 |
|
|  |  |  |  Αρχισαν τα όργανα και στον ιδιωτικό τομέα...
Οι πρώτες επιχειρησιακές συμβάσεις
Αθήνα
Στην υπογραφή ειδικής επιχειρησιακής σύμβασης, η οποία προβλέπει μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 9% για την επόμενη διετία, προχώρησε στις 29 Δεκεμβρίου η γαλακτοβιομηχανία Δράμας ΝΕΟΓΑΛ ΑΕ.
Πρόκειται πιθανότατα για την πρώτη βορειοελλαδική επιχείρηση, που προβαίνει σε τέτοια κίνηση, ενώ κύκλοι της αγοράς υποστηρίζουν ότι στο επόμενο διάστημα θα ακολουθήσουν δεκάδες άλλες εταιρίες στη βόρεια Ελλάδα, ιδίως σε περιοχές με υψηλή ανεργία, όπως η Θεσσαλονίκη, οι Σέρρες και το Κιλκίς.
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΟΓΑΛ, Χριστόφορος Σεβαστίδης, η υπογραφή της σύμβασης, με την οποία «οι περίπου 120 εργαζόμενοι συμφώνησαν σχεδόν ομόφωνα», δεν υπαγορεύτηκε από κάποια οικονομική ανάγκη της επιχείρησης. Η ΝΕΟΓΑΛ, πρόσθεσε, προβλέπεται να κλείσει τη χρήση 2010 με κερδοφορία.
«Η συμφωνία υπεγράφη προληπτικά, γιατί η επιχείρηση διαβλέπει το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, που σίγουρα θα είναι δύσκολο. Πρέπει να αποφευχθεί η αύξηση της τιμής των προϊόντων της εταιρίας και η μείωση της ανταγωνιστικότητάς της και να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη συνέχιση τής λειτουργίας της στις νέες, δύσκολες, συνθήκες τής αγοράς. Με βάση τη συλλογική σύμβαση εργασίας, το μέσο κόστος ανά εργαζόμενο στη ΝΕΟΓΑΛ ήταν ούτως ή άλλως αρκετά υψηλό, πλησιάζοντας τα 30.000 ευρώ, οπότε ακόμη και μετά τη μείωση, οι μισθοί δεν είναι χαμηλοί» υποστήριξε ο κ. Σεβαστίδης.
Η επιχείρηση εγγυήθηκε στους εργαζομένους και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας: «εδώ και πάνω από 45 χρόνια, δεν έχει απολυθεί κανένας» είπε χαρακτηριστικά (σ.σ. η εταιρία ιδρύθηκε το 1964).
Η σύμβαση, που κατατέθηκε για γνωμοδότηση στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου.
Υπενθυμίζεται ότι, βάσει της σχετικής εγκυκλίου του Υπουργείου Εργασίας, με την ειδική σύμβαση μπορούν να ρυθμιστούν θέματα που αφορούν θέσεις εργασίας, απολύσεις, προϋποθέσεις μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας και διαθεσιμότητας, καθώς και η διάρκεια εφαρμογής των αλλαγών.
Σύμφωνα με κύκλους της αγοράς, η μείωση των μισθών με τις νέες συλλογικές συμβάσεις μπορεί και να ξεπεράσει το 20% ή ακόμη και να υπερβεί, υπό προϋποθέσεις, το 40%, κάτι για το οποίο απαιτείται, όμως, η γραπτή συναίνεση του εργαζομένου.
Συστάσεις ΓΣΕΕ
Ειδική ερμηνευτική Εγκύκλιο, για την ενημέρωση των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών και των Σωματείων, επεξεργάστηκε η Νομική Υπηρεσία της ΓΣΕΕ, στην οποία επισημαίνονται τα στοιχεία που πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους κατά τη διαπραγμάτευση των Επιχειρησιακών Συμβάσεων.
Στην εγκύκλιό η ΓΣΣΕ επαναλαμβάνει τη διαφωνία της με τις επιχειρησιακές συμβάσεις, τις οποίες θεωρεί έσχατο μέτρο και τονίζει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την έναρξη διαδικασίας ΕΣΣΕ είναι η διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και των λοιπών εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στη συγκεκριμένη επιχείρηση.
Επισημαίνει ότι σε περίπτωση άρνησης του σωματείου, της κλαδικής οργάνωσης ή της Ομοσπονδίας στις προτάσεις της εργοδοσίας δεν μπορεί να ισχύσει ειδική επιχειρησιακή σύμβαση και συνεχίζει να ισχύει η κλαδική.
Επαναλαμβάνει ότι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να συναφθεί ειδική ΕΣΣΕ, είναι να κατατεθεί από τον εργοδότη αλλά και από το σωματείο ή την Ομοσπονδία αιτιολογική έκθεση με τους λόγους που δικαιολογούν την πρόθεση για την υπογραφή της, στο Συμβούλιο κοινωνικού ελέγχου της Επιθεώρησης Εργασίας.
Τονίζει, επίσης, ότι στην περίπτωση κατά την οποία στο πλαίσιο της Ειδικής Επιχειρησιακής σύμβασης είναι δυνατόν οι μισθοί αποκλίνουν από την αντίστοιχη κλαδική Σύμβαση δεν μπορούν να είναι κάτω από τις προβλέψεις της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Επίσης, η Συνομοσπονδία, συνιστά προς τα Σωματεία ότι παρά το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνεται διάταξη στο νόμο για απαγόρευση των απολύσεων κατά την διάρκεια ισχύος της Ειδικής ΕΣΣΕ μπορεί και πρέπει να απαιτηθεί απ' τον εργοδότη η διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας κατά την διάρκεια ισχύος της συγκεκριμένης σύμβασης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
