Ευρώπη
Τα αντιβιοτικά δεν είναι καραμέλες
Αθήνα-(Μανώλης Κεφαλογιάννης)
Σαν καραμέλες χρησιμοποιούν οι Έλληνες τα αντιβιοτικά, με αποτέλεσμα
να εμφανίζονται όλο και πιο ανθεκτικά μικρόβια στην κοινότητα. Η χώρα
μας παραμένει πρώτη στην κατανάλωση αντιβιοτικών στην Ευρώπη και μία
από τις χώρες με τα υψηλότερα επίπεδα μικροβιακής αντοχής στα
αντιβιοτικά.
Η δυνατότητα πρόσβασης των πολιτών στην προμήθεια των αντιβιοτικών
χωρίς την προσκόμιση ιατρικής συνταγής, και το γεγονός ότι το
μεγαλύτερο ποσοστό της κατανάλωσης των αντιβιοτικών (>80%) προέρχεται
από την συνταγογράφηση αντιβιοτικών για την θεραπεία ιογενών λοιμώξεων
ανώτερου αναπνευστικού, στις οποίες δεν ενδείκνυται η χορήγηση
αντιμικροβιακής θεραπείας, είναι οι πιο σημαντικές διαπιστώσεις που
διογκώνουν το πρόβλημα στη χώρα μας.
Τα παραπάνω δεδομένα ενισχύονται και από δημοσκοπική έρευνα της
Ελληνικής Εταιρείας Χημειοθεραπείας, η οποία πραγματοποιήθηκε από το
2007 έως το 2010.
Η έρευνα αυτή έδειξε ότι για το 2010, το 13% των ερωτηθέντων
προμηθεύτηκαν αντιβιοτικά χωρίς συνταγή ιατρού, ενώ τρεις στους 10
ερωτηθέντες έχουν αντιβιοτικά στο σπίτι τους για «ώρα ανάγκης». Η
συνολική χρήση των αντιβιοτικών στην κοινότητα αυξήθηκε το 2010 σε 57%
από 47% το 2009, ενώ τρεις στις 10 περιπτώσεις χρήσης αντιβιοτικού
αφορούν χορήγηση σε παιδί κάτω των 14 ετών. Τα συμπτώματα για τα
οποία, συνήθως, συνταγογραφούνται αντιβιοτικά αφορούν ιογενείς
λοιμώξεις, όπως συνάχι, βήχας πονόλαιμος και πυρετός.
Σε αυτά ακριβώς τα σημεία θα πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια όλων
μας, επισημαίνει το ΚΕΕΛΠΝΟ, καθώς και στη συνεχή ενημέρωση των
επαγγελματιών υγείας και του κοινού.
Σημαντικά θα μπορούσε να βοηθήσει και η χρήση απλών και γρήγορων
διαγνωστικών δοκιμασιών, π.χ. το Strept.test ή το γρήγορο test για την
γρίπη, τα οποία μπορούν να εκτελεστούν και στο χώρο εξέτασης του
ασθενούς και να χρησιμοποιηθούν για την ασφαλή διάγνωση των λοιμώξεων
εκείνων, για τις οποίες πραγματικά απαιτείται η χορήγηση
αντιμικροβιακής θεραπείας.
Με αφορμή την ευρωπαϊκή ημέρα ευαισθητοποίησης για την
ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών, το ΚΕΕΛΠΝΟ επισημαίνει, ότι θα
πρέπει να προβληματιστούμε όλοι, οι πολιτικές ηγεσίες, η επιστημονική
κοινότητα, αλλά και οι πολίτες, γιατί οι λύσεις που προτείνονται είναι
απλές και εφικτές και συνοψίζονται σε μία πρόταση: «μην παίρνετε
αντιβιοτικά χωρίς λόγο για να παραμείνουν χρήσιμα όταν πραγματικά θα
τα χρειαστείτε».
Οι μικροβιακές λοιμώξεις αποτελούσαν για την ανθρωπότητα ιάσιμα
νοσήματα, εντούτοις, σήμερα υπολογίζεται ότι 25.000 άνθρωποι
πεθαίνουν, ετησίως, στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω λοιμώξεων από
πολυανθεκτικά παθογόνα, χωρίς να υπολογίζονται οι κοινωνικές και
οικονομικές επιπτώσεις, τόσο για τους ασθενείς όσο και για το
υγειονομικό σύστημα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
