|
| | | |
Είχαν υπογραφεί και συμβόλαια με γνωστές εταιρείες
Δυτικές φαρμακευτικές εταιρείες δοκίμαζαν φάρμακα σε ασθενείς στην Ανατολική Γερμανία
Βερολίνο
Δυτικές φαρμακευτικές εταιρείες πραγματοποίησαν κατά τη διάρκεια της
δεκαετίας του 1980 δοκιμές φαρμάκων σε ασθενείς νοσοκομείων της
Ανατολικής Γερμανίας, συχνά εν αγνοία τους, αποκαλύπτει η εφημερίδα
Tagespiegel επικαλούμενη αρχειακά έγγραφα.
"Διαθέτουμε έγγραφα που βεβαιώνουν την ύπαρξη συμβολαίων ανάμεσα σε
δυτικές φαρμακευτικές εταιρείες και κρατικούς θεσμούς της Λαϊκή
Δημοκρατίας της Γερμανίας για δοκιμές φαρμάκων", δήλωσε στο Γαλλικό
Πρακτορείο Ειδήσεων συνεργάτης των εθνικών αρχείων της Γερμανίας,
επιβεβαιώνοντας εν μέρει το δημοσίευμα.
Σύμφωνα με την γερμανική εφημερίδα, η οποία μελέτησε λεπτομερώς τα
έγγραφα, περισσότερες από πενήντα δυτικές φαρμακευτικές εταιρείες
είχαν υπογράψει συμβόλαια με το υπουργείο Υγείας της Ανατολικής
Γερμανίας για 165 δοκιμές φαρμάκων από το 1983 μέχρι το 1989.
Τέτοιες δοκιμές μπορούσαν να αποφέρουν μέχρι και 860.000 γερμανικά
μάρκα (το νόμισμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας,
περιζήτητο στην ανατολική πλευρά), σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Στο δημοσίευμα αναφέρονται διάφορες εταιρείες όπως η Bayer, η
Schering, η Hoechst (που έχει συγχωνευθεί με τη Sanofi), η Boehringer
Ingelheim, η Goedecke (σήμερα Pfizer).
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ασθενείς δεν ήταν ενημερωμένοι, σύμφωνα με
το δημοσίευμα που αναφέρεται σε επτά συγκεκριμένες περιπτώσεις ασθενών
που δεν είχαν λάβει γνώση των δοκιμών.
Το γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο MDR, το οποίο έχει ασχοληθεί με το
θέμα, έχει πραγματοποιήσει ρεπορτάζ για έναν ασθενή 60 ετών, τον
Γκέρχαρντ Λέχρερ, ο οποίος βρέθηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας με
έμφραγμα σε νοσοκομείο της Δρέσδης το 1989.
Αφού έλαβε "ειδικά" φάρμακα" που δεν υπάρχουν στο εμπόριο", από γιατρό
του νοσοκομείου, η κατάστασή του επιδεινώθηκε.
Τα χάπια αυτά, από τα οποία η σύζυγός του έχει κρατήσει μερικά,
αποδείχθηκε έπειτα από την εξέτασή τους σε εργαστήριο ότι ήταν
πλασέμπο για μία δοκιμή που είχε ζητήσει η εταιρεία Hoechst.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|