 |
|
|  |  |  | 
Το Κομμουνιστικό Κόμμα τής Ρωσίας προσκαλεί τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ να γίνει μέλος του
Μόσχα
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας προσκάλεσε
τον Γάλλο ηθοποιό Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο οποίος πρόσφατα απέκτησε ρωσικό
διαβατήριο, να ενταχθεί στις τάξεις του, όπως ανακοίνωσε ένα
στέλεχος της παράταξης αυτής.
"Εστειλα στον Ντεπαρντιέ μια επίσημη επιστολή προτείνοντας
του να γίνει μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής
Ομοσπονδίας" (ΚΚΡΟ), δήλωσε ο επικεφαλής της τοπικής οργάνωσης του
κόμματος στη Μόσχα, Βαλέρι Ράσκιν, στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Ria
Novosti.
Ο 64χρονος Ντεπαρντιέ απέκτησε στις αρχές Ιανουαρίου τη ρωσική
υπηκοότητα με απόφαση του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, αφού ανακοίνωσε
την πρόθεσή του να αποχωρήσει από τη Γαλλία και να παραδώσει το
διαβατήριό του στις αρχές για να γλιτώσει από τους φόρους που θεωρεί
δυσβάστακτους.
Αμέσως μετά, ο ηθοποιός χαιρέτισε την κίνηση του Πούτιν σε επιστολή
του προς ρωσικά μέσα ενημέρωσης, στην οποία εξέφρασε την αγάπη του για
τη Ρωσία, μια "μεγάλη δημοκρατία" κατά τον ίδιο, και για τον Ρώσο
Πρόεδρο.
"Ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής της εποχής, άκουγε Ράδιο Μόσχα!
Είναι κι αυτό ένα μέρος της κουλτούρας μου", τονίζει ο Ντεπαρντιέ στην
επιστολή αυτή.
Ο Ράσκιν εκτίμησε ότι ο ηθοποιός μοιράζεται τις ιδέες του πατέρα
του, αν και παραδέχθηκε ότι δεν έχει θέσει προς το παρόν το θέμα αυτό
στον Ντεπαρντιέ.
"Πιστεύω ότι τρέφει μεγάλο σεβασμό για τον πατέρα του, ο οποίος
ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος (σ.σ. της Γαλλίας) και
μοιράζεται την (πολιτική) θέση του. Θα αναμείνουμε την απόφαση του",
είπε ο Ράσκιν.
Η απόκτηση της ρωσικής υπηκοότητας από τον δημοφιλή ηθοποιό
χαροποίησε πολλούς στη Ρωσία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
