|
| | | |
«Ακαδημία Σωκράτης», ένα πρότυπο ημερήσιο Ελληνο-αμερικανικό δημόσιο σχολείο, στη Βόρεια Καρολίνα
Νέα Υόρκη
Επτά χρόνια μετά την ίδρυσή της, η «Ακαδημία Σωκράτης», ένα ημερήσιο
Ελληνο-αμερικανικό δημόσιο σχολείο, τύπου «τσάρτερ», στην πόλη Σάρλοτ
της Βόρειας Καρολίνας, έχει ξεπέρασε κάθε προσδοκία των ιδρυτών της. Η
αμερικανική πολιτεία, αναγνωρίζοντας την εξαιρετική επιτυχία του
σχολείου, του απένειμε τη μεγαλύτερη εκπαιδευτική διάκριση που δίνει
σε δημόσια σχολεία (Honor School of Excellence with High Growth), όπως
αναφέρει στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης, ο πρόεδρος του
Διοικητικού Συμβουλίου, Λευτέρης Περούλας. Διευκρινίζεται, ότι οι
θέσεις του προέδρου και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου είναι
άμισθες, καθώς η Ακαδημία είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός.
«Η Ακαδημία πηγαίνει πολύ καλά», τονίζει ο κ. Πέρουλας, ο οποίος
συνέλαβε την ιδέα και υλοποίηση της ίδρυσης της Ακαδημίας. «’ρχισε να
λειτουργεί το 2005, με 67 μαθητές στο νηπιαγωγείο και την πρώτη τάξη,
ενώ σήμερα έχουμε 610 μαθητές, από το νηπιαγωγείο μέχρι και την 8η
τάξη. Το 23-26% των μαθητών είναι ελληνικής καταγωγής, ενώ όλα τα
παιδιά του σχολείου διδάσκονται την ελληνική γλώσσα».
Η φήμη του σχολείου έχει μεγαλώσει, αν κρίνει κανείς από τη λίστα
αναμονής, με πάνω από 200 αιτήσεις. Στην Ακαδημία εργάζονται συνολικά,
μαζί με τους εκπαιδευτικούς, 72 άτομα, το 30% εκ των οποίων είναι
ελληνο-αμερικανικής καταγωγής.
· Πρωτοποριακό πρόγραμμα
Η ανάπτυξη ενός πρωτοποριακού ελληνο-αμερικανικού προγράμματος
σπουδών, σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, όπως
και η δημιουργία ενός υπερσύγχρονου και πειθαρχημένου περιβάλλοντος
διδασκαλίας και μάθησης, είχαν ως αποτέλεσμα τις εκπληκτικές επιδόσεις
των μαθητών στις ετήσιες επίσημες εξετάσεις της πολιτείας της Β.
Καρολίνας για τα τέσσερα τελευταία σχολικά, γεγονός που κατατάσσει την
Ακαδημία στο περίπου 3% των κορυφαίων δημόσιων σχολείων, ανάμεσα στα
3.000 που υπάρχουν.
Η Ακαδημία λειτουργεί σε ιδιόκτητες υπερσύγχρονες κτιριακές
εγκαταστάσεις, 48.000 τετραγωνικών ποδιών, που περιλαμβάνουν και
γυμναστήριο. Ο κ. Περούλας τόνισε πως «η συμβολή των αδελφών Παναγιώτη
και Γεωργίου Κουτσόγεωργα υπήρξε πολύ σημαντική στην απόκτηση των
εγκαταστάσεων αυτών και η πράξη τους αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Την προσπάθεια αγκάλιασαν και στήριξαν οικονομικά και άλλοι ομογενείς,
όπως ο αείμνηστος Νικόλαος Γουδές, το ζεύγος Αθανάσιου Νικόπουλου και
πολλοί γονείς».
Πρόσφατα, το Τμήμα της AHEPA στο Σάρλοτ έκανε δωρεά 50.000 δολαρίων,
που θα διατεθούν για την ενίσχυση της προσπάθειας απόκτησης κτιρίων
για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς η Ακαδημία αναβαθμίζεται σε
Λύκειο.
«Έχουμε κάνει σχετική αίτηση στην πολιτεία και υπολογίζουμε του χρόνου
να έχουμε από 690 μέχρι 710 παιδιά», επισημαίνει ο κ. Περούλας. «Θα
αρχίσουμε με την 9η τάξη και κάθε χρόνο θα προσθέτουμε και μία τάξη,
για να φτάσουμε στο τέλος τους 1.100 μαθητές».
Η «Ακαδημία Σωκράτης» χρηματοδοτείται από την αμερικανική πολιτεία, με
7 χιλιάδες δολάρια, τον χρόνο, για κάθε μαθητή. Αναφορικά με τη
διδασκαλία της Ελληνικής, ο κ. Πέρουλας επισημαίνει: «Από το
νηπιαγωγείο και σʼ όλες τις τάξεις, διδάσκουμε την ελληνική γλώσσα δύο
ώρες καθημερινά, και χρησιμοποιούμε την μέθοδο «emersion», δηλαδή οι
δάσκαλοι μιλούν Ελληνικά, καθʼ όλη τη διάρκεια του μαθήματος. Επειδή
είμαστε σχολείο που δίνει έμφαση και στα μαθηματικά, από την αρχή
καθιερώσαμε και μία ώρα του μαθήματος να διδάσκεται, επίσης, στα
Ελληνικά».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|