 |
|
|  |  |  | 
΄Ολα τα βραβεία
Φεστιβάλ - «Έσπασε ταμεία» το Argo
Μπέβερλι Χιλς (ΗΠΑ)
Η ταινία "Argo" του Μπεν Αφλεκ έκανε την έκπληξη κατά την τελετή της
70ης απονομής στο Μπέβερλι Χιλς και απέσπασε τη Χρυσή
Σφαίρα της καλύτερης δραματικής ταινίας, συναγωνιζόμενη το μεγάλο
φαβορί, την ταινία "Λίνκολν" του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Ο Μπεν Αφλεκ είχε αποσπάσει λίγο νωρίτερα τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης
σκηνοθεσίας για την ταινία του. Κατά την απονομή του βραβείου του, ο
αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης εξήρε το έργο του Τόνι Μέντεζ,
κεντρικού προσώπου της ταινίας Argo.
Ο Ιρλανδός Ντάνιελ Ντέι-Λιούις απέσπασε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης
ανδρικής ερμηνείας σε δραματική ταινία υποδυόμενος τον Λίνκολν στην
ομώνυμη ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Αδιαφιλονίκητο φαβορί της βραδιάς, ο 55χρονος ηθοποιός, επικράτησε του
Ρίτσαρντ Γκιρ που υποδύθηκε το ρόλο ενός 60χρονου επιχειρηματία στην
ταινία "Arbitrage" ('Αλλοθι), του Τζον Χοκς στο ρόλο του τετραπληγικού
ποιητή Μαρκ Ο' Μπράιαν για την ταινία "The Sessions (Μαθήματα
Ενηλικίωσης), του Χοάκιν Φίνιξ στην ταινία "The Master" και του
Ντένζελ Ουάσινγκτον στο ρόλο του πιλότου στην ταινία "Flight".
Η 35χρονη αμερικανίδα ηθοποιός Τζέσικα Τσάστεϊν απέσπασε τη Χρυσή
Σφαίρα καλύτερης ερμηνείας σε δραματική ταινία για το ρόλο της
πράκτορα της CIA που κυνηγά τον Οσάμα Μπιν Λάντεν στην ταινία το "Zero
Dark Thirty".
Μεγάλο φαβορί για το βραβείο αυτό θεωρείτο κυρίως η Γαλλίδα Μαριόν
Κοτιγιάρ στην ταινία "Σώμα με Σώμα, η Ελεν Μίρεν στην ταινία
"Hitchcock", η Ναόμι Ουάτς στην ταινία "The Impossible" και η Ρέιτσελ
Βάιζ στο "The Deep blue sea" (Το βαθύ μπλε του έρωτα).
Το κινηματογραφικό μιούζικαλ "Les Miserables" (Οι 'Αθλιοι) που
υπογράφει ο Τομ Χούπερ και το σενάριο έγραψε ο Ουίλιαμ Νίκολσον
απέσπασε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου μιούζικαλ.
O Αυστραλός Χιού Τζάκμαν κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Α΄ανδρικού ρόλου σε
κωμωδία/μιούζικαλ για το ρόλο του τον πρώην απατεώνα και έγκλειστου
Γιάννη Αγιάννη στο ίδιο κινηματογραφικό μιούζικαλ. O 44χρονος ηθοποιός
απέσπασε την πρώτη Χρυσή Σφαίρα στην καριέρα του.
Η 30χρονη Αν Χάθαγουεϊ που ενσαρκώνει τη Φαντίν η οποία εκδίδεται στις
αποβάθρες για να ζήσει την κόρη της Κοζέτ στο ίδιο μιούζικαλ, απέσπασε
τη Χρυσή Σφαίρα Β΄γυναικείου ρόλου.
Το αυστριακό φιλμ "Αγάπη" του Μίκαελ Χάνεκε απέσπασε τη Χρυσή Σφαίρα
καλύτερης ξένης ταινίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
