|
| | | |
Μια Ελληνοαυστραλή τραγουδίστρια στα βραβεία Γκράμι
Μελβούρνη-(Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)
Μια Ελληνοαυστραλή ερμηνεύτρια, η Vassy, θα τραγουδήσει σε εκδήλωση που θα προηγηθεί της τελετής της απονομής των Βραβείων Γκράμι, που αποτελούν το λαμπρότερο γεγονός στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία και διαθέτουν αντίστοιχο κύρος με τα κινηματογραφικά Βραβεία Όσκαρ.
Η Vassy γεννήθηκε στην Αυστραλία, σπούδασε αρχαιολόγος αλλά από μικρή ασχολήθηκε με το τραγούδι, παρότι κάποτε της είχαν πει πως «δεν ξέρει να τραγουδά και να κάνει κάτι άλλο».
Αυτή την εποχή, το τραγούδι της "We Are Young" είναι τέταρτο στη λίστα του Billboard Dance Charts και ανέρχεται, κάτι που, όπως λέει η ίδια, την ενθουσιάζει.
Οι γονείς της Βασιλικής Καραγιώργου κατάγονται από τα Σέρβια Κοζάνης.
Η ίδια έχει στο ενεργητικό της σπουδαίες συνεργασίες με τους Afrojack, Dave Aude, και Richard Vission. Έχει γράψει μουσική για ταινίες, σίριαλ αλλά και διαφημιστικές εκστρατείες.
Επίσης έχει γράψει τραγούδια για την Rihanna, και οι μελωδίες της έχουν γίνει μουσικά «χαλιά» στις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες όπως το «Grey's Anatomy», το «Ugly Betty» κ.α.
Η κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου έγινε το 2005, και μάλιστα, έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό, αφού το άλμπουμ της ήταν ένα από τα καλύτερα r'n'b της Αυστραλίας για την χρονιά εκείνη!
Αν και η οικογένειά της και οι φίλοι της, βρίσκονται όλοι στην Αυστραλία, η μελαχρινή ερμηνεύτρια και συνθέτρια, επέλεξε να μετακομίσει στις ΗΠΑ προκειμένου να κυνηγήσει μια διεθνή καριέρα! Τα τελευταία χρόνια ζει στο Λος Άντζελες.
«Όσο για την σχέση της με την Ελλάδα;« Κάθε Σάββατο πρωί, η μητέρα με πήγαινε σε ελληνικό σχολείο, για να μάθω σωστά την ορθογραφία! Επισκέπτομαι πολύ συχνά την Ελλάδα, αφού όλοι οι συγγενείς μένουν εκεί, κυρίως έξω από την Θεσσαλονίκη. Λατρεύω ιδίως τα νησιά, και έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην Μήλο, την οποία και έχω επισκεφτεί αρκετές φορές. Μάλιστα, θα ήθελα να μείνω και στην Ελλάδα, για κάποιους μήνες, αν φυσικά οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με έφερναν εκεί! Πάντως θα ήθελα πολύ να δώσω εκεί συναυλίες!»
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|