 |
|
|  |  |  | 
"Μετρητή άγχους" κατασκεύασαν ερευνητές του ΑΠΘ
Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Νικόλ Καζαντζίδου)
Μετριέται το άγχος; Κι όμως μετριέται! Έτσι τουλάχιστον απέδειξαν
οι έρευνες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), με τη
δημιουργία μιας συσκευής βιοανάδρασης για αναγνώριση συναισθημάτων.
Το "μετρητή άγχους" υλοποίησε το εργαστήρι Πολυμέσων του Τμήματος
Πληροφορικής του ΑΠΘ, υπό την εποπτεία του επίκουρου καθηγητή
Θρασύβουλου Τσιάτσου. Το άτομο συνδέεται με τον υπολογιστή φορώντας
ένα ειδικό περικάρπιο και έναν αισθητήρα (κλιπ) που τοποθετείται στο
λοβό του αυτιού.
"Ο μετρητής περιλαμβάνει τρεις τεχνικές μέτρησης: τον καρδιακό
παλμό, την επιδερμική εφίδρωση και τη θερμοκρασία. Στην πορεία της
έρευνας αναμένεται να προστεθούν κι άλλες τεχνικές", εξήγησε
ο υποψήφιος διδάκτωρ, Ιπποκράτης Αποστολίδης.
Η αξιοπιστία της συσκευής βιοανάδρασης για αναγνώριση συναισθημάτων
αγγίζει μέχρι στιγμής το 85%.
Η έρευνα εστιάζει κυρίως στη συμπεριφορά των φοιτητών και εξετάζει
τη σχέση άγχους και απόδοσης. "Είναι σημαντικό να καταλάβει εγκαίρως ο
φοιτητής αν διακατέχεται από άγχος και σε ποιο βαθμό, γιατί πολλές
φορές όταν αυτό ξεφεύγει από τα φυσιολογικά όρια είναι αργά", τόνισε ο
κ.Αποστολίδης.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάθε "υποκείμενο μέτρησης" έχει τις
δικές του συναισθηματικές περιοχές γι αυτό προηγήθηκε των κανονικών
μετρήσεων, δοκιμαστική μέτρηση υπό την ευθύνη ειδικού ψυχολόγου.
Όπως αναφέρεται στην έρευνα, "πραγματοποιήθηκαν δραστηριότητες με
τη σύγχρονη παρουσία υπό εξέταση φοιτητών, κάποιες εκ του σύνεγγυς και
κάποιες εξ αποστάσεως. Οι φοιτητές (παρακολουθώντας τις ενδείξεις
άγχους τους) είχαν εκπαιδευθεί από την ψυχολόγο ώστε όταν οι ενδείξεις
ήταν υψηλές να εφαρμόζουν μία τεχνική χαλάρωσης, χρησιμοποιώντας την
διαφραγματική αναπνοή".
Ο μετρητής άγχους βοηθά στην κατανόηση διαφόρων συμπεριφορών ενώ
μπορεί να βρει εφαρμογή σε πολλούς ακόμη τομείς και σε άλλες ηλικίες.
"Ενδιαφέρον θα ήταν να καταγράψουμε, για παράδειγμα, τα επίπεδα άγχους
πολύ μικρών παιδιών, που μπορεί να βιώνουν στρεσογόνες καταστάσεις
αλλά αδυνατούν να εκφραστούν", πρόσθεσε ο κ.Αποστολίδης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
